قرآن کريم :
وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللّهُ لِكُلِّ شَىْ ءٍ قَدْرًاٌ؛
[سوره طلاق، آيه ۳]
هر كس بر خدا توكل كند، كفايت امرش را مى كند، خداوند فرمان خود را به انجام مى رساند، به راستى خدا براى هر چيزى اندازه اى قرار داده است.
۱ امام على عليه السلام :إنَّ الْعَبْدَ إذا اَرادَ اَنْ يَقْرَأَ أَوْ يَعْمَلَ عَمَلاً فَيَقُولُ: بِسْمِ اللّه ِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ فَإنَّهُ يُبارَكُ لَهُ فيهِ؛
هرگاه بنده اى بخواهد چيزى بخواند و يا كارى انجام دهد و بسم اللّه الرحمن الرحيم بگويد در كارش بركت داده مى شود.
[بحارالأنوار، ج ۹۲، ص ۲۴۲، ح۴۸]
۲ امام على عليه السلام :اَلذِّكْرُ يونِسُ اللُّبَّ وَيُنيرُ الْقَلْبَ وَيَسْتَنْزِلُ الرَّحْمَةَ؛
ياد خدا عقل را آرامش مى دهد، دل را روشن مى كند و رحمت او را فرود مى آورد.
[غررالحكم، ح۱۸۵۸]
۳ پيامبر صلي الله عليه و آله :يَقولُ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ إِذْ كانَ الْغالِبُ عَلَى الْعَبْدِ الاِشْتِغالُ بى، جَعَلْتُ بُغْيَتَهُ وَلَذَّتَهُ فى ذِكْرى فَإذا جَعَلْتُ بُغْيَتَهُ وَلَذَّتَهُ فى ذِكْرى عَشَقَنى وَعَشَقْتُهُ فَإِذا عَشَقَنى وَعَشَقْتُهُ رَفَعْتُ الْحِجابَ فيما بَيْنى وَبَيْنَهُ وَصَيَّرْتُ ذلِكَ تَغالُبا عَلَيْهِ لايَسْهو إِذا سَهَا النّاسُ اُولئِكَ كَلامُهُمْ كَلامُ الأَْنْبياءِ اُولئِكَ الأَْبْطالُ حَقّا؛
خداى عزوجل مى فرمايد: هرگاه ياد من بر بنده ام غالب شود، خواهش و خوشى او رادر ياد خود قرار دهم و چون خواهش و خوشى او را در ياد خود قرار دهم عاشق من شودو من نيز عاشق او گردم و چون عاشق يكديگر شديم حجاب ميان خود و او را بردارم وعشق خود را بر جان او چيره گردانم، چندان كه مانند مردم دچار سهو و غفلت نمى شود،سخن اينان سخن پيامبران است، اينان براستى قهرمانند.
[كنزالعمال، ح۱۸۷۲]
۴ امام صادق عليه السلام :مَنِ اسْتَخارَ اللّه َ راضِيا بِما صَنَعَ اللّه ُ لَهُ خارَ اللّه ُ لَهُ حَتْما؛
هر كس از خدا خير بخواهد و به آنچه خدا خواسته راضى باشد، خداوند حتما براى او خير خواهد خواست.
[كافى، ج ۸ ، ص ۲۴۱، ح۳۳۰]
۵ پيامبر صلي الله عليه و آله :لَيْسَ مِنْ عَبْدٍ يَظُنُّ بِاللّه ِ خَيْرا إلاّ كانَ عِنْدَ ظَـنِّهِ بِهِ؛
بنده اى نيست كه به خداوند خوش گمان باشد مگر آن كه خداوند نيز طبق همانگمان با او رفتار كند.
[بحارالأنوار، ج ۷۰، ص ۳۸۴، ح۴۲]
۶ امام على عليه السلام :مَنْ تَرَكَ لِلّهِ سُبْحانَهُ شَيئا عَوَّضَهُ اللّه ُ خَيْرا مِمّا تَرَكَ؛
هر كس به خاطر خداى سبحان از چيزى بگذرد، خداوند بهتر از آن را به اوعوض خواهد داد.
[غررالحكم، ح۸۹۰۹]
۷ امام صادق عليه السلام :مَن قَبِلَ اللّه ُ مِنْهُ صَلاةً واحِدَةً لَم يُعَذِّبْهُ وَمَن قَبِلَ مِنْهُ حَسَنَهً لَم يُعَذِّبْهُ؛
خداوند از هر كس يك نماز و يا يك كار نيك را قبول كند، عذابش نمى نمايد.
[كافى، ج ۳، ص ۲۶۶، ح۱۱]
۸ امام على عليه السلام :لَوْ اَنَّ السَّماواتِ وَالاَْرْضَ كانَتا عَلى عَبْدٍ رَتْقا ثُمَّ اتَّقَى اللّه َ لَجَعَلَ اللّه ُ لَهُ مِنْها مَخْرَجا وَرَزَقَهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ؛
اگر آسمان ها و زمين، راه را بر بنده اى ببندند و او تقواى الهى پيشه كند، خداوند حتماراه گشايشى براى او فراهم خواهد كرد و از جايى كه گمان ندارد روزى اش خواهد داد.
