شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها

أَبُو الْحَسَنِ الْخَزَّازُ الْقُمِّیُّ فِی الْأَحْكَامِ الشَّرْعِیَّةِ سُئِلَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(ع) عَنْ فَاطِمَةَ مَنْ غَسَّلَهَا فَقَالَ غَسَّلَهَا أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ لِأَنَّهَا كَانَتْ صِدِّیقَةً وَ لَمْ یَكُنْ لِیُغَسِّلَهَا إِلَّا صِدِّیقٌ وَ رُوِیَ أَنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع قَالَ عِنْدَ دَفْنِهَا السَّلَامُ عَلَیْكَ إِلَى آخِرِ مَا سَیَأْتِی نَقْلًا مِنَ الْكَافِی وَ رُوِیَ أَنَّهُ لَمَّا صَارَ بِهَا إِلَى الْقَبْرِ الْمُبَارَكِ خَرَجَتْ یَدٌ فَتَنَاوَلَتْهَا وَ انْصَرَفَ‏.
عَبْدُ الرَّحْمَنِ الْهَمْدَانِیُّ وَ حُمَیْدٌ الطَّوِیلُ أَنَّهُ(ع) أَنْشَأَ عَلَى شَفِیرِ قَبْرِهَا:
ذَكَرْتُ أَبَا وُدِّی فَبِتُّ كَأَنَّنِی
 بِرَدِّ الْهُمُومِ الْمَاضِیَاتِ وَكِیلٌ‏
لِكُلِّ اجْتِمَاعٍ مِنْ خَلِیلَیْنِ فُرْقَةٌ
 وَ كُلُّ الَّذِی دُونَ الْفِرَاقِ قَلِیلٌ‏
وَ إِنَّ افْتِقَادِی فَاطِماً بَعْدَ أَحْمَدَ
 دَلِیلٌ عَلَى أَنْ لَا یَدُومَ خَلِیل‏
 
ابو الحسن خزاز قمى مى‏ نگارد: از امام جعفر صادق علیه السّلام پرسیدند: چه كسى فاطمه زهرا(س) را غسل داد؟ فرمود: على علیه السّلام. زیرا حضرت زهرا(س) صدّیقه بود و غیر از شخص صدّیق كسى حق نداشت وى را غسل بدهد.
روایت شده: هنگامى كه حضرت على بن ابى طالب جنازه مبارك فاطمه علیها السّلام را نزدیك قبر آورد، دستى از قبر بیرون آمد و آن جنازه را برگرفت و بازگشت.
عبد الرحمن همدانى و حمید طویل نقل كرده ‏اند: حضرت امیر المؤمنین اشعارى را كنار قبر فاطمه زهرا علیها السّلام سرود بدین مضمون:
من دوست خود را به خاطر آوردم، گویا من براى به دوش كشیدن غم و اندوههاى گذشته وكیل مى‏باشم. بعد از اجتماع هر دو نفر بر دوستى یك دیگر، البتّه فراق و جدایى خواهد بود، و كلیه دردها در مقابل فراق و جدایى قلیل و اندك مى‏ باشد. اینكه من فاطمه را بعد از رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم از دست مى‏دهم دلیل بر این است كه هیچ دوستى دائمى نخواهد بود.
 
--------------------------------------------------------------------------------

منبع: مناقب ابن شهر آشوب، ج 3 ص 132 به بعد.