عنوان درس: شب بیست و یکم؛ دعا، توبه ، توسل

تاريخ درس: ۱۳۹۰/۵/۳۰
متن درس:
الحمدلله رب العالمین و الصلوة و السّلام علی خیر خلقه أشرف بریة ابوالقاسم محمّد صلی الله علیه و علی آله الطیّبین الطاهرین و علی جمیع الانبیاء والمرسلین سیّما بقیة الله فی الأرضین و لعنة الله علی اعدائهم اجمعین
شهادت مولی الموحدین مولا امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) را به همۀ شما تسلیت می­گویم و از طرف همۀ شما این شهادت را و این مصیبت را به ساحت مقدس حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) تسلیت می­گویم و از طرف همۀ شما از حضرت زهرا (سلام الله علیها) می­خواهم که نظر لطفی به جلسه عنایت کنند و با لطف حضرت زهرا (سلام الله علیها) از جلسه بیرون رویم.
اظهار ارادت کنید خدمت مولی الموحدین مولا امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) با سه صلوات.
هدیه خدمت قطب عالم امکان و محور عالم وجود و واسطۀ بین غیب و شهود یعنی حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) با سه صلوات عرض بفرمایید.
اولاً خدا را شکر کنید که موفق شدید در این شب، راز و نیاز با خدا و توبه و دعا و شب بیداری را. همین مقدار که در جلسه شرکت کرده­اید و شب قدر را زنده نگاه داشته­اید، پروردگار عالم ثواب یک عمر عبادت در نامۀ عمل شما می­نویسد. لیلة القدر خیرٌ من ألف شهر، هزار ماه معمولاً یک عمر عمومی است یعنی هشتاد سال و پروردگار عالم سند داده است آنهم در قرآن و فرموده است که اگر کسی درک شب قدر را بکند، ثواب یک عمر عبادت دارد. لذا العیاذبالله دعای شما مستجاب نشود یا توبۀ شما قبول نشود، اما همین شرکت در این جلسه و همین دعاها و راز و نیاز با خدا، ثواب یک عمر عبادت دارد.

بسم الله الرحمن الرحیم

انَّا أَنْزَلْناهُ فی لَیْلَةِ الْقَدْر* وَ ما أَدْراکَ ما لَیْلَةُ الْقَدْرِ* لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ*
شب قدر را نمی­دانید که چه شبی است، یعنی خیلی بافضیلت است. هرکه درک کند توفیق بالایی را خدا به او عنایت کرده است. فضیلت بالایی را درک کرده است. بعد می­فرماید فضیلتش اینست که ثواب هزار ماه عبادت دارد، یعنی یک عمر، یعنی هشتاد سال. لذا تا حال پروردگار عالم ثواب هزار ماه عبادت در نامۀ عمل شما نوشته است. چه خدای خوبی!. شکر دارد. بنابراین همۀ شما این شکر را الان بکنید. الحمدلله رب العالمین که خدا توفیق عنایت کرده که من شب قدر را درک کردم و خدا ثواب هزار ماه عبادت، ثواب یک عمر عبادت در نامۀ عمل من نوشت. اما اگر بخواهیم کاربرد داشته باشد. یک سرنوشت خوبی امسال مقدّر ما باشد. این توبه و دعا می­خواهد. توبه به معنای واقعی. در جلسۀ قبل صحبت کردم که سه رکن دارد. رکن اول ـ زبان، همین دعایی که خواندید و الان می­خواهیم بخوانیم و قرآن به سر بگذاریم و یا الله یا الله بگوییم. توسل به امیرالمؤمنین و یا علی و یا علی بگوییم. این یک رکن توبه است و اگر این نباشد، نمی­شود. این راز و نیاز با خدا باید باشد. دو ـ این راز و نیاز با دل باشد و دل هم بگوید خدا. شرمندگی در مقابل خدا و درک اینکه خیلی بدیم. این همه نعمت از طرف خدا و این همه مخالفت از طرف ما. یک حالی و یک دلی و یک شرمندگی در مقابل خدا و همچنین در مقابل