شهادت امام حسین علیه السلام

ابن وکيده مي گويد شنيدم که سر مبارک حضرت سيدالشهدا (عليه السلام) قرآن مي خواند سوره کهف را :

ام حسبت ان الاصحاب الکهف والرقيم کانوا من اياتنا عجبا کانهم قتيه امنوا بربهم و زدناهم هدي فلم يزيدهم ذلک الاضلالا

بعد خواند : وسيعلم الذين ظلموا...

در دلم شک کردم که خيال مي کنم يا اينکه واقعا سر مبارک حضرت قرآن مي خواند . شنيدم که سر مبارک حضرت مي فرمود :

اي بن وکيده آيا نميداني که ما اهل بيت زنده ايم و در نزد خداي خود روزي مي خوريم

ابن وکيده مي گويد با خودم گفتم امشب مي آيم و دور از چشم کفار سر حضرت را مي برم و دفن مي کنم .

دوباره سر حضرت به من گفت : تو همچين کاري نمي تواني بکني در نزد خداوند کشتن من به دست آنها بزرگتر از گرداندن سر من ، آنها را رها کن بزودي خواهي دانست ( که چه کردند و چه نتيجه مي گيرند) آن زماني که غل و زنجير ها در گردنها و وجودشان احاطه کند .

منابع :

دلائل الامامه (محمد حرير طبري) ص188.

نوادر المعجزات محمد بن جرير طبري ص110.

مدينه المعاجز ج3 ص462.

موسوعه کلمات امام حسين ص630.

موسوعه شهادت المعصومين ج2 ص356.