شهادت حضرت حر علیه السلام
حضرت حر پشیمان شد و به سمت خیمه های امام حسین علیه السلام حرکت کرد. دو دست بر سر گذاشته بود و می گفت: خداوندا! به سوی تو انابه می کنم. توبه مرا بپذیر؛ زیرا من دوستان تو و فرزندان دختر پیغمبرت را ترساندم.
طبری می نویسد: وقتی به امام حسین علیه السلام و اصحابش نزدیک شد، سپرش را واژگون کرد و به آن ها سلام کرد. به امام حسین علیه السلام عرضه داشت: فهل تری لی من توبة ؛ آیا توبه من پذیرفته است؟ امام فرمود: آری خداوند توبه را می پذیرد. بفرما از اسب فرود آی. عرض کرد: من سواره در راه تو بجنگم بهتر است از پیاده شدن؛ زیرا در نهایت از اسب سرنگون خواهم شد.
منابع:
در کربلا چه گذشت، محمد باقر کمره ای،(ترجمه نفس المهموم)، ص319.
ترجمه و متن کامل لهوف سیدبن طاووس، عقیقی بخشایشی، ص129.