اهل بیت (علیهم السلام). برای اینکه امام زمان یک سال اعمال بد ما را دیده است و تحمل کرده است. اعملوا فسیری الله عملکم ورسوله والمؤمنون (سوره توبه، آیه 105). یعنی ای آقا و خانم! هرکار می­خواهی بکن اما توجه به این مطلب داشته باش که در محضر خدا، در محضر پیغمبر اکرم و در محضر ائمۀ طاهرین (علیهم السلام) هستی. در همین ماه مبارک رمضان یک روز می­گفتم که یک روایتی کمرشکن از حضرت رضا (سلام الله علیه) است که یک کسی آمد خدمت حضرت رضا و گفت یابن رسول الله! التماس دعا. حضرت فرمودند چه می­گویی؟ با کارهایت کمر مرا می­شکنی. با این معصیتها و با این مخالفتها؛ و بعد فرمودند که اینها را ما می­بینیم و بعد فرمودند که مگر قرآن نخواندی. اعملوا فسیری الله عملکم ورسوله والمؤمنون. لذا رکن دوم توبه عذرخواهی و شرمندگی است. اما در محضر خدا این همه مخالفت و در محضر مقدس امام زمان این همه معصیت. این همه نعمت از طرف امام زمان که واسطۀ فیض عالم است. هرچه نعمت از طرف خدا به ما می­رسد، واسطۀ فیضش فعلاً آقا امام زمان است. این همه نعمت از طرف امام زمان و این همه معصیت از طرف ما و این همه غفلت از ما. لذا این حالت هم در وقتی که می­گوید بک یا الله پیدا شود و در وقتی می­گوید خدا، خدا، این شرمندگی هم پیدا شود. سه ـ عمل. از این به بعد آقا کمر امام زمان را نشکند. کارهایش مرضیّ خدا باشد. اگر این حالت پیدا شد، جلسۀ قبل می­گفتم گناه هرچه بزرگ و گناه هرچه فراوان، خدا می­آمرزد و نه تنها می­آمرزد بلکه پروندۀ سیاه به طور کلی نابود می­شود. در آخر دعای کمیل می­خواهیم که اصلاً پرونده نابود می­شود. ملائکه هم به نسیان می­افتند و دیگر هیچ کس از ملائک مقرب خدا نمی­دانند. خدا هم عذر انسان را قبول می­کند. آقا امام زمان عذر انسان را قبول می­کند. معنایش اینست که آنچه کردی، هیچ. قرآن همین را می­گوید که: يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ. آنگاه رحمت خدا، رحمت واسعۀ امام زمان و یک پروندۀ درخشانی برای ما جلو می­آید به ثواب این توبه. یعنی علاوه بر اینکه امشب آن ثواب هزارماه عبادت را در آن پرونده می­نویسند، آن ورق اولش ثواب توبه است. اما ثواب توبه از این هشتاد سال عبادت هم بالاتر است. از نظر قرآن و از نظر روایات اهل بیت، ثوابی بالاتر از توبه نداریم. اما نه فقط توبۀ استغفرالله، که این همان حرف اول و عبادت هشتاد سال است، بلکه توبۀ واقعی. یعنی زبان بگوید که خدا بد کردم. دل از کرده­های زشتش شرمنده شود. از اینکه آقا امام زمان را ناراحت کرده است. عمل جداً عمل متقّی باشد. الَّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَأُوْلئِكَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ. آنگاه آن پروندۀ درخشان هم هست. لذا شما الان می­توانید بین خودتان و خدا یک پروندۀ درخشانی که اولش ثواب توبه است و از آن هشتاد سال عبادت بالاتر است. صفحۀ دومش ثواب یک عمر عبادت برای درک شب قدر. آن پروندۀ سیاه هم نابود کنید به طور کلی که اصلاً نباشد که: التائِبُ من الذَّنب كَمَن لا ذَنبَ له. در روایت داریم که مثل بچه که تازه متولد شده، آیا این گناه دارد؟ نه. شما می­توانید از این مسجد بیرون روید و از نظر گناه هم مثل بچه­ای که از مادر متولد شود، یعنی یک عصمت.
