حجت الاسلام والمسلمین حسینی قمی

3/10/90
سوال – من شنیده ام که بیماری عقوبت گناهان ماست . من مدتی است که دچار بیماری سختی شده ام که خلاصی از آن بسیار سخت است و هر چه به اعمال خودم نگاه می کنم گناه آنچنانی نمی بینم . آیا واقعا من بخاطر گناهانم عقوبت می شوم ؟
گاهی اطرافیان ما را شماتت می کنند که ببین چه کار کردی که به این بیماری دچار   شده ای . راهنمایی بفرمایید .
پاسخ – گاهی شماتت افراد مشکل را بیشتر می کند. آیا مگر انبیاء الهی و اولیاء معصوم نبودند ؟ ما در تاریخ می بینیم که آنها مصیبت های سنگینی داشته اند . آیا انبیاء بیمار نمی شدند ؟ در روایتی داریم که امیرالمومنین دچار چشم درد شدیدی شدند به حدی که فریاد می زدند . صیحه ی بیمار ثواب تسبیح دارد و ناله ی بیمار ثواب ذکر دارد . پیامبر پیش حضرت آمدند و برای آرام کردن امیرالمومنین از راهی استفاده کردند . پیامبر اشاره ای به سختی جان گرفتن و جان دادن کفارکردند و مقداری از عذاب های الهی را مطرح کردند . امیرالمومنین نشست و گفت که من درد خودم را فراموش کردم .یک بار دیگر اینها را تکرار کنید. کسی فکر نکند که بیماری الزاما بخاطر عقوبت است . امام حسن(ع) و امام حسین (ع) بشدت بیمار شدند به حدی که برای سلامتی آن دو بزرگوار نذر کردند که سه روز ، روزه بگیرند . امام حسین (ع) به همراه پدرشان عازم سفر حج بودند و در بین مسیر بیمار شدند . بقدری بیماری شدت پیدا کرد که امام نتوانست به مکه برود و همانجا امام علی (ع) گوسفندی قربانی کردند و امام حسین (ع) از نیمه راه برگشت . اگر ما گرفتار چنین مشکلی بشویم ، دیگران می گویند ببین که توچه گناهی مرتکب شدی که خدا تو را از مدینه برگرداند ، تو قابلیت نداشتی و پیامبر و خدا تو را نپذیرفت . ممکن است که بیماری طبیعی باشد . در کافی داریم که حضرت امام سجاد (ع) سه بار آنچنان بیماری شان شدید شد که وصیت نامه نوشتند ولی باز بهبودی پیدا می کرند . امام موسی بن جعفر (ع) فرمودند : من هفده ماه است که دچار تب هستم و این تب من را رها نمی کند. قرآن در سه جای داستان حضرت ایوب و بیماری او را نقل می کند . امام صادق (ع) فرمود : بیماری حضرت ایوب هفت سال طول کشید . ایشان چه گناهی کرده بودند ؟ در زمان ایوب هیچ کس عزیزتر از ایوب در نزد خدا نبود ولی گرفتار بیماری بود. همسر ایوب در این هفت سال با ایوب ماند . این فکر قدیمی است . یونس بن عمار یکی از اصحاب امام صادق (ع) بود و از بیماری رنج می برد . او به امام گفت : مردم به من می گویند که خدا به تو نظر نداشته که تو دچار بیماری هستی . امام فرموند :آنها اشتباه می کنند ، مگر داستان آل یاسین را نخوانده ای ؟ آیه 20 سوره یس می فرماید : آل یاسین بیماری سختی در دستش داشت . در حدیثی داریم که وقتی بیماری ایوب تمام شد و خوب شد ، از او پرسیدند دراین هفت سال مشکل ترین چیز برای توچه بود ؟ ایوب فرمود : کسانی که من را شماتت         می کردند . امام صادق (ع) فرمود : کسی را شماتت نکنید . زیرا ممکن است که او خوب بشود و تو به آن بیماری یا گناه مبتلا بشوید . پیامبر فرمود : وقتی دیدید که کسی دچار بیماری است ، در کنار تخت او ، حمد خدا را نگویید از اینکه سلامت هستید زیرا ممکن است که این کار معنی دار باشد . بیماری می توان امتحان باشد. حتی اگر بیماری عقوبت هم باشد کسی حق ندارد که شماتت بکند و حق ندارد که در کنار تخت بیماری الحمد لله بگوید . اگر کسی بیماری را بخاطر عقوبت دارد خیلی خوب است زیرا در همین دنیا فرصت داشته که عقوبت کارش را ببیند که به قیامت کشیده نشود. این عنایت خداست . حضرت زینب وقتی در نزد یزید بودند ، او اهل بیت را سرزنش می کرد و می  گفت که خدا خواسته ما عزیز باشیم و شما اسیر دست ما باشید .حضرت فرمود : این آیه برای تو نیست بلکه این آیه برای توست : گناهکار خیلی نکند که اگر مجازات  نمی شود خیر اوست . پس اگر بیماری ما بخاطر عقوبت گناهان هم باشد باز این جای حمد دارد . و اگر این بیماری بخاطر امتحان است باز جای حمد دارد . مگر بیماری اختصاص به ما مسلمانان دارد ؟ ما با وعده های الهی آرامشی پیدا می کنیم .
