پنجشنبه 1 آذر 1403

                                                                                                                        


                                   

                                                                                                                                                                                                                                 

 

 


سؤال كننده: احمد

توضيح سؤال:

طبق روايتى كه در كتاب‌هاى مختلف شيعه وجود دارد، در مسافرتى على رضى الله عنه با عائشه در زير يك لحاف خوابيده‌اند (بحار الأنوار37/318) ، از طرف ديگر خود شيعه نقل كرده‌اند كه اگر دو نفر نامحرم را زير يك لحاف پيدا كرديد، او را صد ضربه شلاق بزنيد : إذا وجد الرجل و المرأة فى لحاف واحد ، جلدا مائة جلدة. (كافي7/181).

شما شيعه‌ها با نقل اين روايات هم به على رضى الله عنه توهين كرده‌ايد هم به يكى از همسران رسول خدا .

پاسخ:

اصل روايت:

اصل روايت مورد استناد اين خواننده گرامى در كتاب سليم بن قيس هلالى است كه مرحوم طبرسى و علامه مجلسى رضوان الله تعالى عليهما نيز از همين كتاب اين روايت را نقل كرده‌اند:

قَالَ أَبَانٌ: قَالَ سُلَيْمٌ: سَأَلْتُ الْمِقْدَادَ عَنْ عَلِيٍّ عليه السلام قَالَ: كُنَّا نُسَافِرُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلي الله عليه وآله قَبْلَ أَنْ يَأْمُرَ نِسَاءَهُ بِالْحِجَابِ وَهُوَ يَخْدُمُ رَسُولَ اللَّهِ صلي الله عليه وآله لَيْسَ لَهُ خَادِمٌ غَيْرُهُ وَكَانَ لِرَسُولِ اللَّهِ صلي الله عليه وآله لِحَافٌ لَيْسَ لَهُ لِحَافٌ غَيْرُهُ وَمَعَهُ عَائِشَةُ فَكَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه وآله يَنَامُ بَيْنَ عَلِيٍّ وَعَائِشَةَ لَيْسَ عَلَيْهِمْ لِحَافٌ غَيْرُهُ فَإِذَا قَامَ رَسُولُ اللَّهِ مِنَ اللَّيْلِ يُصَلِّي حَطَّ بِيَدِهِ اللِّحَافَ مِنْ وَسَطِهِ بَيْنَهُ وَبَيْنَ عَائِشَةَ حَتَّى يَمَسَّ اللِّحَافُ الْفِرَاشَ الَّذِي تَحْتَهُمْ وَيَقُومُ رَسُولُ اللَّهِ فَيُصَلِّي فَأَخَذَتْ عَلِيّاً عليه السلام الْحُمَّى فَأَسْهَرَتْهُ فَسَهَرَ رَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه وآله بِسَهَرِهِ فَبَاتَ لَيْلَهُ مَرَّةً يُصَلِّي وَمَرَّةً يَأْتِي عَلِيّاً عليه السلام يُسَلِّيهِ وَيَنْظُرُ إِلَيْهِ حَتَّى أَصْبَحَ فَلَمَّا صَلَّى بِأَصْحَابِهِ الْغَدَاةَ قَالَ: اللَّهُمَّ اشْفِ عَلِيّاً وَعَافِهِ فَإِنَّهُ قَدْ أَسْهَرَنِي مِمَّا بِهِ مِنَ الْوَجَعِ فَعُوفِيَ فَكَأَنَّمَا نَشَطَ مِنْ عِقَالٍ مَا بِهِ مِنْ عِلَّة... .

ابان از سليم نقل مى‏كند كه گفت: از مقداد در باره على عليه السّلام سؤال كردم. او گفت: ما با پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به مسافرت مى‏رفتيم و اين قبل از آن بود كه به همسرانش دستور حجاب دهد. امير المؤمنين عليه السّلام خدمتگزارى آن حضرت را انجام مى‏داد و خادمى غير از او نداشت.

پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فقط يك لحاف داشت و عايشه همراه او بود. حضرت بين على و عايشه مى‏خوابيد و هر سه يك لحاف بيشتر نداشتند.

هنگامى كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله شب براى نماز بر مى‏خواست وسط لحاف را بين او و عايشه پائين مى‏آورد بطورى كه لحاف به بسترى كه زيرشان بود مى‏رسيد، و حضرت برمى‏خاست و نماز مى‏خواند.