حرف دوم اینکه اگر این حالت درست شد، این مستوجب الدعوه می­شود. شما می­توانید در این جلسۀ مقدس، دعا بکنید و دعایتان هم مستجاب شود. برای اینکه اگر به راستی دیگر گناه نباشد و دل پاک باشد و شرمنده، و گفتار هم خدا خدا و بک یا الله، باشد، وقتی که جلسه تمام می­شود یک دعای مستجاب دارد و آنگاه می­شود مستجاب الدعوه. اما باید باز این را توجه کنیم که دعا هم مثل توبه است، البته همۀ عبادات مثل توبه است، یعنی دعا هم سه رکن دارد. اگر کسی بخواهد دعایش مستجاب شود، سه رکن دارد. رکن اول گفتن است. می­خواهند که ما بگوییم. رب، رب، اسئلک بحق اهل بیت اینکه به من بده آنچه را که می­خواهم. گفتن، یعنی همین قرآنی که سر می­گذاریم و تا آخر همین است که خدایا! آمدم در خانۀ تو و از تو می­­خواهم و تو هم باید بدهی. این یک رکنش مثل توبه است. دعا فقط قلب و دل نیست، بلکه زبان هم باید بگوید. اما زبان فقط هم نه، بلکه دل هم باید همراه باشد. یعنی انسان در وقتی که می­گوید بک یا الله، دل هم به راستی بگوید بک یا الله. دل همراه زبان و زبان همراه دل. اگر این نباشد،لقلقۀ لسان است. ثواب دارد و خیلی هم ثواب دارد و ثوابش درک شب قدر است، اما کاربرد ندارد. لذا در روایات می­خوانیم که: ان الله لا یقبل دعاءً عن قلب غافل. خدا قبول نمی­کند دعایی که از لقلقۀ لسان باشد یعنی دل نگوید، دل نخواهد. دل باید همراه زبان باشد و زبان همراه دل باشد. مثل همان توبه. استغفرالله همراه شرمندگی باشد و شرمندگی همراه استغفرالله باشد.
سه ـ باید کسی که دعا می­کند، مقدّس باشد، متّقی باشد. یعنی به راستی یک توبۀ واقعی و بعد از توبۀ واقعی خدا، خدا کند. لذا روایت هم دارد که: ان الله لا یقبل دعاءً من قلب ساه. آدم قسی القلب دعایش مستجاب نمی­شود. دعایش ارزنده هست، همان لقلقۀ لسانش را هم گفتم که ثواب درک شب قدر دارد، اما کاربرد و استجابت چه موقع؟ زبان با دل بگوید و دل هم پاک باشد. نظیر حضرت یونس باشد. یعنی وقتی حضرت یونس را در شکم ماهی بردند، یک گناه کرده بود، اینکه بدون اجازۀ خدا از شهر بیرون آمده بود. مستوجب زندان شد و آنهم زندان به قول خودش در ظلمتها، ظلمت شب و ظلمت دل نهنگ. در آن ظلمتها می­گفت: لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین. به راستی با دل می­گفت خدا، خدا، خدا. می­گفت خدایا می­خواهم نجات پیدا کنم. قرآن هم می­فرماید: فَاستجبناه له. وقتی اینطور دعا کرد، دعایش را قبول کردیم. در قرآن، در آیات فراوانی است که اگر این حالت برای کسی پیدا شد، مستوجب الدعوه است. هفت ـ هشت ده تا آیه دارد. فإذا رکبوا في الفلک دعوا الله مخلصين له الدين. بعضی اوقات انسان در بن بست واقع می­شود و دستش از همه جا کوتاه می­شود. فطرتش بیدار می­شود. فطرت خدایاب و خداجوست. در آن موقع خدا را می­یابد و به راستی خدا می­­بیند اما با دل نه با چشم. خدا یا می­یابد. در آن موقع نه اینکه فقط خدا می­بیند بلکه مستجمع جمیع صفات کمالات را هم می­بیند و می­یابد. یعنی خدا را رئوف و مهربان و عالم به حالش و قدرت اینکه نجاتش دهد، می­بیند. لذا بنا می­کند که بگوید خدا، خدا، خدا. در آن موقع هم توبه و هم دعا. یعنی در وقتی که خدا را یابید، شرمنده از کارهایش است و از خدا می­خواهد. این