در مورد راه کارهایی خوش اخلاقی توضیحاتی بفرمایید.  

پاسخ – ریشه و بنیاد اصلی بداخلاقی و غضب، خودخواهی ،تکبر و غرور است .ریشه ی تمام خوش اخلاقی ها،تواضع و فروتنی است .یکی از راههای تواضع و پرهیز از تکبر، سلام کردن است. پیامبر فرمود: اگر کسی اول سلام کند از خطر غرور محفوظ می ماند. البته جواب سلام واجب است . سلام کردن سنت خوبی است. سلام کردن خیلی از کینه ها را از بین می برد. معنی ادب این است که به هر کس که رسیدی به او بگویی او بزرگتر است و من کوچکتر هستم. پس سلام کردن، ادب است .امام عسگری(ع) فرمود: علامت تواضع این است که به هر کسی که می رسی سلام بکنی. مثلا بچه ای وارد جلسه ای می شود، اگر برای این بچه احترامی قائل نشوند و به او توجهی نکنند، این بچه قهر نمی کند و ناراحت نمی شود. ولی اگر به یک فرد بزرگ عنوان دار ،احترام نکنند و جلویش بلند نشوند، ناراحت می شود  زیرا مَن دارد و مَن او بزرگ شده است .بچه مَن و ریاست طلبی ندارد، بخاطر همین ناراحت نمی شود. و دعوا هم نمی کند و اگر دعوا کند کینه به دل نمی گیرد. بچه ها می توانند معلم ما بشوند.
پیامبر با همین ادب ها رحمت للعالمین شد. ما می توانیم به کوچکتر از خودمان سلام کنیم یا همیشه اول کسی باشیم که سلام می کنیم. بزرگی می فرمود که در مقابل خدا من را کنار بگذارید. روایت داریم که علو بر خدا نداشته باشید. هر کس پیش هست حقیقی که خداست، عُلو نداشته باشد.در مناجات مسجد کوفه داریم : هرکس پیش هست حقیقی نیست نشود یعنی من خودش را کنار نگذارد و در مقابل خدا عبودیت کامل نداشته باشد ، این فرد درمقابل هست حقیقی یعنی خدا علو دارد. پس باید به مقام لااله الاالله رسید و راهش این است که من و خودت را کنار بگذاری .راه ساده ی آن ادب ، سلام و تواضع کردن است. خدا می فرماید :من مستکبرین را دوست ندارم. هرکس خودش را بالاتر ازدیگران بداند مستکبر است. البته برتری واقعی بودن عیب نیست ولی برتر دانستن و انسان خودش را بالا بگیرد عیب است . برتری جویی و  برتر دیدن خوب نیست .زیرا باعث می شود که ما به زمین بخوریم.
پیامبر هیچ وقت خودبرتر بینی نسبت به دیگران و حتی بچه ها نداشتند. این علاماتی داشت که یکی از علامت های آن این است که پیامبر هیچ وقت بخاطر خودشان غضب نمی کردند. البته بخاطر خدا و گرفتن حق مظلوم غضب می کردند. ولی بخاطر منفعت شخصی غضب نمی کردند. پیامبر به همه سلام می کردند حتی به بچه ها . پیامبر در برابر هست حقیقی، نیست حقیقی و بنده ی کامل شده بودند و هیچ وقت درخواست کسی را که قدرت بر انجام آن را داشتند، رد نمی کردند. گاهی یک برده ای دست پیامبر را می گرفت و برای کاری دعوت می کرد و پیامبر آن کار را انجام می داد. اگر پست ترین افراد پیامبر را به پست ترین غذاها دعوت می کردند پیامبر دعوت آنها می پذیرفت . پیامبر در 15 ربیع الاول وارد مدینه شدند و همه تقاضا می کردند که پیامبر به منزل آنها بیاید ولی پیامبر فرمود که شتر من مامور است هر کجا آن شتر برود، من هم می روم.  روایت داریم که شتر در منزل ابوایوب انصاری که فرد خیلی فقیری بود و با مادرش زندگی می کرد زانو زد. یعنی پیامبر میهمان مستضعف ترین مردم مدینه شد. اگر پیامبر دنبال سلطنت و ریاست طلبی بود به منزل رئوسای قبایل می رفت. یکی از خصوصیات پیامبر این بود که با فقرا و مستضعفین می نشستند. یکی از علائمی که نشان می داده پیامبر در خودش منیت نداشت، این بود که ایشان روی خاک و زمین می نشستند. و با بردگان هم غذا می شدند. در روایت داریم : پیامبر مشغول خوردن نان جو بودند. خانمی برای اولین بار بود که پیامبر را می دید و تعجب کرد که پیامبر روی زمین نشسته و غذای ساده می خورد. این زن به پیامبر گفت که مثل برده ها روی زمین نشسته ای ؟حضرت فرمود: چه کسی برده تر از من وجود دارد؟ من بنده هستم. این خانم از پیامبر تکه ای نان خواست و پیامبر تکه ای نان به او داد ولی او درخواست کرد که نانی که به لبان پیامبر تبرک شده است را بخورد. بدن پیامبر تبرک است . پیامبر تکه نان تبرکی به او داد و این خانم تا آخر عمر بیمار نشد.  پیامبر در تمام کارهای خانه شرکت می کرد از دوزندگی لباس و کفش تا نظافت و غذا درست کردن. ما نمی گوییم که آقایان همیشه این کار را بکنند ولی خوب نیست که همیشه دستور بدهند. زمانی پیامبر با یاران شان گوسفندی کشتند و هر کس کاری کرد و پیامبر هم فرمود که من هم هیزم جمع می کنم. اصحاب گفتند که شما کار نکنید ولی پیامبر قبول نکردند و فرمودند که خدا دوست ندارد که بین بندگان امتیاز باشد. حتی پیامبر با آن همه مقام ،شیر حیوان را می دوشیدند و حیوانات را تیمار می کردند .این کار یعنی به سمت خدا رفتن. 