يك شب على عليه السّلام را تب گرفت و او را بيدار نگه داشت. پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هم بخاطر بيدارى او بيدار ماند، و آن شب را به صبح آورد در حالى كه گاهى نماز مى‏خواند و گاهى نزد على عليه السّلام مى‏آمد و او را آرام مى‏كرد و به او نگاه مى‏نمود، تا صبح شد.

وقتى نماز صبح را با اصحابش خواند عرض كرد: «خدايا على را شفا بده و عافيت عنايت فرما، او از دردى كه داشت مرا بيدار نگه داشت».

امير المؤمنين عليه السّلام عافيت پيدا كرد به طورى كه از ناراحتى كاملا راحت شد... .

الهلالي، سليم بن قيس (متوفاي80هـ)، كتاب سليم بن قيس الهلالي، ص814، ناشر: انتشارات هادي ـ قم‏، الطبعة الأولي، 1405هـ؛

الطبرسي، أبي منصور أحمد بن علي بن أبي طالب (متوفاي 548هـ)، الاحتجاج، ج1، ص233، تحقيق: تعليق وملاحظات: السيد محمد باقر الخرسان، ناشر: دار النعمان للطباعة والنشر - النجف الأشرف، 1386 - 1966 م.

المجلسي، محمد باقر (متوفاي 1111هـ)، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج38، ص317، تحقيق: محمد الباقر البهبودي، ناشر: مؤسسة الوفاء - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية المصححة، 1403 - 1983م؛

نقد و بررسي:

در پاسخ به اين شبهه بايد به چند نكته اساسى توجه كرد:

زبير بن عوام، رسول خدا (ص) و يكي از همسرانش زير يك لحاف:

اولاً: عين همين روايت در كتاب‌هاى اهل سنت از زبير بن عوام نقل شده است كه همراه رسول خدا صلى الله عليه وآله با يكى از همسرانش در زير يك لحاف خوابيده است .

اين روايت از نظر سندى هيچ اشكالى ندارد و حاكم نيشابورى آن را تصحيح كرده است. وى در المستدرك على الصحيحين مى‌نويسد:

حدثنا أبو العباس محمد بن يعقوب ثنا محمد بن سنان القزاز ثنا إسحاق بن إدريس ثنا محمد بن حازم ثنا هشام بن عروة عن أبيه عن عبد الله بن الزبير عن أبيه قال: أرسلني رسول الله صلى الله عليه وسلم في غداة باردة فأتيته وهو مع بعض نسائه في لحافه فأدخلني في اللحاف فصرنا ثلاثة.

عبد الله بن زبير از پدرش نقل كرده است كه : رسول خدا در شب بسيار سردى مرا خواست، وقتى رفتم او با يكى از همسرانش در زير لحاف بود، پس مرا نيز در زير لحاف جا دادند و ما در زير لحاف سه نفر شديم.

هذا حديث صحيح الإسناد ولم يخرجاه.

اين روايت سندش صحيح است‌؛ ولى بخارى و مسلم نقل نكرده‌اند.

الحاكم النيسابوري، ابو عبدالله محمد بن عبدالله (متوفاي 405 هـ)، المستدرك علي الصحيحين، ج 3، ص 410، ح5564، تحقيق: مصطفي عبد القادر عطا، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت الطبعة: الأولى، 1411هـ - 1990م.

زبير و يكي از اصحاب و رسول خدا و ام سلمه زير يك لحاف:

اسحاق بن راهويه با سند صحيح از زبير بن عوام نقل مى‌كند كه او و يكى از اصحاب به همراه پيامبر و ام المؤمنين ام سلمه زير يك لحاف خوابيده‌اند:

164 - 1977 أخبرنا روح بن عبادة نا حماد بن سلمة عن هشام بن عروة عن أبيه أن رسول الله (ص) بعث ليلة الأحزاب الزبير ورجلا آخر في ليلة فقال قرة فنظروا ثم جاءوا ورسول الله (ص) في مرط لأم سلمة فأدخلهما في المرط التزق رسول الله (ص) بأم سلمة.

هشام بن عروه از پدرش نقل مى‌كند كه در شب جنگ احزاب رسول خدا (ص) زبير و يكى از اصحابش را براى نگهبانى خواست ! آنان رفتند و نگاه كردند و سپس آمدند ؛ در حالى كه رسول خدا و ام سلمه در زير لحاف بودند؛ پس آن دو نفر را نيز لحاف جا دادند و خود آن حضرت خود را به ام سلمه چسباند.