می­شود یک دل پاک، دلی که یابیده خدا را، دلی که همۀ اغیار رفته و صاحب دل در خانه آمده است. لذا حکومت خدا بر دل، یعنی خدا را می­بیند. در آن موقع که می­گوید خدا، قرآن وعده داده که دعای این مستجاب است. فإذا رکبوا في الفلک دعوا الله مخلصين له الدين، آنگاه پروردگار عالم نجاتش می­دهد. و همۀ انبیاء می­خواهند که این حالت همیشگی باشد. اگر شبهای قدر است، اگر شبهای مقدس است و اگر این همه سفارش به دعا شده است، می­خواهند این حالت برای انسان پیدا شود و اگر پیدا شد، مستجاب الدعوه است و نمی­شود که دعایش مستجاب نشود. مخصوصاً اینکه خدا هم وعده داده است. در آیات فراوانی خدا وعده داده است که أدعونی استجَب لَکُم، بخوان، مستجاب می­کنیم. آن آیۀ عجیبی که هفده تا تأکید دارد، همین را می­فرماید. فليستجيبوا لي وليؤمنوا بي لعلهم يرشدون. ایمان داشته باشد، بدان که مستجاب می­کنم. فليستجيبوا لي، بدان که مستجاب می­کنم. اینطور می­شود که آن دعا کاربرد پیدا می­کند. اگر لقلقۀ لسان باشد، ثواب دارد و اگر با دل باشد، ثوابش دو برابر می­­شود و مورد قبول خدا می­شود و اما اگر با توبه شد، یعنی دل پاک شد، آنگاه هرچه در دل است، رفت و خدا آمد. حال حضرت یونس باشد در شکم ماهی یا یک آدم بی خدا باشد در بن بستها و یا در این مسجد و در این جلسۀ مقدّس باشد، مستجاب الدعوه است و مسلماً دعایش می­گیرد و اگر این حالت پیدا شود، این کسانی که دعایشان گیراست، آن کسانی که می­توانند خیلی کارها بکنند، در اثر همین است که همیشه مستجاب الدعوه است. برای اینکه همیشه گفتنش با دل است و دلش هم با توبه است و دلش هم بدون گناه است. اگر دل بدون گناه شد، آنگاه مستجاب الدعوه می­شود. لذا توبه سه رکن دارد و دعا هم سه رکن دارد. توبه سه رکن دارد و یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ می­شود. دعا هم سه رکن دارد و آنگاه مستجاب الدعوه می­شود و دیگر هرچه بگوید جواب خدا، لبیک است. هرچه بگوید خدا، پروردگار عالم جوابش را با یک مهربانی خاصی می­دهد. پروردگار عالم می­گوید که می­خواستم به همین مقام برسی. خوشا به حال آن کسانی که امشب این حالت را پیدا کنند، آنوقت در روایات هم می­خوانیم که اگر کسی این حالت را پیدا کرد و وقتی رحمت خدا در جلسه آمد، همه را می­گیرد. حتی آن کسی که خواب است و حتی آن کسی که لقلقۀ لسان است و حتی آن کسی که دل هم دارد و کسی که به راستی توبۀ واقعی هم نکرده است. اگر بتوانیم آقا امام زمان را در جلسه بیاوریم که بعید است و نظر امام زمان را به جلسه بیاوریم. یک نفر را پیدا کنیم که به راستی بگوید یا الله. یک نفر را پیدا کنیم که جداً بگوید یا رب، یا رب، یارب، مثل حضرت یونس در شکم ماهی. مثل این کسانی که در بن بست واقع می­شوند. در وقتی که در بن بست واقع شد، ولو دین هم ندارد، خدایاب و خداجو می­شود و در آن وقت خدا را می­یابد. نظیر آدم تشنه که آب بخورد و سیراب می­شود، این هم خدا را می­­یابد و سیراب می­شود. در آن وقت که خدا را یابید، معلوم است که توبه هم هست و این در سرحد عصمت است و حتماً دعایش مستجاب است. امیدواریم که نگویید نمی­شود. می­شود و بارها شده است که به راستی در بن بستها توانسته خیلی کار بکند. توانسته آقا امام زمان را بیاورد.
