روانهای روان از بدن مؤمنان

نقل شده است که: عارفی با خود می اندیشید آیا در قرآن مجید آیه ای وجود دارد که مضمون این حدیث را تأیید نماید: یخرج روح المومن من جسده کما یخرج الشعر من العجین یعنی: روح مؤمن به هنگام جان دادن چنان آسان از جسدش بیرون می رود همانند بیرون آوردن مویی از اندرون خمیر**درباره مشابه حدیث مذکور، ر.ک: المعجم الاوسط 1/ 225، الدر المنثور 6/ 167. *** عارف مذکور، تمامی قرآن را از اول تا آخر با تدبر مطالعه نمود و چیزی در این باره نیافت. تا این که شبی حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) را در خواب دید، عرض کرد: یا رسول الله! خداوند تعالی فرموده: ولا رطب ولا یابس الا فی کتاب مبین**انعام /59، ترجمه: و نه هیچ تر و خشکی وجود دارد جز این که در کتابی آشکار ثبت است. *** و حال آن که من تمام قرآن را با دقت مطالعه کردم ولی معنی این حدیث را پیدا نکردم، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به وی فرمود: سوره یوسف را مطالعه کن تا معنی حدیث را بیابی. آنجا که خداوند فرموده: فلما رأینه اکبرنه و قطعن ایدیهن**یوسف /31. ***یعنی: هنگامی که چشم آنان (زنان) به او (یوسف) افتاد او را بسیار بزرگ (و زیبا) شمردند و (بی توجه) دستهای خود را بریدند همان گونه که زنان، عذاب و درد بریدن دست خود را نفهمیدند، مؤمن نیز هنگامی که فرشتگان رحمت و جایگاه خویش در بهشت و نعمت ها و لذایذ بهشتی و حور و قصور را می بیند قلب و فکر او غرق تماشای اینان شده و درد مرگ و سکرات موت را حس نمی کند**ر.ک: رنگارنگ 2/ 433. ***.
در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن - من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود
سعدی