شهادت حضرت علی اصغر علیه السلام

رسم است هر که داغ جوان دید ، دوستان                              رأفت برند حالت آن داغ دیده را
 
یک دوست زیر بازوی او گیرد از وفا                               و آن یک ز چهره پاک کند اشک دیده را
 
القصه هر کسی به طریقی ز روی مهر                            تسکین دهد مصیبت بروی رسیده را
 
بعد از پسر دل پدر آماج تیر شد                                    آتش زد لانه مرغ پریده را
 
آیا که داد  تسلیت خاطر حسین ؟                                   چون دید نعش اکبر در خون طپیده را
 
عاشقان ابی عبدالله ، انشاءالله کنار حرمش ، امروز بیایید برویم کمک حسین ، قربان اشکهای چشمتان ، قربان دلهای کربلایی تان ، (اگر کسی داغ عزیزی ببیند دوستان زیر بغلش را می گیرند ، تسلیت به او می گویند ).
 
اما کسی نبود کربلا، زیر بغل حسین را بگیرد ، کسی نیست تسلیت بدهد عزیز زهرا را، یک وقت لشکر دید یک خانم هی می دود ، هی به سر و سینه می زند .
 
فریاد می زند : واحبیباه، یااُخَیّاه وَابنَ اُخیّاه ،(وای برادرم ، وای پسر برادرم) آمد خود را به روی پیکر قطعه قطعه علی افکند ، اینجا زینب حسین را دلداری داد اما کنار بدن حسین کسی نبود زینب را دلداری دهد .
 
--------------------------------------------------------------------------------

منبع: حسین نفس مطمئنه ، ص 25- 26 ، ره توشه ج1 ، 1380 ص 3و4 .