یکی از سیره های پیامبر این بود که سوار نازل ترین مرکب ها می شدند البته گاهی سوار اسب و شتر هم می شدند ولی پیامبر بیشتر سوار الاغ می شدند. پیامبر الاغی داشتند و کسی را هم با خودشان سوار می کردند و گاهی بدون زین سوار می شدند. هیچ وقت پیش نیامد که پیامبر سواره به جایی بروند و کسی در کنار ایشان پیاده برود. یا هر دو سواره می شدند یا اینکه هر دو پیاده می رفتند یا اینکه پیاده جلوتر می رفت و پیامبر پشت او با فاصله می رفت. پیامبری که این قدر به فکر امت است آیا می تواند امت را رها بکند ؟نمی توان این پیامبر را دوست نداشت. پیامبر با این کارها، اعماق وجود مردم را تصرف می کرد.
در تفسیر عیاشی در ذیل آیه اسراء داریم :شخصی میهمان امام باقر(ع) شد و قرار شد که با هم به بیرون شهر بروند. امام سوار الاغ شد و من سوار استر شدم. الاغ تند شد و امام نزدیک گردن الاغ شد و فرمود که این تندی رفتن به خاطر الاغ است و این روایت را فرمودند که پیامبر الاغی داشت که نام آن یعفو بود. وقتی این حیوان حرکت می کرد از خوشحالی غرور او را می گرفت که پیامبر سوار او شده است . و حیوان دور بر می داشت و شانه های حضرت بالا و پایین می رفت. حضرت از این کار خجالت می کشیدند. حضرت صورت شان به نزدیک گردن حیوان می آوردند.  و می فرمودند که خدایا من شلوغ نمی کنم این الاغ است که شلوغ می کند. اگر این الاغ تبدیل به بُراق( مرکبی که پیامبر با آن به معراج رفت) می شد، حق داشت زیرا اولین شخصیت عالم روی آن سوار بود. یعنی پیامبر درنظر داشتند که در مقابل حقیقت هستی حتی نباید شانه هایشان هم تکان بخورند یعنی آرام باشد . در راه رفتن پیامبر سربه زیر و افتاده حال حرکت می کردند. مثنوی می گوید که اگر نفس شما شلوغ کرد به خدا بگویید که این نفس ماست که شلوع می کند یعنی همان الاغ پیامبر است. به خدا بگویید که من قصد دشمنی با تو را ندارم ولی این نفس من است که گناه می کند.
پیامبر همیشه در هنگام نشستن با اصحاب شان حلقه وار می نشستند یعنی مجلس بالا و پایین نداشت. پیامبر هیچ گاه اجازه نمی دادند که کسی جلوی پای ایشان بلند شود. گاهی وقتی فردی بالای منبر است و دارد حدیث می گوید ،فردی وارد مجلس می شود و بعضی ها بلند می شوند و این باعث بهم ریختن مجلس می شود. اگر کسی برای پیامبر بلند می شد، ایشان ناراحت می شدند بخاطر همین کسی برای پیامبر بلند نمی شد. این سنت پیامبر است و ما باید به آن عمل کنیم. اگر ناشناسی وارد مجلس می شد نمی توانست پیامبر را تشخیص دهد. بعد سوال می کرد و پیامبر را می شناخت. این نشانه ی افتادگی و فروتنی زیاد پیامبر است. رفتار پیامبر باید برای ما الگو باشد. احیای سنن پیامبر خوب است. اگر مَن خودمان را کنار بگذاریم با پیامبر محشور می شویم.
سوال – صفحه 221 قرآن کریم را توضیح بفرمایید.
