شهادت حضرت مسلم علیه السلام

سَلَامُ اللَّهِ وَ سَلَامُ مَلَائِكَتِهِ الْمُقَرَّبِينَ وَ أَنْبِيَائِهِ الْمُرْسَلِينَ وَ أَئِمَّتِهِ الْمُنْتَجَبِينَ عَلَيْكَ يَا مُسْلِمَ بْنَ عَقِيلِ بْنِ أَبِي طَالِبٍ أَشْهَدُ أَنَّكَ وَفَيْتَ‏ بِعَهْدِ اللَّهِ‏ وَ أَنَّكَ قُتِلْتَ مَظْلُوماً لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ أَمَرَ بِقَتْلِكَ
 
يابن الحسن نوا به دل بي نوا بده
 
بانور خود به دل محبان صفا بده
 
سر زد هلال ماه عزاداري حسين
 
اذن ورود ماه محرم به ما بده
 
شب اول محرمه . به فرموده ي امام رضا عليه السلام از امشب تا عاشورا كسي خنده رو لباي بابام امام كاظم عليه السلام نمي ديد. آخه همه ساله از اول محرم تا روز عاشورا پيراهن پاره پاره ي سيد الشهداء (عليه السلام را ازعرش خدا رو به زمين آويزون مي كنند، حزن وغم و اندوه همه ي عالم را فرامي گيره. يا صاحب الزمان ،از همين امشب شما رو به حق غريبي مسلم قسم مي دهم به ما عنايني بفر مائيد.
 
يابن الحسن
 
اي يار كه در راهي و زينجا خبرت نيست
 
در راهي و از كوفه و از ما خبرت نيست
 
در راهي و يك قافله گل پشت سر توست
 
مي آيي  و ناموس خدا هم سفر  توست
 
بر باد صبا گفته ام اي دوست پيامم
 
شايد برساند به تو اي يار سلامم
 
............
 
گفتم به صبا حال من زار بگويد
 
از حال سفيرت به سر دار بگويد
 
گويد به تو در كوچه چه آمد به سر من
 
گويد چسان بسته عدو بال و پر من
 
در مورد پذيرش امان نامه از طرف مسلم دو قول است.1- يك بار ابن اشعث او را امان داد ولي مسلم در جوابش گفت:قول شما كوفيان را اعتماد نشايد واز منافقان بي دين وفا نمي آيد.اما وقتي بر اثر جراحات فراوان ضعف وناتواني براو غالب گرديد به ناچار تن در داد.2- به روايت سيد ابن طاووس هر چند به او امان دادند قبول نكرد تا آنكه جراحات زيادي بر داشت و نامردي از عقب نيزه بر پشت او زد و او را به روي انداخت آن كافران هجوم آوردند و او را دستگير كردند.(1)
 
نقل می کنند : مسلم مانند شير بوده وچنان نيرويي داشت كه دست مردي را مي گرفت و او را به پشت بام پرت مي كرد. تا اينكه بكر ابن حمران ملعون ضربتي بر روي مسلم زد ولب بالا و دندان او را افكند اما باز ،مسلم به هر طرف رو مي كرد كسي در برابرش نمي ايستاد.  وقتي دیدند حریف مسلم نمی شوندرفتن بالاي بامها سنگ و چوب بر او مي زدند. ني ها را آتش مي زدند و بر سر مسلم مي ريختند. (2)
 
باسنگ، سر راه و لب بام نشستند
 
آن سر كه پر از عشق تو مي بود شكستند
 
خفاش صفت، نيمه شب از جاي پريدند
 
آن لب كه ثنا گوي تو مي بود دريدند
 
ننموده حيا طايفه سنگ دل از تو
 
من در عوض مردم كوفه خجل از تو
 
تقدير من اين است و ندارم گله اي دوست
 
اما تو مياور پي خود قافله اي دوست
 
مسلم نبودي ببيني اون روزي كه  قافله به كوفه نزديك شده بود، ابن زياد امركرد سرهاى شهدا را پيش روى اهل بيت سر نيزه ها نصب كنند و از جلو حمل دهند و به اتّفاق اهل بيت به شهر در آورند و در كوچه و بازار بگردانند.(سرهاي مطهر شهدارا قبل از اسرا به كوفه برده بودند)
 
چون بى كسانِ آل نبى در به در شدند .
 
در شهر كوفه ناله كنان نوحه گر شدند
 
سرهاى سروران همه بر نيزه و سنان
 
در پيش روى اهلِ حرم جلوه گر شدند
 
مسلم گچكارمي گه ناگاه صيحه و هياهوئى عظيم از طرف محلاّت كوفه شنيدم ، وقتي رفتم ناگاه ديدم قريب به چهل محمل و هودج پيدا شد كه بر چهل شتر حمل داده بودند و در ميان آنها زنان و حَرَم حضرت سيّد الشهداء عليه السّلام و اولاد فاطمه بودند، و ناگاه ديدم كه على بن الحسين عليه السّلام را بر شتر برهنه سوار است و از اثر زنجير خون از رگهاى گردنش جارى است.مردم كوفه را ديدم كه بر اطفال اهل بيت رقّت و ترحّم مى كردند و نان و خرما و گردو براى ايشان مى آوردند آن اطفال گرسنه مى گرفتند، امّ كلثوم آن نان پاره ها و گردو و خرما را از دست و دهان كودكان مى ربود و مى افكند، پس بانگ بر اهل كوفه زد و فرمود: يا اَهْلَ الْكُوفَة ! اِنَّ الصَّدَقَةَ عَلَيْنا حَرامٌ؛ دست از بذل اين اشياء بازگيريد كه صدقه بر ما اهل بيت روا نيست. (3)
 
بى شرم امّتى كه نترسيد از خدا
 
بر عترت پيمبر خود پرده در شدند
 
دست از جفا نداشته بر زخم اهل بيت
 
هر دم نمك فشان به جفاى دگر شدند(4)
 
--------------------------------------------------------------------------------

پی نوشت:
 
1- منتهي الامال ج1 ص656.
 
2- نفس المهموم ص145.
 
3- منتهي الامال ج1 ص833.
 
4- محتشم.