الحنظلي، إسحاق بن إبراهيم بن مخلد بن راهويه (متوفاي 238هـ)، مسند إسحاق بن راهويه، ج4، ص183، تحقيق: د. عبد الغفور بن عبد الحق البلوشي، ناشر: مكتبة الإيمان - المدينة المنورة، الطبعة: الأولى، 1412هـ – 1991م.

وقتى عين همين روايت با سند صحيح در كتاب‌هاى اهل سنت نقل شده است، چرا اهل سنت به خاطر همان روايت به شيعيان ايراد مى‌گيرند و اين همه تبليغات به راه مى‌اندازند؟

اين قضيه قبل از نزول آيه حجاب بوده است:

ثانياً: اين قضيه قبل از نزول آيه حجاب بوده است ؛ چنانچه در اصل روايت اين مطلب تصريح شده است :

قَبْلَ أَنْ يَأْمُرَ نِسَاءَهُ بِالْحِجَابِ... .

بنابراين اشكالى متوجه آن حضرت نيست.

از طرف ديگر طبق نقل بزرگان اهل سنت خليفه دوم قبل از نزول آيه حجاب با رسول خدا صلى الله عليه وآله و عائشه سر يك سفره نشستند و هنگام خوردن غذا دست عمر دست عائشه را لمس كرد.

محمد بن اسماعيل بخارى ، صاحب صحيح در كتاب الأدب المفرد مى‌نويسد:

حدثنا الحميدي قال حدثنا سفيان عن مسعر عن موسى بن أبي كثير عن مجاهد عن عائشة رضي الله عنها قالت: كنت آكل مع النبي صلى الله عليه وسلم حيسا فمر عمر فدعاه فأكل فأصابت يده اصبعي. فقال: حس لو أطاع فيكن ما رأتكن عين فنزل الحجاب.

مجاهد از عائشه نقل كرده است كه گفت: من با رسول خدا (ص) غذا مى‌خورديم كه عمر از آن جا گذشت، رسول خدا او را (براى خوردن غذا) دعوت كرد، در هنگام خوردن غذا دست او به انگشتان من اصابت كرد، سپس عمر گفت: اگر تو (پيامبر خدا) از من در باره زنانت اطاعت مى‌كردى، هيچ چشمى آنان را نمى‌ديد؛ پس آيه حجاب نازل شد.

البخاري الجعفي، ابوعبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي256هـ)، الأدب المفرد،ج 1 ، ص 362، ح1053، باب أكل الرجل مع امرأته، تحقيق: محمد فؤاد عبدالباقي، ناشر: دار البشائر الإسلامية - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1409هـ ـ 1989م.

و طبرانى در معجم اوسط نقل مى‌كند:

حدثنا إبراهيم بن بندار الأصبهاني قال حدثنا محمد بن أبي عمر العدني قال حدثنا سفيان عن مسعر عن موسى بن أبي كثير عن مجاهد عن عائشة قالت: كنت آكل مع النبي صلى الله عليه وسلم حيسا في قعب فمر عمر فدعاه فأكل فأصابت إصبعه إصبعي. فقال حس أوه أوه لو أطاع فيكن ما رأتكن عين فنزلت آية الحجاب.

الطبراني، ابوالقاسم سليمان بن أحمد بن أيوب (متوفاي360هـ)، المعجم الأوسط، ج 3، ص 212، ح2947، تحقيق: طارق بن عوض الله بن محمد،‏عبد المحسن بن إبراهيم الحسيني، ناشر: دار الحرمين - القاهرة – 1415هـ.

هيثمى بعد از نقل اين روايت مى‌گويد:

رواه الطبراني في الأوسط ورجاله رجال الصحيح غير موسى بن أبي كثير وهو ثقة.

اين روايت را طبرانى در معجم اوسط نقل كرده و راويان آن، راويان صحيح بخارى هستند ؛ غير از موسى بن أبى كثير كه او نيز مورد اعتماد است.

الهيثمي، ابوالحسن علي بن أبي بكر (متوفاي 807 هـ)، مجمع الزوائد ومنبع الفوائد، ج 7 ، ص 93، ناشر: دار الريان للتراث/‏ دار الكتاب العربي - القاهرة، بيروت – 1407هـ.