پاسخ – سلام کردن مستحب است ولی جواب سلام واجب است .صلوات از سلام بالاتر است زیرا سلام دعای وقت و کوتاه است ولی صلوات درود دائم است. سلام جواب دارد پس حتما هم صلواتی که برای پیامبر می فرستیم جواب دارد.  جواب سلام پیامبر، شفاعت است .پیامبر فرمود: شفاعت من واجب می شود بر آن گناهکاری که هر روز و هر شب صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد. البته مردم باید حق الناس را جدی بگیرند تا شفاعت پیامبر شامل حال آنها بشود. صلوات زیاد فرستادن باعث انجام کارهای و ترک گناه می شود. با صلوات ارتباطی برقرار می شود و خلق و خوی پیامبر در فرد نمایان می شود.
از مسئولین مخابرات برای گذاشتن آهنگ صلوات رایگان در ماه ربیع تشکر می کنیم و امیدواریم که این کار را ادامه بدهند. این کارها باقیات و صالحاتی برای مسئولین خواهد بود. با این کار میلیاردها صلوات فرستاده می شود. و این صلوات ها باعث شفاعت می شود.
همچنین در اداره ثبت احوال قرار شده است که اگر کسی بخواهد نامش را به محمد یا ائمه تغییر بدهد سخت گیری نکنند و تسهیلی در کار ایجاد شود.
سوال – در مورد احیای سنت نبوی توضیحاتی بفرمایید.  
پاسخ – ریشه ی اسلام حب پیامبر و اهل بیت پیامبر است. ما باید این ریشه را در دل مان بکاریم. شهرداری ها باید کاری بکنند که در این ایام شهر تغییر بکند و جشن های مفصل بگیرند. اگر ما در جشن پیامبر به در خانه ها پرچم بزنیم و سور بدهیم ثواب اینکار از غذا دادن در محرم و صفر کمتر نیست. روز تولد حضرت محمد کاری بکنیم که بچه ها خوشحال بشوند. یا برای آنها از بیرون غذا بگیریم یا آنها را به تفریح ببریم .اگر می خواهید لباس بخرید در این ایام خرید کنید .ما باید جشن پیامبر را یک دهه  ادامه بدهیم.  ما باید بذر محبت پیامبر را در دلهای بچه ها بکاریم.
بین سربازان رسمی است که در اعیاد سربازها می نشینند و فرمانده آنها از سربازان پذیرایی می کنند.  این کار باعث می شود که مهر فرمانده به دل سربازان بنشینند. این سنت پیامبر است .با این کار پیامبر هم خوشخال می شود. مرحوم آیتالله کمپانی پنجشنبه ها روضه داشتند و خودشان چای می ریختند و کفش جفت می کردند .ایشان مرجع تقلید درحد آیت الله میلانی بودند .علامه طباطبایی شاگرد ایشان بود. آیت الله کمپانی می فرمودند که افتخار من این است که خدمتگزار اهل بیت باشم.
یکی از علمای اصفهان صبح ها روضه داشت و دوستان چای می ریختند. یک روز دوستان ایشان به روضه نیامدند و ایشان خودش چای درست کرد و برای عزاداران چای ریختند . ایشان شب خواب دید که حضرت زهرا فرمودند که امروز نوکر ما شده بودی .
ما باید امتیازهای بیخودی را کنار بگذاریم و مردمی بشویم. پس ما باید کاری بکنیم که سنن پیامبر احیا بشود. یکی از اعمال فردا روزه گرفتن است. البته کسانی که روزه قضا دارند نمی توانند روزه ی مستحبی بگیرند. زیارت پیامبر و امیرالمومنین مستحب موکد است چه از راه دور چه از راه نزدیک . اعمال دیگری هم در مفاتیح نوشته شده است . خوب است که در این روز به عیادت بیماران برویم .فردا مادرها کاری بکنند که خاطره ی پیامبر در دل بچه ها بماند.
راه کارهایی که ما را به پیامبر نزدیک می کند ماندنی است .در خانه ی پیامبر گوسفندی را ذبح کردند و بیشتر آنرا به فقرا دادند و مقدار کمی از آن ماند. همسر پیامبرگفت که همه رفتند و این یک کم مانده است . پیامبر گفت آن گوشت هایی که رفته اند می ماند و این گوشتی که ما مصرف می کنیم از بین می رود.  اگر کسی حرکتی برای ائمه بکند آنها جواب خواهند داد. ما باید این کارها را بطور خودجوش و مردمی انجام بدهیم. پس خوب است که یک دهه جشن مفصل برای پیامبر بگیرم .
خدایا به حق محمد وآل محمد، قلب امام زمان(عج) را از ما راضی بگردان، فرجش را نزدیک بفرما، بیماران را شفا عنایت بفرما، انشاءالله شفاعت پیامبر برما واجب بشود و خلق وخوی نبوی وعلوی داشته باشیم.