گفت در بیابان گیر کردم که به این می­گویند بن بست. دستم از همه جا کوتاه شد و ماشینم هم خراب شد، این را می­گویند بن بست. آنگاه خدا را یابیدم. گفتم خدا، خدا، خدا. یک نذر، یک عهد هم با خدا کردم که خدایا! اگر نجاتم دادی دیگر در عمرم گناه نمی­کنم. آقا امام زمان آمدند و یک نگاه به ماشینم کردند و فرمودند که ماشینت درست است. می­گوید نشستم پشت ماشین و دیدم که درست است. فرمودند برو، به منزل می­رسی. می­گوید چند قدمی آمدم به منزل رسیدم. می­گوید آمدم و پیاده شدم و به آقا گفتم که آقا! مرا از مرگ نجات دادی. پاداش شما چیست؟ چه جواب زیبایی. فرمود پاداش من همان نذری که با خدا کردی. به این می­گویند دعای مستجاب و نمی­شود که دعا مستجاب نشود، آن موقعی که انسان در بن بست واقع می­شود. اگر در این مجلس اینطور شد، یعنی اسمش را می­گذارند تبتّل و اسمش را می­گذارند انقطاع الی الله و اسمش را می­گذارند انقطاع عن غیرالله. در قرآن هم آمده که: و تبتّل الیه تبتیلاً. همین است که هیچ چیز و هیچ کس در نظر نباشد جز خدا و بیابد که خدا مستجمع جمیع صفات کمالات است و آن موقع بگوید خدا، خدا، خدا، قرآن وعده داده است که به فریادش می­رسد. خدا وعده داده است که دعایش مستجاب می­شود. لذا توبه سه رکن دارد. دعا سه رکن دارد. نماز هم همین است. همۀ عبادات همین است. اگر کسی دو رکعت نماز بخواند، هر حاجتی که داشته باشد، مستجاب می­شود. نماز هم سه رکن دارد. یک ـ اینکه نماز بخواند، ایاک نعبد و ایاک نستعین، این خیلی ثواب دارد و تکلیفش هم رفع می­شود و به تکلیفش عمل کرده و نماز خوانده، اما کاربرد ندارد. علاوه بر این حضور قلب. یعنی به راستی در وقتی که نماز می­خواند، نماز یک مکالمه باشد. گفتگو با خدا باشد. حمد و سوره که می­خواند بیابد که پروردگار عالم با او حرف می­زند. در وقتی که می­گوید سبحان ربی العظیم و بحمده، بیاید که با خدا حرف می­زند. یک مکالمه که برای بعضی یک معاشقه است و بالاترین لذتهاست. سه­ـ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ. این نمازش را خدا بپذیرد. چه وقت می­­پذیرد؟ وقتی که متّقی باشد. لذا وقتی که می­گوید السلام علیکم و رحمة الله و برکاته، خدا می­گوید یک دعای مستجاب داری. حال هر دعایی که بکند. گاهی دعا می­کند که خدایا به من توفیق بده و گاهی دعا می­کند که خدایا عاقبتم را به خیر کن و گاهی دعا می­کند که خدایا این نمازم را بپذیر. هرکس به اندازۀ وسعش دعا می­کند. وقتی این سه رکن موجود شود، یک دعای مستجاب دارد. روزه هم همین است. یک دفعه انسان روزه می­گیرد، روزۀ فقهی که خیلی