متن روضه شهادت امام علی علیه السلام(گریز سی و ششم)

در جنگ صفین لشکر معاویه با نقشه ی عمر و عاص،از روی مکر و حیله قرآنها را بر سرنی کردند و بالا بردند و ندای دین خدا و قرآن سر دادند .نواهای ترحم انگیز سراسر صفین راپر کرد . ساده لوحان لشکر عراق گول این نقشه را خوردند . بیش از بیست هزار نفر از آنان که پیشانی آنها از سجده پینه بسته بود میدان را ترک کردند و حتی امام را تهدید به مرگ کردند . غربت امیرالمومنین (ع)را بنگر امان از جهل جاهلان !خون به دل امیرالمومنین (ع) کردند لذا علی (ع) در لیله المبیت ،خطبه ای خواند و از دست آنان شکایت کرد (عجبا) من میخواهم با یاری شما بیماریها را مداوا کنم ؛اما شما خود درد من هستید من به کسی میمانم که میخواهد خار را به وسیله خار بیرون بیاورد با اینکه میداند خار همان خار است (مانند خار قبلی میشکند و در بدن باقی میماند ).
خون آشام های کربلا از نسل همان هایی بودند که در صفین قرآن به سر نیزه بلند کردند . در کربلا هم دوباره همان نقشه شوم را اجرا کردند. در صفین قرآنها را به سر نیزه بستند اما اینجا نیزه ها را به قرآن ناطق زدند و سر امام خود را بلند کردند .
پدر این را به صفین امتحان کرد
که قرآن را به نیزه میتوان کرد
پسر در شام وکوفه پیروش شد
سر قرآن ناطق بر سنان کرد
آنجا قرآن را به نیزه بستند و ندای دین و قرآن را سر دادند ولی اینجا پای نیزه ها به شادی و هلهله پرداختند.
شامیان خنده به زخم جگر ما نزنید
ساز با ناله ی ذریه زهرا نزنید
رقص شادی جلو محمل زینب نکنید
پای سر های بریده به زمین پانزنید
سر مردان خدا را به سر نیزه زدید
مرد باشید و دگر سنگ به زنها نزنید
به زنان سنگ اگر بر سر بازار زدید
دختران را به کنار سر بابا نزنید
علی و فاطمه در بین شما استاده اند
پیش چشم علی و فاطمه ما را نزنید
کشتن فاطمه بین در و دیوار بس است
تازیانه به سر زینب کبری نزنید

منبع:كتاب گریزهای مداحی،نویسنده: محمد هادی میهن دوست،انتشارات: صبح امید