امام موسی کاظم علیه السلام
حرز امیرالمومنین علیه السلام و ایمنی از شر هارون

حدثنا أحمد بن زیاد بن جعفر الهمدانی رضی الله عنه قال حدثنا علی بن إبراهیم بن هاشم قال حدثنی محمد بن الحسن المدنی عن أبی عبد الله بن الفضل عن أبیه الفضل قال كنت أحجب الرشید فأقبل علی یوما غضبان و بیده سیف یقلبه فقال لی یا فضل بقرابتی من رسول الله ص لئن لم تأتنی بابن عمی الآن لآخذن الذی فیه عیناك فقلت بمن أجیئك فقال بهذا الحجازی فقلت و أی الحجازی قال موسى بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن أبی طالب ع قال الفضل فخفت من الله عز و جل أن أجی ء به إلیه ثم فكرت فی النقمة فقلت له أفعل فقال ائتنی بسوطین و هسارین و جلادین قال فأتیته بذلك و مضیت إلى منزل أبی إبراهیم موسى بن جعفر ع فأتیت إلى خربة فیها كوخ من جرائد النخل فإذا أنا بغلام أسود فقلت له استأذن لی على مولاك یرحمك الله فقال لی لج فلیس له حاجب و لا بواب فولجت إلیه فإذا أنا بغلام أسود بیده مقص یأخذ اللحم من جبینه و عرنین أنفه من كثرة سجوده فقلت له السلام علیك یا ابن رسول الله أجب الرشید فقال ما للرشید و ما لی أ ما تشغله نقمته عنی ثم وثب مسرعا و هو یقول لو لا أنی سمعت فی خبر عن جدی رسول الله ص إن طاعة السلطان للتقیة واجبة إذا ما جئت فقلت له استعد للعقوبة یا أبا إبراهیم رحمك الله فقال ع أ لیس معى من یملك الدنیا و الآخرة و لن یقدر الیوم على سوء بی إن شاء الله تعالى قال فضل بن الربیع فرأیته و قد أدار یده ع یلوح بها على رأسه ع ثلاث مرات فدخلت على الرشید فإذا هو كأنه امرأة ثكلى قائم حیران فلما رآنی قال لی یا فضل فقلت لبیك فقال جئتنی بابن عمی قلت نعم قال لا تكون أزعجته فقلت لا قال لا تكون أعلمته أنی علیه غضبان فإنی قد هیجت على نفسی ما لم أرده ائذن له بالدخول فأذنت له فلما رآه وثب إلیه قائما و عانقه و قال له مرحبا بابن عمی و أخی و وارث نعمتی ثم أجلسه على فخذیه فقال له ما الذی قطعك عن زیارتنا فقال سعة مملكتك و حبك للدنیا فقال ایتونی بحقة الغالیة فأتی بها فغلفه بیده ثم أمر أن یحمل بین یدیه خلع و بدرتان دنانیر فقال موسى بن جعفر ع و الله لو لا أنی أرى أن أزوج بها من عزاب بنی أبی طالب لئلا ینقطع نسله أبدا ما قبلتها ثم تولى ع و هو یقول الحمد لله رب العالمین فقال الفضل یا أمیر المؤمنین أردت أن تعاقبه فخلعت علیه و أكرمته فقال لی یا فضل إنك لما مضیت لتجیئنی به رأیت أقواما قد أحدقوا بداری بأیدیهم حراب قد غرسوها فی أصل الدار یقولون إن أذى ابن رسول الله خسفنا به و إن أحسن إلیه انصرفنا عنه و تركناه فتبعته ع فقلت له ما الذی قلت حتى كفیت أمر الرشید فقال دعاء جدی علی بن أبی طالب كان إذا دعا به ما برز إلى عسكر إلا هزمه و لا إلى فارس إلا قهره و هو دعاء كفایة البلاء قلت و ما هو قال قلت اللهم بك أسار و بك أحاول و بك أجاور و بك أصول و بك أنتصر و بك أموت و بك أحیی أسلمت نفسی إلیك و فوضت أمری إلیك و لا حول و لا قوة إلا بالله العلی العظیم اللهم إنك خلقتنی و رزقتنی و سترتنی عن العباد بلطف ما خولتنی و أغنیتنی إذا هویت رددتنی و إذا عثرت قومتنی و إذا مرضت شفیتنی و إذا دعوت أجبتنی یا سیدی ارض عنی فقد أرضیتنی.