سوال – خدا به من فرزند معلولی داده است که من در روز چهارساعت می خوابم . من فرصت انجام نمازهای مستحب و خواندن قرآن و رفتن به مسجد را ندارم . من برای رضای خدا این کار را می کنم ولی بعضی مواقع  خیلی خسته می شوم .راهنمایی بفرمایید .
پاسخ – باورهای دینی ما را نگه می دارد. دو نفر همسفر به مدینه رفتند . یکی از آنها بیمار شد و فرد دیگر هر روز به زیارت می رفت و از او مراقبت نمی کرد . بیمار به کسی پیغام داد و این پیغام را به امام صادق (ع) رساندند . امام پیغام دادند که به این آقا بگویید : اگر کنار همسفر بنشینی و از همسفرت مراقبت کنی ثوابش از نماز در مسجدالنبی بیشتر است . در مسجدالنبی یک رکعت نماز معادل ده هزار رکعت نماز است . پس پرستاری از این بالاتر است .کسی که از بیمار پرستاری می کند نباید نگران از دست دادن کارهای مستحب باشد زیرا این کار او ، فضیلتش بالاتر از اعمال مستحب است . امام خمینی به دخترشان که از اذیت های فرزندش گله داشت فرمودند که من حاضرم تمام عبادات خودم را بدهم و ثواب بزگ کردن بچه ها و سختی آنها را بگیرم . ما در محاسبات مان دقیق نیستیم . امام خمینی با دوستان شان به مشهد مشرف شدند . امام زودتر از همه ی همسفران بر می گشتند و همه چیز را آماده می کردند . از ایشان پرسیدند که چرا شما این قدر زود برگشتید ؟ امام می فرموند : زیرا ثواب این کار بیشتر از زیارت است . ماباید باور کنیم که خدمت پاداش زیادی دارد. حالا اگر این خدمت به بیمار باشد پاداش آن خیلی بیشتر است . فردی به امام صادق (ع) گفت که من با عده ای به سفر حج رفتم و آنها وسایل شان را پیش من گذاشتند و به زیارت خانه ی خدا رفتند و من از وسایل آنها نگهداری کردم . امام فرمود : بدان ثواب تو از همه بیشتر است . پیامبر فرمود : روایت داریم که اگر غذای خاصی برای بیماری غذا درست کند ، خدا از میوه های بهشتی به او می دهد . اگر ما به اینها باور داشته باشیم دیگران نگران نیستیم که چرا کارهای مستحبی انجام نداده ایم . کسانی که توفیق پرستاری از بیمار را دارند خودشان به اینها باور دارند . من در سفر حج جوانی را می دیدم که همه بخاطر توفیقی که داشت همه به او حسرت می خوردند . او همسری داشت که روی ویلچر بود . این جوان بجای هر کاری به این خانم خدمت می کرد . کسانی هستند که ده سال است که به مادرشوهرشان خدمت می کنند . اگر ایمان به وعده های الهی نبود قطعا این افراد تحمل در این راه را نداشتند .
