احکام روزه
روزه
روزه آن است كه انسان با نيّت از اذان صبح تا مغرب از چيزهايي كه روزه را باطل مي‌كند، خودداري نمايد.
«مسئله 1» نيّت يعني توجّه به عمل براي اطاعت فرمان خدا، و لازم نيست انسان نيّت را به زبان بگويد يا از قلب خود بگذارند، بلكه همين قدر كه براي انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب كاري كه روزه را باطل مي‌كند، انجام ندهد، كافي است و براي آنكه يقين كند تمام اين مدّت را روزه بوده، بايد مقداري پيش از اذان صبح و مقداري هم بعد از مغرب از انجام كاري كه روزه را باطل مي‌كند، خودداري نمايد.
«مسئله 2» انسان مي‌تواند در هر شب از ماه رمضان تا اذان صبح براي روزۀ فردا نيّت كند و بهتر است كه شب اوّل ماه هم نيّت روزۀ همۀ ماه را بنمايد.
«مسئله 3» در هر روزۀ واجب، اگر به واسطۀ عذري مثل خواب يا مرض يا مسافرت يا غفلت تا پيش از ظهر نيّت نكند و كاري كه روزه را باطل مي‌كند، انجام نداده باشد، بايد نيّت روزه كند.
«مسئله 4» وقت نيّت روزۀ مستحبّي از قبل از اذان صبح است تا موقعي كه به اندازۀ نيّت كردن به مغرب وقت مانده باشد كه اگر تا اين وقت كاري كه روزه را باطل مي‌كند، انجام نداده باشد و نيّت روزۀ مستحبّي كند، روزۀ او صحيح است.
«مسئله 5» اگر بخواهد غير روزۀ رمضان روزۀ ديگري بگيرد و تعيين واقعي نداشته باشد، بايد آن را معيّن نمايد؛ مثلاً نيّت كند كه روزۀ قضا يا روزۀ نذر مي‌گيرم، ولي در ماه رمضان لازم نيست نيّت كند كه روزۀ ماه رمضان مي‌گيرم، بلكه اگر نداند ماه رمضان است يا فراموش نمايد و روزۀ ديگري را نيّت كند، روزۀ ماه رمضان حساب مي‌شود.
«مسئله 6» اگر بداند ماه رمضان است و عمداً نيّت روزۀ غير رمضان كند، روزۀ ماه رمضان حساب مي‌شود.
«مسئله 7» اگر مثلاً به نيّت روز اوّل ماه روزه بگيرد، بعد بفهمد دوّم يا سوّم بوده، روزۀ او صحيح است.
«مسئله 8» اگر پيش از اذان صبح نيّت كند و بخوابد و بعد از مغرب بيدار شود، روزه‌اش صحيح است.
«مسئله 9» اگر نداند يا فراموش كند كه ماه رمضان است و پيش از ظهر ملتفت شود، چنانچه كاري كه روزه را باطل مي‌كند، انجام نداده باشد، بايد نيّت كند و روزۀ او صحيح است و اگر كاري كه روزه را باطل مي‌كند، انجام داده باشد يا بعد از ظهر ملتفت شود كه ماه رمضان است، روزۀ او باطل مي‌باشد، ولي بايد تا مغرب كاري كه روزه را باطل مي‌كند، انجام ندهد و بعد از رمضان هم آن روزه را قضا نمايد.
«مسئله 10» اگر بچّه پيش از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود، بايد روزه بگيرد و اگر بعد از اذان بالغ شود، روزۀ آن روز بر او واجب نيست.
«مسئله 11» كسي كه روزه قضا يا روزه واجب ديگري دارد مي‌تواند روزه مستحبّي يا روزه استيجاري بگيرد.
«مسئله 12» اگر كسي در روزۀ واجب يا مستحب مردّد شود كه روزه را باطل كند يا نه، يا قصد كند كاري كه روزه را باطل مي‌كند، انجام دهد، روزه‌اش باطل نمي‌شود.
«مسئله 13» اگر در ماه رمضان، پيش از ظهر كافر مسلمان شود و از اذان صبح تا آن وقت كاري كه روزه را باطل مي‌كند، انجام نداده باشد، بايد نيّت روزه كند و روزۀ او صحيح است و قضا هم ندارد.
«مسئله 14» روزي را كه انسان شك دارد آخر شعبان است يا اوّل رمضان، واجب نيست روزه بگيرد و اگر بخواهد روزه بگيرد، نمي‌تواند نيّت روزۀ رمضان كند، ولي اگر نيّت روزۀ رمضان يا روزۀ قضا و مانند آن بنمايد، چنانچه بعد معلوم شود رمضان بوده، روزۀ او صحيح است و از ماه رمضان حساب مي‌شود.
«مسئله 15» كسي كه در ماه رمضان روزه نيست، مستحب است از كارهايي كه روزه را باطل مي‌كند، خودداري نمايد و مستحب است اگر غذا يا آب خورد، سير نخورد.