[غررالحكم، ح۷۵۹۹]
۹ امام صادق عليه السلام :عَلَيْكُمْ بِالدُّعاءِ ، فَإِنَّكُمْ لاتَقَرَّبونَ إِلَى اللّه ِ بِمِثْلِهِ ، وَلا تَتْرُكوا صَغيرَةً لِصِغَرِها أَنْ تَدْعُوا بِها ، إِنَّ صاحِبَ الصِّغارِ هُوَ صاحِبُ الْكِبارِ؛
شما را سفارش مى كنم به دعا كردن، زيرا با هيچ چيز به مانند دعا به خدا نزديكنمى شويد. و دعا كردن براى هيچ امر كوچكى را، به خاطر كوچك بودنش رها نكنيد، زيراحاجتهاى كوچك نيز به دست همان كسى است كه حاجتهاى بزرگ به دست اوست.
[كافى، ج ۲، ص ۴۶۷، ح۶]
۱۰ پيامبر صلي الله عليه و آله :أَلا اُحَدِّثُكُمْ عَنْ أَقْوامٍ لَيْسوا بِأَنْبِياءَ وَلاشُهَداءَ يَغْبِطُهُمْ يَوْمَ الْقيامَةِالأَْنْبياءُ وَالشُّهَداءُ بِمَنازِلِهِمْ مِنَ اللّه ِ عَلى مَنابِرَ مِنْ نورٍ. قيلَ: مَنْ هُمْ يا رَسولَ اللّه ِ؟ قالَ:هُمُ الَّذينَ يُحَبِّبونَ عِبادَ اللّه ِ إلىَ اللّه ِ وَ يُحَبِّبونَ اللّه َ إِلى عِبادِهِ، قُلْنا: هذا حَبَّبُوا اللّه إِلى عِبادِهِ، فَكَيْفَ يُحَبِّبونَ عِبادَ اللّه ِ إِلَى اللّه ِ؟ قالَ: يَأمُرونَهُمْ بِما يُحِبُّ اللّه َ وَ يَنْهَوْنَهُمْ عَمّايَكْرَهُ اللّه ُ، فَإِذا أَطاعوهُمْ أَحَبَّهُمُ اللّه ُ؛
آيا آگاه كنم شما را از گروهى كه نه از انبيا هستند و نه از شهدا، ولى انبيا و شهدا درروز قيامت به مقام و منزلت آنان غبطه مى خورند، و آنها بر منبرهايى از نور نشسته اند؟سؤال شد اى رسول خدا! آنان كيانند؟ فرمودند: آنان كسانى هستند كه بندگان خدا رانزد خدا و خدا را نزد بندگانش محبوب مى گردانند. عرض كرديم: ايجاد محبت خدا دردلها معلوم است، ولى چگونه بندگان را نزد خدا محبوب مى گردانند؟ فرمودند: آنان رافرمان مى دهند به آنچه خدا دوست مى دارد و باز مى دارند از آنچه خدا دوستنمى دارد، پس اگر آنان را اطاعت كنند، خداوند دوستشان مى دارد.
[مشكاه الأنوار، ص ۱۳۶]
۱۱ امام حسين عليه السلام :مَنْ عَبَدَ اللّه َ حَقَّ عِبادَتِهِ آتاهُ اللّه ُ فَوْقَ اَمانيهِ وَكِفايَتِه؛
هر كس خدا را چنان كه حق عبادت اوست، عبادت كند خداوند بيش از آرزوها ونيازش به او عطا مى نمايد.
[بحارالأنوار، ج ۷۱، ص ۱۸۴]
۱۲ امام على عليه السلام :وَلَوْ أَنَّ النّاسَ حينَ تَنْزِلُ بِهِمُ النِّقَمُ وَتَزولُ عَنْهُمُ النِّعَمُ ، فَزِعوا إِلى رَبِّهِمْ بِصِدْقٍ مِنْ نيّاتِهِمْ وَوَلَهٍ مِنْ قُلوبِهِم، لَرَدَّ عَلَيْهِم كُلَّ شارِدٍ ، وَأَصْلَحَ لَهُمْ كُلَّ فاسِدٍ؛
اگر مردم به هنگامى كه بلاها بر آنان فرود مى آمد و نعمت ها از دستشان مى رفت، بانيت هاى خوب و دلى مشتاق به پروردگارشان پناه مى بردند، بى گمان هر از دسترفته اى به آنان باز مى گشت و هر فاسدى اصلاح مى شد.
[نهج البلاغه، خطبه ۱۷۸]
۱۳ پيامبر صلي الله عليه و آله :إِنَّ اللّه َ تَعالى يَقولُ كُلَّ يَوْمٍ: أَنَا رَبُّكُمُ الْعَزيزُ، فَمَنْ أَرادَ عِزَّ الدّارَيْنِ فَلْيُطِعِ الْعَزيزَ؛
خداى تعالى هر روز مى فرمايد: من پروردگار عزيز شما هستم، پس هر كس خواهانعزّت دو جهان است بايد كه از خداى عزيز اطاعت كند.
