سرگذشتهای خواندنی


1. اثر شیر خوردن

عوج بن عناق شیر زنا خورده بود که به جنگ موسی آمد. بخت النصر شیر سگ خورد که در شب اوّل خروجش مادرش را شقّه کرد و بیت المقدس را ویران نمود. ابن ملجم مرادی شیر یک زن یهودی را خورده بود که سرانجام علی علیه السلام را به شهادت رساند. پسر شیخ فضل اللّه شیر زن ناصبی را خورده بود که پای چوبه دار پدر کف می زد. کیانوری، رهبر حزب توده نیز از همان پسر متولد شد.
2. دست و زبان آلوده

روزبهان بقلی شیرازی در صحرای عرفات ایستاده بود. وقت دعا خلق دست برداشته بودند و دعا، می کردند و حاجت می طلبیدند. جوانی را دید که خاموش بود. شخصی نزد او رفت و گفت: «ای جوان! زمان اجابت است، مکان مکرّم است و زمان معظم؛ چرا دعا نمی کنی و حاجتی نمی طلبی و دستی برنمی داری؟» گفت: «ای عزیز! چه کنم؟ اگر زبان است که آلوده است از غیبت، و اگر دست که در معصیت است. دست و زبان ندارم که شایسته آن باشد که حاجتی بطلبم یا به دعا بردارم. مرا روی خواستن و طلب کردن و گفتن نیست؛ اگر تو را هست، بگو و بخوان.»
3. نام گذاری توسط خداوند

خداوند نام گذاری برخی افراد را خود به عهده گرفته و قبل از تولد آنان، نامشان را مشخص نموده است.

در قرآن به چهار مورد اشاره شده است:

1. حضرت یحیی: «إِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلَـمٍ اسْمُهُ یَحْیَی »؛ «ما تو را به پسری که نامش یحیی است، مژده می دهیم.»

2. حضرت عیسی: «إِنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِیحُ عِیسَی »؛ «خداوند تو را به کلمه ای از جانب خود که نامش مسیح (عیسی) است، بشارت می دهد.»

3 و 4. حضرت إسحاق و یعقوب: «فَبَشَّرْنَـهَا بِإِسْحَـقَ وَ مِن وَرَآءِ إِسْحَـقَ یَعْقُوبَ »؛ «پس وی را به إسحاق و از پی إسحاق به یعقوب مژده دادیم.»

البته در روایات آمده است که نام بزرگوارانی چون علی علیه السلام ، فاطمه زهرا علیهاالسلام ، حسن علیه السلام ، حسین علیه السلام و زینب علیهاالسلام نیز توسط خداوند بعد از تولدشان تعیین شده است.
4. به یاد خدا باش!

آیت اللّه جوادی آملی می گوید: «زمانی عازم زیارت بیت اللّه الحرام بودم. می خواستم به مکّه مشرف شوم. آن زمان مصادف با زمستان بود. برای عرض سلام و خداحافظی محضر علاّمه طباطبایی رفتم. عرض کردم: عازم بیت اللّه الحرام هستم، نصیحتی بفرمایید که به کار من بیاید و در این سفر توشه راه من باشد. ایشان این آیه مبارکه را به عنوان نصیحت و زاد راه قرائت کردند: «فَاذْکُرُونِی اَذْکُرْکُمْ»؛ «به یاد من باشید تا به یاد شما باشم.» اگر خدا به یاد انسان بود، انسان از جهل نجات پیدا می کند. هرگز عاجز نمی شود و در نمی ماند. و اگر به مشکل اخلاقی گیر کرد، خدایی که دارای اسماء حسنی است، گره اخلاقی او را هم می گشاید.»
5. برخی از اوّلینها در ابتکار

اوّلین کسانی که کاغذ را از پنبه، کتان و کنف ساختند، مسلمانان بودند. اوّلین کسی که «اسطرلاب» ساخت، ابو إسحاق إبراهیم فزاری مسلمان (قرن دوم ق) بود. نخستین کسی که حالات ششگانه را در مثلث کروی قائم الزاویه استعمال کرد، خواجه نصیر الدین طوسی بود. اوّلین کسی که طبقات هفتگانه چشم را مطرح کرد، خواجه نصیر الدین طوسی بود. جابر بن حیان همو که الکل را کشف کرد، شاگرد امام صادق علیه السلام بود. اوّلین کسی که از پنبه در طب استفاده کرد، احمد بن حسین بن عبد اللّه غضائری بود. نخستین کسی که از راه اندازه گیری طول و عرض جغرافیایی نقشه های جغرافیایی را ترسیم کرد، زکریای رازی بود. نخستین مهندس ایرانی که نقشه «ایران» را ترسیم کرد، سرتیپ بغایری بود. اوّلین کسی که خط ثلث نوشت، ابن مقلد شیرازی بود. نخستین کسی که خط نستعلیق نوشت، میرعلی تبریزی بود. اوّلین نویسنده خط تعلیق خواجه تاج اصفهانی بود. نخستین کسی که با قلم نوشت، ادریس پیامبر بود. نخستین جغرافی دان مسلمان، هشام بن محمّد کلبی (قرن سوم ق) بود. اوّلین کسی که سکّه ضرب کرد و این کار را با پیشنهاد امام سجاد علیه السلام انجام داد، عبد الملک بن مروان بود. و در نهایت، نخستین کسی که در خصوص «سرطان زایی» سخن گفت، علیّ بن عباس اهوازی (طبیب عضد الدوله دیلمی) بود.
6. دعوت، نشانه دوستی

علیّ بن موفق گوید: «شبی خانه خدا را طواف کرده و دو رکعت نماز در کنار حجر الاسود به جای آوردم، سپس گریان و نالان سرم را به حجر الاسود چسباندم و گفتم: چقدر در این خانه شریف و مبارک حاضر شوم، ولی هیچ خیر و فضیلتی بر من اضافه نشود، سپس در حالت خواب و بیداری بودم که هاتفی ندا داد: ای علی! سخنانت را شنیدم. آیا تو کسی را به خانه ات دعوت می کنی که او را دوست نداشته باشی؟»