زيارت امام حسين عليه السّلام در نيمه شعبان‏

بدانكه احاديث بسيارى در فضيلت زيارت آن حضرت، در نيمه شعبان وارد شده كه در اين باب كافى است تنها به برخى از آنها اشاره شود. از جمله به چندين سند معتبر از حضرت زين العابدين و امام صادق عليهما السّلام نقل شده: هركه مى‏خواهد صدوبيست‏وچهار هزار پيامبر با او مصافحه كنند، بايد قبر ابى عبد اللّه الحسين عليه السّلام را در نيمه شعبان زيارت كند به درستى كه فرشتگان و ارواح پيامبران رخصت مى‏طلبند، و به زيارت آن حضرت مى‏آيند، پس خوشا به حال آنكه مصافحه كند با ايشان، و ايشان مصافحه كنند با او، و با آنانند پنج پيامبر اولوالعزم: نوح و ابراهيم و موسى و عيسى و محمّد صلّى اللّه على و آله و عليهم اجمعين). راوى گفت: پرسيدم، براى چه آنان را اولوالعزم مى‏نامند؟ فرمود: به خاطر اينكه ايشان به مشرق و مغرب و جنّ و انس مبعوث شده‏اند. و اما الفاظ زيارت، پس به دو صورت نقل شده:
يكى همان زيارت كه براى اوّل رجب روايت شده بود و ديگر زيارتى است كه شيخ كفعمى در كتاب «بلد الأمين» از امام صادق عليه السّلام آورده، و آن زيارت چنين است: نزد قبر آن حضرت مى‏ايستى و مى‏گويى: سپاس خداى والاى بزرگ را و سلام بر تو اى بنده شايسته پاكيزه، گواهى و شهادتى را از جانب خود به تو مى‏سپارم، تا در روز شفاعتت به تو نزديكم كند، گواهى مى‏داهم كه تو كشته شدى، و هرگز نمردى، بلكه به اميد زنده بودنت دلهاى شيعيانت زنده شد، و خواهندگان به روشنايى نورت، به سوى تو راه يافتند، و گواهى مى‏دهم كه تويى نور خدا، كه هرگز خاموش نشد و هيچگاه نخواهد شد، و اينكه تويى جلوه خدا كه نابود نشد، و هرگز نمى‏شود، و گواهى مى‏دهم كه اين تربت، تربت توست، و اين حرم، حرم توست، و اين‏جايگاه، جايگاه توست، به خدا قسم، خوار نيست عزيز دارنده‏ات، و مغلوب نيست يارت، اين شهادتى است براى من نزد تو، تا روز تسليم جانم در حضورت، و سلام و رحمت و بركات خدا بر تو باد.

منابع :
کتاب : مفاتيح الجنان