که ثواب دارد و رفع تکلیف هم از او شده است. اما یک دفعه علاوه بر اینکه روزه می­گیرد، سایر اعضاء و جوارح هم روزه است. چشم روزه و گوش روزه و مابقی مثل زبان هم روزه که به این می­گویند روزۀ خواص. اما گاهی روزه أخص الخواص است یعنی دل هم روزه است. یعنی آن حالت توبه و توجه به اینکه شباهت به خدا پیدا کرده است و دل پیدا کرده است و در آن موقع که می­گوید اللّهم لَکَ صُمت، راست بگوید. مسلّم همین یک روزه بس است که این بهشتی شود و یک دعای مستجاب هم دارد. بعضیها دعای مستجابشان را می­گیرند. موقعی که بعد از نماز مغرب و عشاء در موقع افطار می­گوید اللّهم لَکَ صُمت، نتیجه­اش را هم می­گیرد. همۀ عبادات اینست. حال امشب ما اینست. شب دعاست. یک دعای واقعی خیلی کار می­تواند بکند. دعای نصف شبی، دفع صد بلا بکند. امیدوارم یک دلی در جلسه پیدا شود. امیدوارم یک حالتی برایتان پیدا شود که آقا امام زمان این حالت را دوست داشته باشد. آقا امام زمان لاأقل یک نظر لطفی به جلسه می­کند. آنان که خاک را به نظر کیمیا می­کنند. معلوم است که جلسه می­شود بهشت و معلوم است که جلسه می­شود مستجاب الدعوه. بله، هم توبه و هم دعا توسل می­خواهد. در قرآن است که یا رسول الله! وقتی می­خواهند توبه کنند، پیش تو بیایند. توبه را بکنند و تو هم آمینش را بگو. لذا توسل همینطور که رسم شده در شیعه و در مجالس شبهای قدر، توسل به اهل بیت است. بالاترین توسل برای مظلومی اینها گریه کردن است. یعنی جلسه رنگ عزا پیدا کند. این را دوست دارند و خدا هم اینطور جلسه را دوست دارد. آنگاه دعا مستجاب می­شود و آقا امام حسین هم یک نظر لطفی به جلسه می­کنند و جلسه نور است و نورانی­تر می­شود.
مشهور در میان اهل دل است، اینکه در این مجالس عزا، می­شود نظر امام زمان را جلب کرد به یکی از دو مصیبت. یکی مصیبت حضرت اباالفضل و یکی هم مصیبت علی اکبر.
مصیبت اباالفضل را در جلسۀ قبل خواندم. امشب دو سه کلمه مصیبت علی اکبر بخوانم. از همه مخصوصاً از جوانها تقاضا دارم که از آقا امام زمان خواهش کنید که به جلسه بیایند. خیال نمی­کنم اینطور لیاقتی باشد. شاید من بدبین هستم. شاید دلی باشد که بگوید امام زمان را به جلسه می­آورم. وگرنه نظر آقا که نظر آقا برای ما بس است. آقا یک نظر لطفی به جلسه کند و جلسه را نورانی کند و جلسه را مستجاب الدعوه کند. می­گویند اگر روزۀ علی اکبر خوانده شود، آقا یک نظر لطفی به جلسه می­کند.

نسئلک اللهم و ندعوک باسمک العظیم الاعظم الاعزّ الاجل الاکرم
یا الله
یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلوبنا علی دینک