احکام روزه
احكام روز? مسافر
«مسئله 106» مسافري كه بايد نمازهاي چهار ركعتي را در سفر دو ركعت بخواند، نبايد روزۀ ماه مبارك رمضان را بگيرد و مسافري كه نمازش را تمام مي‌خواند؛ مثل كسي كه شغلش مسافرت يا سفر او معصيت است، بايد در سفر روزه بگيرد.
«مسئله 107» اگر غير روزۀ رمضان روزۀ معيّن ديگري بر انسان واجب باشد؛ مثلاً به واسطۀ نذر يا غير آن، بهتر است در آن روز مسافرت نكند و اگر در سفر باشد، لازم نيست قصد كند كه ده روز در جايي بماند و آن روز را روزه بگيرد.
«مسئله 108» اگر نذر كند روزه بگيرد و روز آن را معيّن نكند، نمي‌تواند آن را در سفر به جا آورد، ولي اگر نذر كند روز معيّني را چه مسافر باشد يا نباشد، روزه بگيرد، بايد آن روز را ـ گرچه مسافر باشد ـ روزه بگيرد.
«مسئله 109» مسافر مي‌تواند در سفر روزۀ مستحبّي بگيرد و نيازي به قصد ده روز يا نذر هم ندارد.
«مسئله 110» كسي كه نمي‌داند روزۀ ماه مبارك رمضان مسافر باطل است، اگر در سفر روزه بگيرد و در بين روز مسأله را بفهمد، روزه‌اش باطل مي‌شود و اگر تا مغرب نفهمد، روزه‌اش صحيح است.
«مسئله 111» اگر فراموش كند كه مسافر است يا فراموش كند كه روزۀ مسافر باطل مي‌باشد و در سفر روزه بگيرد، روزۀ او باطل است.
«مسئله 112» اگر روزه‌دار بعد از ظهر مسافرت نمايد، بايد روزۀ خود را تمام كند و اگر پيش از ظهر مسافرت كند، وقتي به حدّ ترخّص برسد؛ يعني ديوار شهر را نبيند يا صداي اذان آن را نشنود، مي‌تواند روزۀ خود را باطل كند.
«مسئله 113» اگر مسافر پيش از ظهر به وطنش برسد يا به جايي كه مي‌خواهد ده روز در آنجا بماند، چنانچه پيش از ظهر به حدّ ترخّص برسد و كاري كه روزه را باطل مي‌كند، انجام نداده باشد، بايد آن روز را روزه بگيرد.