عبد اللَّه بن فضل از پدر خود نقل كرد كه من دربان هارون الرشید بودم، روزى هارون با خشم تمام وارد شد. شمشیر در دست داشت كه آن را می چرخانید به من گفت: فضل! سوگند به خویشاوندى كه با پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله دارم اگر پسر عمویم را نیاورى سر از پیكرت برمی دارم. گفتم: كدام پسر عمو گفت همین حجازى. پرسیدم كدام یك از حجازی ها، گفت: موسى بن جعفر بن محمّد بن على بن حسین بن على بن ابى طالب علیه السّلام.
خیلى بیمناك شدم كه جواب خدا را چه بدهم اگر در این حال او را بیاورم. باز به فكر شكنجه هارون كه افتادم به او گفتم مى آورم. گفت: خبر كن شكنجه گران از شلاق زنها و دست و پا قطع كنان و جلادها بیایند، آنها را آماده كردم به جانب منزل موسى بن جعفر علیه السّلام رهسپار شدم.
وارد خرابه اى شدم كه در آن خانه اى از چوب و شاخه خرما بود، غلام سیاهى نیز بر در خانه. گفتم: براى من از مولایت اجازه بخواه. گفت داخل شو او حاجب و دربانى ندارد وارد شدم دیدم غلام سیاهى در دست یك قیچى گرفته برآمدگى پیشانى و روى بینى آن جناب را كه از كثرت سجده بالا آمده بود مى چینید سلام كرده گفتم: هارون الرشید شما را خواسته. فرمود: مرا با هارون چه كار. زرق و برق و نعمت دنیا كه دارد مرا از یاد او نبرده.
با عجله از جاى حركت كرده، گفت: اگر در خبرى از جدم پیامبر اكرم نشنیده بودم كه اطاعت سلطان از نظر تقیه واجب است اكنون به همراه تو نمى آمدم. عرض كردم یا ابن رسول اللَّه! آماده شكنجه سخت باش خدا تو را رحمت كند.

فرمود: مگر كسى که مالك دنیا و آخرت است به همراه من نیست. ان شاء اللَّه امروز نسبت به من هیچ كارى نمى تواند بكند. فضل بن ربیع گفت: در این هنگام سه مرتبه دست خود را دور سر خویش چرخانید. همین كه پیش رشید رسیدم، دیدم هارون چون زنان بچه مرده حیران و سرگردان است. گفت: پسر عمویم را آوردى.
گفتم: آرى. گفت مبادا او را آزرده باشى گفتم نه گفت: به او نگفته باشى كه من از دست او خشمگین هستم براى من یك ناراحتى به وجود آمده بود كه خود هم نمی دانستم. بگو وارد شود همین كه موسى بن جعفر علیه السّلام وارد شد هارون از جا جست و او را بغل گرفت گفت خوش آمدى پسر عمو و برادرم و وارث نعمتم. آن جناب را روى زانوى خود نشانده گفت: كه كمتر بدیدار شما نائل مى شوم. فرمود: قدرت و سلطنت زیادى كه دارى با شدت علاقه ات بدنیا، مانع دیدار است. دستور داد مشك دان مخصوص بیاورند با دست خود امام را عطرآگین نمود امر كرد خلعت بیاورند با دو بدره زر. موسى بن جعفر(ع) فرمود اگر نبودند جوانان ازدواج نكرده در میان اولاد على بن ابى طالب كه احتیاج به ازدواج دارند تا نسل آنها قطع نشود این پول را نمى پذیرفتم بعد راه خود را گرفت و برگشت میگفت: الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ.
من به هارون الرشید گفتم: یا امیر المؤمنین! تصمیم كیفر او را داشتى خلعت بخشیدى و این قدر احترام كردى. گفت فضل! وقتى تو رفتى او را بیاورى، گروهى را دیدم كه خانه ام را محاصره كرده اند در دست هر كدام حربه ایست كه در زیر پایه هاى خانه فرو برده اند می گفتند: اگر پسر پیامبر را بیازارد خانه اش را فرو می بریم. اگر به او احترام و نیكى كند كارى نخواهیم داشت.
من از پى موسى بن جعفر علیه السّلام رفته گفتم: آقا چه كردى كه از شرّ هارون خلاص شدى؟ فرمود: دعاى جدم على بن ابى طالب(ع) را خواندم وقتى این دعا را مى خواند مقابل هر سپاهى كه بود آن ها را شكست می داد و نیز بر دشمن چابك سوار غلبه می كرد، این دعا براى رفع بلا است. عرض كردم: دعا چیست؟ فرمود: این است:
«اللهم بك اساور و بك احاول و بك احاور و بك اصول و بك انتصر و بك اموت و بك احیى اسلمت نفسى الیك و فوضت امرى الیك و لا حول و لا قوة الا باللَّه العلى العظیم اللهم انك خلقتنى و رزقتنى و سترتنى و عن العباد بلطف ما خولتنی أغنیتنى و اذا هویت رددتنى و اذا عثرت قومتنى و اذا مرضت شفیتنى و اذا دعوت اجبتنى یا سیدى ارض عنى فقد ارضیتنى».

--------------------------------------------------------------------------------

منبع: عیون أخبار الرضا(ع) ,ج 1 ,ص77.