روی انّه قیل لِلْبَاقِرِ «علیه السلام» :
«اَيُّ الْعِبَادَةِ اَفْضَلُ فَقَالَ «علیه السلام»: مَا مِنْ شَيْءٍ اَحَبَّ إِلَى اللَّهِ مِنْ اَنْ يُسْاَلَ وَ يُطْلَبَ مَا عِنْدَهُ»
روایت از امام باقر «علیهالسلام» منقول است که از حضرت سؤال کردند: کدامیک از عبادات افضل است؟[1] حضرت جواب این سؤال را ندادند، بلکه مطلب اساسیتر دیگری را فرمودند.
«مَا مِنْ شَيْءٍ»، هیچ چیز، حتّی عبادت؛ «مَا مِنْ شَيْءٍ اَحَبَّ إِلَى اللَّهِ»، هیچ چیزی نزد خداوند محبوبتر از این نیست که: «مِنْ اَنْ يُسْاَلَ وَ يُطْلَبَ مَا عِنْدَهُ»، عبد آنچه را نزد خدا دارد که همه چیز هم هست، از او تقاضا کند. روایات متعدّد راجع به عبادات وارد شده است که: مغز عبادت دعا است. ما بدون مغز نمیتوانیم کار کنیم. همه کارهایمان به واسطة مغز است. در عبادات هم همینگونه است. آنچه مغز عبادت است و به آن جان میدهد، دعا است. چه بسا اگر دعا در عبادت نباشد، آن عبادت محبوب عندالله نیست.
نمیدانید دعا چه میکند! دعا مرده را زنده میکند. تمام معجزات انبیاء و کرامات اولیاء، بر محور دعا بوده است. مثلاً حضرت عیسی با دعا مرده زنده میکرد، معجزات پیامبر اکرم با دعا بوده. هیچگاه نباید از دعا غافل شویم. چون محبوبترین عمل عندالله است. فکر هم نکنیم اگر دائماً از صبح تا شب به خدا بگوییم: این را میخواهم، آن را میخواهم، مزاحم خدا شدهایم. این فکرها باطل و غلط است. چون خودمان نظر تنگیم، خیال میکنیم خدا هم نظرتنگ است. « يُطْلَبَ مَا عِنْدَهُ »، آنچه پیش خدا است، تمام شدنی نیست، پس دعای تو هم نباید تمام شدنی باشد.
بحارالانوارج93ص294 – مستدرک الوسائل ج5 ص 169
یکشنبه 20 فروردین 91 – 16 جمادی الاولی 1433
[1]. البته ما داریم در روایات نسبت به باصطلاح فضیلت عبادات، نه اینکه نداریم .
