دیوید موری كه شانزده سال سِمَت استادی در دانشگاه داشته است، هفت گام را برای داشتن فرزندانی دانا پیشنهاد كرده است. وی معتقد استهیچ سرمایه گذاری برای خانواده مهمتراز آموزش فرزندان نیست.

او روشهای ساده ای را برای كمك به فرزندان پیشنهاد می كند كه برای هركس بدون توجه به سطح درآمد ، موفقیت آمیز است.

اول –فرزند خود را هر روز به مدرسه بفرستید. واضح است كه حضور در مدرسه اهمیت دارد. بررسی ای كه اخیراً، انجام شده ، نشان می دهد میزان حضور در كلاس درس روش خوبی برای پیش بینی نمرات آزمون است.

كسانی كه میزان حضور آنها 93 درصد بود ، در آزمونهای استاندارد ، رتبه اول را به دست آوردند. كسانی كه تنها 85 درصد در كلاسها حضور یافتند نمرات آنها افت پیدا كرد. وی می گوید كارهایی كه به طور مرتب انجام شود، بهتر از همه در خاطر می ماند. بر نظم و ترتیب تكالیف مدرسه نظارت كنید و مدت زمان تماشای تلویزیون را كم كنید. بین ساعاتی كه در جلوی تلویزیون گذرانده می شود و سال های هدر رفته ارتباط مستقیمی وجود دارد.

دوم – مدرسه، نام آموزگار و مدیر مدرسه فرزند خود را یاد بگیرید. قبل از بروز مشكل با آنها تماس بگیرید، بگذارید بدانند چه انتظاراتی دارید. آیا تكالیف مدرسه كافی است؟ محیط مدرسه بی خطر است؟ چه مطالب و كتاب هایی در كلاس درس آموزش داده می شود؟ آیا دانش آموزان در كلاس درس فرهنگ لغت و دائرة المعارف دارند؟ به آموزگار پیشنهاد همكاری بدهید. به مربیان فرزند خود احترام بگذارید. بهترین شرایط این است كه معلم و والدین ، یكدیگر را تقویت كنند.

سوم – برای فرزندتان لباس مناسب تهیه كنید. این مسئله به اندازه ی صبحانه و محیط مناسب اهمیت دارد. لازم نیست این لباس اونیفورم باشد، نگذارید فرزندتان عادت كند با لباس غیر آبرومندانه به مدرسه برود. مدرسه رفتن شغل فرزند شما است. از فرزندتان بخواهید لباس مناسب آن را بپوشد. لازم نیست خیلی وسواس به خرج دهید.

انتظارات خود را از فرزندتان بیان كنید. انضباط، ماندگارترین هدیه مدرسه است. كتابها و افراد دانشمند را محترم بشمارید. افراد تحصیل كرده را مورد تمسخر قرار ندهید.

چهارم – برای فرزندتان روزنامه و كتاب بخوانید. و شیوه مراجعه و یافتن كتاب را به فرزندتان یاد دهید و اگر نمی دانید از كتابدار بپرسید. به طور حتم فرزندتان تلویزیون تماشا می كند ؛ برنامه ها را كنترل كنید و با هم به تماشای تلویزیون بپردازید. در مورد رفتارها و هنرپیشه ها اظهار نظر كنید. از تلویزیون به عنوان فرصتی برای نشان دادن ارزشها و معیارهای خانوادگی بهره بگیرید. قدم به دنیای كودكان بگذارید. خود را كاملاً به آنها نزدیك كنید و پذیرای آنها باشید. آن وقت می بینید مثل گل آفتابگردان كه به سمت خورشید می چرخد او هم به شما رو می آورد.

پنجم- به هیچ وجه تقلب را تحمل نكنید. دو خطر رویاروی كودكان است: شكست و شكست سخت تر، از طریق عدم صداقت. تقلب یعنی فرار بیهوده از شكست ، فرزندتان را در معرض دو خطر قرار می دهد. شكست ناكامی است اما مایه بدنامی نیست. ولی تقلب بدترین پیامدها را به دنبال دارد علاوه بر آن كه آموزندگی ندارد و همه چیز ما را در معرض خطر قرار می دهد.

شكست واقعیتی است كه شخص مغلوب به بهای از دست دادن قدرت ایستادگی روحی خود، از آن می گریزد. شكست را می توان جبران كرد اما برای شخصیت و شرف از دست رفته تنها می توان حسرت خورد. اگر آموزگار یا مدیر مدرسه فرزندتان چشم خود را به روی تقلب می بندد باید نگران شوید. آنان آینده فرزند شما را تباه می كنند.

ششم- وقتی فرزندتان به خانه می رسد در منزل حضور داشته باشید. تحقیقات در این زمینه بسیار روشن است. ساعات 3 تا 6 بعداز ظهر حساسترین ساعات در زندگی كودك است. در این زمان كودك بدون سرپرست است و دردسرها فراوان . اما این ساعات، درعین حال بهترین زمان نیز هست زیرا هنوز درس های روز تازه است و از این فرصت می توان برای تقویت آموخته ها استفاده كرد. به گزارش هایی كه فرزندتان در مورد حوادث روز خود می دهد گوش بدهید. با آنها مشورت كنید، تنبیه و تشویقشان كنید. اما آنها را در خانه ، تنها رها نكنید.

هفتم – هر از چند گاه مدرسه بازی كنید.از فرزند بزرگتر بخواهید به خواهر یا برادر كوچكتر خود درس بدهد. این عمل تأثیر چشمگیری بر روی هر دو دارد. كودك بزرگتر در كاری كه به او محول شده مهارت و غرور به دست می آورد و كودك كوچكتر از طریق تحسین درس می گیرد. بعد از آن از هر دو بخواهید كار یا درسی را به شما یاد بدهند. این كار برای آنها لذت بخش است و برای شما غرور انگیز.

آموختن نحوه یادگیری ، نخستین وظیفه است. با خواندن این مطلب برای فرزندانتان كار را شروع كنید و نظر آنها را در این باره جویا شوید.