تبرک به ضریح نصب نشده، چرا؟

حدود یکماه از انتقال باشکوه ضریح امام حسین از ایران به عراق می گذرد. این مراسم باشکوه باعث شبهاتی درباره تبرک به ضریحی که نصب نشده مطرح شده است. که در جواب باید گفت ملاک در تبرک، نسبت داشتن به شیء یا کس مقدس است پس ضریح چونکه منسوب به امام حسین است پس قمدس است و تبرک به آن صحیح است. توضیحات بیشتر و شواهد قرانی در مقاله می آید.
ضریح
چند وقت قبل انتقال ضریح سالار شهیدان از ایران به عراق به یکی از مهمترین خبرها تبدیل شده بود. استقبال بی نظیر مردم یران از این ضریح به قدری بود که دوست و دشمن را شگفت زده کرد. در این بین از ضد انقلاب و روشنفکران گرفته تا وهابیها و بهائیها شبهاتی را مطرح کردند که لازم است پاسخ داده شود:
می گویند ضریح که هنوز نصب نشده و متبرک به هم جواری با مرقد شریف ایشان نشده، پس این قدر تبرک جستن به چه خاطر است؟

شبهه کننده مسلمان اگر سؤالش ناشی از اصل تبرک باشد او را دعوت به آموزه های قرآن می کنیم آنجا حضرت یعقوب(علیه السلام) با تبرک به پیراهن یوسف چشمانش بینا شد . حتی بنا به گزارش قرآن در یهودیت نیز تبرک به تابوت عهد بوده است و آن را در جلوی کاروان و لشکر حرکت می دادند تا در جنگها پیروز شوند . (بقره/ 248) و حضرت مسیح نیز به خدا می گوید: «مرا هر کجا باشم برای جهانیان مایه رحمت و برکت گردانید.» (مریم/31)

اما باید دانست که ملاک در تبرک، نسبت شیء به شیئی مقدس است. قرآن در مورد شترانی که حاجیان از سرزمینهای خود به مکه می آوردند تا در روز عید قربان قربانی کنند، تعبیر به «شعائر الله» می کند. می فرماید: وَ الْبُدْنَ جَعَلْناها لَكُمْ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ لَكُم ‏(حج،36) منظور از (الْبُدْنَ) در اینجا حیوانی است که برای قربانی می آوردند( روح المعانی، ج9، ص148) از طرف دیگر تمام مسلمانان به اتفاق شیعه و سنی و حتی وهابی، بوسیدن حجر الاسود و قرآن را جایز می دانند در حالیکه که حجر الاسود، سنگی بیش نیست و قرآن ، کاغذی بیش نیست پس تبرک به حجرالاسود به خاطر منسوب بودن به پیامبران گذشته بوده و کاغذهای قرآن نیز به خاطر منسوب بودن به وحی الهی است. پس اینکه گفته می شود ضریح هنوز نصب نشده جایی برای طرح ندارد چرا که قرار نیست وقتی نصب شد امام حسین(علیه السلام) خود را به ضریح بمالند بعد متبرک شود بلکه همینکه منسوب به امام حسین(علیه السلام) شد، عقلاً و شرعاً در تبرک جستن به آن کفایت می کند.

شبهه ای دیگر که در این بین مطرح است اینکه با این همه فقیر و نیازمند چرا اینقدر خرج ضریح کردند؟ پول آن را به فقرا بدهیم.
جواب:اولا شایعاتی شده مبنی بر این که چند ده میلیارد خرج شده که این خبر توسط ستاد مردمی ساخت ضریح تکذیب شد و مبلغ آن کلاً با تمام طلاها و نقره ها و هزینه ساخت و... کمتر از پانزده میلیارد اعلام شد که همه اش کمک مردم بوده و بس یعنی طلای زنانی که باید به عنوان زینت به تن می کردند و کاملا عقلی و شرعی هم بوده به ضریح امامشان بخشیده اند.
ثانیا: همگان توجه دارند که این ضریح خود از شعائر الله است و به نوعی آبروی شیعه می باشد. آیا بت پرستانی که برای بتان پوچ خود بهترین مکانها و وسایل فراهم می آوریم، آن وقت ما از سید جوانان بهشت یک ضریح در خور شأن دریغ کنیم.

ثالثا: بدون شک بیشترین کمک به فقرا را ارادتمندان به امام جسین(علیه السلام) می کنند ولی خوب است که جلو ریخت و پاشهای بی خود دولتی که متولی اصلی رسیدگی به فقراست را بگیرند یا جلو عروسیها و تورهای خارج از کشور که اغلب با فساد و پولهای میلیونی تمام می شود، را گرفت نه از ضریح امام حسین(علیه السلام) که قرار است میلیاردها زائر در طول سالهای متمادین به زیارت بروند و این خود وسیله انسان سازی باشد.
رابعا: اگر خیلی هم مادی به قضیه نگاه کنید جواب این است که زیارت امام حسین وسیله ای برای بازگشت انسانها به فطرت خود است و چه بسیار افرادی را اصلاح می کند و چه بسیار افرادی را که فکر فقرا نیستند را متوجه و متنبه می کند.