اعتدال در نصیحت
غالب انسان ها از شنیدن نصیحت گریزان و بیزارند که منشأ این بیزاری دو چیز است یکی خصلت درونی انسان ها و دیگری اینکه نصیحتگران راه و روشِ پند و اندرز دادن را نمی دانند یا آنچه انجام می دهند نصیحت نیست بلکه تحقیر، سرزنش، عیب جویی، طعنه یا هر چیز دیگریست جز نصیحت و موعظه.
حرفی که به کسی یا فرزندت می زنی، دانه است و فکر او زمین. ببین در این زمین چقدر بذر می توان پاشید؟
اگر در یکمتر زمین یک کیلو گندم پاشیدی، همه دانه ها سبز نمی شوند، تازه اگر هم در بیایند، همدیگر را خفه می کنند. موعظه زیاد، باعث می شود که حرف ها همدیگر را لِه کنند، همدیگر را بپوشانند.