و سيوطى مى‌نويسد:

وأخرج الطبراني بسند صحيح عن عائشة قالت: كنت آكل مع النبي ...

طبرانى با سند صحيح از عائشه نقل كرده است كه گفت: من با رسول خدا در حال خوردن غذا بوديم كه ...

السيوطي، جلال الدين أبو الفضل عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ)، لباب النقول في أسباب النزول، ج 1 ، ص 178، ناشر: دار إحياء العلوم ـ بيروت.

و طبق روايت ديگرى كه بخارى با آب و تاب فراوان نقل و آن را از فضائل بى‌نظير خليفه دوم به شمار آورده ، خليفه دوم به زنان رسول خدا صلى الله عليه وآله نگاه مى‌كرده و سبب آزار و اذيت آن‌ها مى شده است:

عَنْ هِشَامٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَائِشَةَ، رضى الله عنها، قَالَتْ خَرَجَتْ سَوْدَةُ بَعْدَ مَا ضُرِبَ الْحِجَابُ لِحَاجَتِهَا، وَكَانَتِ امْرَأَةً جَسِيمَةً لاَ تَخْفَى عَلَى مَنْ يَعْرِفُهَا، فَرَآهَا عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ فَقَالَ يَا سَوْدَةُ أَمَا وَاللَّهِ مَا تَخْفَيْنَ عَلَيْنَا، فَانْظُرِى كَيْفَ تَخْرُجِينَ، قَالَتْ فَانْكَفَأَتْ رَاجِعَةً، وَرَسُولُ اللَّهِ، صلى الله عليه وسلم، فِى بَيْتِى، وَإِنَّهُ لَيَتَعَشَّى. وَفِى يَدِهِ عَرْقٌ فَدَخَلَتْ فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّى خَرَجْتُ لِبَعْضِ حَاجَتِى فَقَالَ لِى عُمَرُ كَذَا وَكَذَا. قَالَتْ فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَيْهِ ثُمَّ رُفِعَ عَنْهُ وَإِنَّ الْعَرْقَ فِى يَدِهِ مَا وَضَعَهُ فَقَالَ « إِنَّهُ قَدْ أُذِنَ لَكُنَّ أَنْ تَخْرُجْنَ لِحَاجَتِكُنَّ ».

پس از واجب شدن حجاب، سوده همسر رسول خدا (ص) براى انجام كارى از منزل خارج شد و چون زن تنومندى بود، شناخته مى‌شد،‌ عمر بن خطاب او را ديد و گفت: اى سوده از نظر و نگاه ما مخفى نمى‌مانى، مواظب باش كه چگونه بيرون مى‌روى، سوده برگشت، در آن لحظه رسول خدا (ص) در اتاق من مشغول غذا خوردن بود، سوده وارد شد و گفت: اى پيامبر خدا! از منزل براى كارى بيرون رفتم و عمر به من چنين و چنان گفت. پيك وحى نازل شد، رسول خدا فرمود: به شما اجازه داده شده كه براى برآوردن امور و انجام حاجات از منزل خارج شويد.

البخاري الجعفي، محمد بن إسماعيل أبو عبدالله (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج 1، ص 67،‌ ح146، كتاب الوضوء، باب خُرُوجِ النِّسَاءِ إِلَى الْبَرَازِ و ج 4، ص 1780، ح4479، كتاب التفسير، باب قَوْلِهِ ( لاَ تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلاَّ أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ و ج 4، ص 1800، ح4517، كتاب النكاح، باب خُرُوجِ النِّسَاءِ لِحَوَائِجِهِنَّ، تحقيق د. مصطفى ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.

و در روايت ديگر نقل مى‌كند:

حدثنا إِسْحَاقُ أخبرنا يَعْقُوبُ بن إبراهيم حدثنا أبي عن صَالِحٍ عن بن شِهَابٍ قال: أخبرني عُرْوَةُ بن الزُّبَيْرِ أَنَّ عَائِشَةَ رضي الله عنها زَوْجَ النبي صلى الله عليه وسلم قالت: كان عُمَرُ بن الْخَطَّابِ يقول لِرَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم: احْجُبْ نِسَاءَكَ قالت: فلم يَفْعَلْ وكان أَزْوَاجُ النبي صلى الله عليه وسلم يَخْرُجْنَ لَيْلًا إلى لَيْلٍ قِبَلَ الْمَنَاصِعِ فَخَرَجَتْ سَوْدَةُ بِنْتُ زَمْعَةَ وَكَانَتْ امْرَأَةً طَوِيلَةً فَرَآهَا عُمَرُ بن الْخَطَّابِ وهو في الْمَجْلِسِ فقال: عَرَفْتُكِ يا سَوْدَةُ ! حِرْصًا على أَنْ يُنْزَلَ الْحِجَابُ قالت: فَأَنْزَلَ الله عز وجل آيَةَ الْحِجَابِ.