سوال – در مورد سوره ص آیات 17 تا 26 توضیح بفرمایید .
پاسخ – در قرآن آیه 17 در مورد صبر است . در قرآن 103 بار واژه ی صبر آمده است . در شانزده آیه قبل خدا به حرفهایی که مشرکین می زنند می پردازد . آنها به پیامبر زخم زبان می زدند . از جمله اینکه می فرماید : آنها پیامبر را مسخره می کردند و می گفتند که اگر عذابی هست همین الان آنرا برای ما بیاور . خدا به پیامبر فرمود : صبر کن . ( سلیمان ، ایوب ، یعقوب و ... سختیهای زیادی کشیدند .) بدان پیروزی با ماست . فردی به امام سجاد (ع) گفت : درحادثه ی کربلا چه کسی پیروز شد ؟ امام فرمود : صبر کن ظهر بشود و اذان بگویند . اگر هنوز نماز برپا بود معلوم می شود  که حسین پیروز است. پس قطعا پیروزی از انبیاء است . در این آیه با ذکر نُه پیامبر و      زندگی آنها خدا به پیامبر دلداری می دهد .
سوال – در مورد پرستاری از بیماران توضیحاتی بفرمایید . 
پاسخ- ما نمی توانیم بگوییم که بیماری عقوبت است . کسی نمی تواند بگوید که این بیماری در فرد ، مواخذه ی الهی است . ما نمی توانیم این را تشخیص بدهیم . ما در مورد پاداش بیمارها و پرستارها گفته ایم . ما از بیماران تقاضا می کنیم که با     پرستاران شان کنار بیایند و البته پرستاران هم مراعات حال آنها را بکنند . حضرت علی (ع) در نهج البلاغه می فرماید : تا بیماری با تو کنار بیاید ، تو با بیماری کنار بیا . یکی از دوستان می گفت که پدر و پدر بزرگم بیمار بودند . پدر بزرگم همیشه با بیماری کنار می آمد ولی پدرم این کار را نمی کرد . ما تا کسالتی پیدا می کنیم سریع در رختخواب می خوابیم . انسان باید بتواند از نظر روحی و روانی خودش را نگه دارد . داریم که تا مجبور نشدید به طبیب مراجعه نکنید . البته منظور ما این نیست که بیماری خودمان را از طبیب کتمان کنیم . درهنگام بیماری سعی کنیم که تحمل مان بالا باشد ، در هنگام بیماری سخت نگیریم ، اعتراض نکنیم و فریاد نزنیم و با پرستارمان طوری رفتار کنیم که آنها بتوانند از ما مراقبت کنند .
امشب آخرین شب محرم است و آغاز فضل زمستان و شب یلدا است . امام صادق (ع) فرمودند : زمستان بهار مومن است . زیرا این فصل شبهای طولانی دارد و انسان فرصت شب زنده داری پیدا می کند و روزهای آن کوتاه است و انسان فرصت روزه داری پیدا می کنید . در این شبهای طولانی ما باید مقداری را برای عبادت با خدا بگذاریم . اگر ما نماز قضا و روزه ی قضا داریم خوب است که الان آنرا بجا بیاوریم . اگر کسی روزه ی قضا دارد نمی تواند روزه ی مستحبی بگیرد . جوانی را در اروپا دیدم که تمام سه ماه رجب ، شعبان و رمضان را روزه می گرفت .
در زمان پیامبر ، یکی از خدماتی که خانم ها در جنگ انجام می دادند پرستاری بود . مثلا حضرت فاطمه (س) ، ام سلمه و.. این خدمت را انجام می داند . بانویی می گفت : بخاطر پرستاری که من در جنگ انجام می دادم ، پیامبر به من گردنبندی هدیه داد . اگر امروزه پیامبر خدا بودند قطعا به تمام پرستاران این هدیه را می دادند . پرستاران مستحق این هدیه هستند .
خدایا دعای بیماران را در حق خودشان ، ما و پرستاران شان مستجاب بگردان .