عروه از عائشه نقل كرده است كه گفت: عمر بن الخطاب به رسول خدا (ص) مى‌گفت: زنانت را بپوشان؛ ولى رسول خدا گوش نكرد، زنان رسول خدا شبانه براى انجام كارهائى بيرون مى‌رفتند، سوده همسر رسول خدا (ص) از منزل خارج شد و چون زن تنومندى بود، شناخته مى‌شد،‌ عمر بن خطاب او را ديد و گفت: اى سوده من تو را شناختم . اين كار عمر به اين خاطر بود كه خيلى دوست داشت آيه حجاب نازل شود، عائشه گفت: پس از آن آيه حجاب نازل شد.

البخاري الجعفي، ابوعبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري،ج 5، ص 2303، ح5886، كِتَاب الِاسْتِئْذَانِ، بَاب آيَةِ الْحِجَابِ، تحقيق د. مصطفي ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة ـ بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.

اگر خوابيدن اميرمؤمنان عليه السلام با عائشه در زير يك لحاف، عيب محسوب شود، نگاه كردن به همسران رسول خدا و شرمنده كردن آنان و نيز لمس كردن دست عائشه، عيب بسيار بزرگترى است.

اميرمؤمنان عليه السلام پاكتر از آن است كه احدى كوچكترين شكى نسبت به آن حضرت بنمايد و چه كسى آگاهتر از رسول خدا نسبت به اميرمؤمنان عليه السلام؟!

جالب اين است كه عمر بن الخطاب اعتقاد داشته كه رسول خدا هر فاجرى را به خانه خود راه مى‌داده و آن‌ها با زنان پيامبر سخن مى‌گفته‌اند.

بخارى به نقل از عمر بن الخطاب مى‌نويسد:

قلت يا رَسُولَ اللَّهِ لو أَمَرْتَ نِسَاءَكَ أَنْ يَحْتَجِبْنَ فإنه يُكَلِّمُهُنَّ الْبَرُّ وَالْفَاجِرُ فَنَزَلَتْ آيَةُ الْحِجَابِ.

گفتم: اى رسول خدا ! به زنان دستور بده كه خود را بپوشانند؛ چرا كه آن‌ها با هر نيك و بدى گفتگو مى‌كنند؛ پس از آن آيه حجاب نازل شد.

البخاري الجعفي، ابوعبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج 1، ص 157، ح393، كِتَاب الصَّلَاةِ، بَاب ما جاء في الْقِبْلَةِ ؛ ج 4، ص 1629، ح4213، كِتَاب التفسير، بَاب قوله «وَاتَّخِذُوا من مَقَامِ إبراهيم مُصَلًّى» ؛ ج 4، ص 1799، ح4512، كِتَاب التفسير، بَاب قَوْلُهُ «لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النبي...»، تحقيق د. مصطفي ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.

حال از اهل سنت سؤال مى‌كنيم كه چطور شما وارد شدن هر فاجرى را به درون خانه رسول خدا صلى الله عليه وآله عيب نمى‌دانيد و آن را با افتخار از زبان عمر نقل مى‌كنيد؛ اما به اميرمؤمنان عليه السلام كه قرآن كريم به پاك بودن او شهادت داده است، ايراد مى‌گيريد و آن را توهين به رسول خدا مى‌دانيد؟

 

 

اثبات اعتماد كامل رسول خدا(ص) به اميرمؤمنان(ع):

ثالثاً: بر فرض صحت روايت، روشن است كه اين روايت اعتماد كامل رسول خدا صلى الله عليه وآله را به اميرمؤمنان عليه السلام ثابت مى‌كند. و اين اعتماد كاملا طبيعى است ؛ چرا كه اميرمؤمنان عليه السلام از نخستين روز ولادت تا آخرين لحظات عمر شريف پيام‌آور خدا ، لحظه‌اى از آن حضرت جدا نشده و تربيت شده مستقيم آن حضرت است.

به همين دليل است كه رسول خدا صلى الله عليه وآله گاهى او را ملازم حق و گاهى ملازم قرآن معرفى مى‌كند؛ چنانچه هيثمى در مجمع الزوائد مى‌نويسد:

وعن أبي سعيد يعني الخدري قال: كنا عند بيت النبي (ص) في نفر من المهاجرين والانصار فقال ألا أخبركم بخياركم؟ قالوا: بلى. قال: الموفون المطيبون إن الله يحب الحفي. قال: ومر علي بن أبي طالب فقال: «الحق مع ذا الحق مع ذا».

رواه أبو يعلى ورجاله ثقات.

از ابوسعيد خدرى نقل شده است كه ما به همراه عده‌اى از مهاجرين و انصار در كنار خانه رسول خدا (ص) بوديم، آن حضرت فرمود: آيا مى‌خواهيد از بهترين فرد شما باخبرتان سازم؟ گفتيم: بلى، فرمود: كسانى كه به عهد خود وفا مى‌كنند و از بوى خوش استفاده مى‌كنند، خداوند شخص مهربان را دوست دارد، ابو سعيد گويد: در اين هنگام على بن أبى‌طالب عليه السلام از آن جا عبور كرد، رسول خدا فرمود : حق با او است، حق با او است.

اين روايت را أبويعلى نقل كرده و روات آن قابل اعتماد هستند.

الهيثمي، ابوالحسن علي بن أبي بكر (متوفاي 807 هـ)، مجمع الزوائد ومنبع الفوائد، ج 7، ص 235، ناشر: دار الريان للتراث/‏ دار الكتاب العربي - القاهرة، بيروت – 1407هـ.

و حاكم نيشابورى به نقل از أبى ثابت مولى أبى‌ذر از ام سلمه نقل مى‌كند:

سمعت رسول الله (ص) يقول: «علي مع القرآن والقرآن مع علي لن يتفرقا حتى يردا علي الحوض».

هذا حديث صحيح الإسناد وأبو سعيد التيمي هو عقيصاء ثقة مأمون ولم يخرجاه.

على با قرآن است و قرآن با على است و از هم جدا نمى شوند تا اينکه در کنار حوض نزد من آيند.

اين روايت داراى سند صحيحى است و ابو سعيد تيمى ، نام او عقيصاء است و مورد اطمينان ؛ اما اين روايت را (بخارى و مسلم در صحاحشان ) نياورده اند .

الحاكم النيسابوري، ابو عبدالله محمد بن عبدالله (متوفاي 405 هـ)، المستدرك علي الصحيحين، ج3، ص134، ح4628، تحقيق: مصطفي عبد القادر عطا، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت الطبعة: الأولى، 1411هـ - 1990م.

اطلاعات تماس

 

روابط عمومی گروه :  09174009011

 

آیدی همه پیام رسانها :     @shiaquest

 

آدرس : استان قم شهر قم گروه پژوهشی تبارک

 

پست الکترونیک :    [email protected]

 

 

 

درباره گروه تبارک

گروه تحقیقی تبارک با درک اهميت اطلاع رسـاني در فضاي وب در سال 88 اقدام به راه اندازي www.shiaquest.net نموده است. اين پايگاه با داشتن بخشهای مختلف هزاران مطلب و مقاله ی علمي را در خود جاي داده که به لحاظ کمي و کيفي يکي از برترين پايگاه ها و دارا بودن بهترین مطالب محسوب مي گردد.ارائه محتوای کاربردی تبلیغ برای طلاب و مبلغان،ارائه مقالات متنوع کاربردی پاسخگویی به سئوالات و شبهات کاربران,دین شناسی،جهان شناسی،معاد شناسی، مهدویت و امام شناسی و دیگر مباحث اعتقادی،آشنایی با فرق و ادیان و فرقه های نو ظهور، آشنایی با احکام در موضوعات مختلف و خانواده و... از بخشهای مختلف این سایت است.اطلاعات موجود در این سایت بر اساس نياز جامعه و مخاطبين توسط محققين از منابع موثق تهيه و در اختيار كاربران قرار مى گيرد.

Template Design:Dima Group