[كنزالعمال، ح ۴۳۱۰۱]
۱۴ پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنْ حاوَلَ أَمْرا بِمَعْصيَةِ اللّه ِ كانَ أَبْعَدَ لَهُ مِمّا رَجا وَأَقْرَبَ مِمَّا اتَّقى؛
كسى كه با معصيت و نافرمانى خدا به دنبال كارى باشد به آنچه اميد دارد، زودتر ازدستش مى رود و از آنچه مى ترسد، زودتر به سرش مى آيد.
[بحارالأنوار، ج ۷۷، ص ۱۷۸، ح۱۰]
۱۵ پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنْ اَكْثَرَ مِنَ الاِستِغْفارِ جَعَلَ اللّه ُ لَهُ مِنْ كُلِّ هَمٍّ فَرَجا وَمِنْ كُلِّ ضَيقٍ مَخْرَجا وَرَزَقَهُ مِنْ حَيْثُ لايَحْتَسِبُ؛
هر كس بسيار استغفار كند خدا براى او از هر غمى گشايش، از هر تنگنايى رهايى و ازجايى كه انتظار ندارد روزى مى دهد.
[نهج الفصاحه، ح۲۹۴۱]
۱۶ پيامبر صلي الله عليه و آله :اِذا اَرَدْتَ اَمْرا فَعَلَيْكَ بِالتُّؤَدَّةِ حَتّى يُرِيَكَ اللّه ُ مِنْهُ الْمَخْرَجَ؛
هر گاه خواستى كارى را انجام دهى، تأمّل كن تا خدا راه آن را به تو نشان دهد.
[نهج الفصاحه، ح۱۶۹]
۱۷ لقمان حكيم عليه السلام :مَنْ يُطِعِ اللّه َ خافَهُ، وَ مَنْ خافَهُ فَقَدْ أَحَبَّهُ، وَمَنْ أَحَبَّهُ اتَّبَعَ اَمْرَهُ، وَمَنِاتَّبَعَ اَمْرَهُ اسْتَوْجَبَ جَنَّتَهُ وَمَرْضاتَهُ؛
هر كس خدا را اطاعت كند از او بترسد و هر كس از او ترسيد او را دوست مى دارد و هر كس او را دوست داشت از امر او پيروى مى كند و هر كس از امر او پيروى نمود، سزاواربهشت و خشنودى او مى شود.
[بحارالأنوار، ج۱۳، ص ۴۱۲]
۱۸ امام على عليه السلام :مَنْ يُطِعِ اللّه َ وَ رَسُولَهُ يَكُنْ سَبيلُ الرَّشادِ سبيلَهُ وَنورُ التَّقْوى دَليلَهُ وَمنْ يَعْصِ اللّه َ وَرَسُولَهُ يُخْطِئُ السَّدادَ كُلَّهُ وَلَنْ يَضُرَّ اِلاّ نَفْسَهُ؛
هر كس از خدا و رسولش پيروى كند راهش راه هدايت و راهنمايش نور تقوا خواهدبود و هر كس خدا و رسولش را نافرمانى كند همه درستى ها را از دست مى دهد و جز بهخودش زيان نمى رساند.
[كافى، ج ۵، ص ۳۷۱]
۱۹ امام صادق عليه السلام :مَنْ اَطاعَ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ فيما اَمَرَهُ ثُمَّ دَعاهُ مِنْ جِهَةِ الدُّعاءِ اَجابَهُ، قُلْتُ:وَ ما جِهَةُ الدُّعاءِ قالَ: تَبْدَأُ فَتَحْمَدُ اللّه َ وَ تَذْكُرُ نِعَمَهُ عِنْدَكَ ثُمَّ تَشْكُرُهُ ثُمَّ تُصَلّى عَلَى النَّبِىِّ صلي الله عليه و آله ثُمَّ تَذْكُرُ ذُنوبَكَ فَتُقِرُّ بِها ثُمَّ تَسْتَعيذُ مِنْها فَهذا جِهَةُ الدُّعاءِ؛
هر كس اوامر خداوند را اطاعت كند سپس او را از جهت دعا بخواند، اجابتش مى كند. پرسيدند: جهت دعا چيست؟ فرمودند: با حمد الهى آغاز و نعمت هاى او را ياد و او را شكرمى كنى، سپس بر پيامبر صلي الله عليه و آلهدرود مى فرستى و گناهانت را ياد و به آنها اعتراف مى نمايى،آنگاه از آنها (به خدا) پناه مى برى؛ جهت دعا اين ا ست.
[كافى، ج۲، ص ۴۸۶]
۲۰ امام باقر عليه السلام :اِنَّ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ يَقى بِالتَّقْوى عَنِ الْعَبْدِ ما عَزُبَ عَنْهُ عَقْلُهُ وَيُجَلّى بِالتَّقوى عَنْهُ عَماهُ وَجَهْلَهُ؛
خداوند به وسيله تقوا بنده را حفظ مى كند از آنچه كه عقلش به آن نمى رسد و كوردلى و نادانى او را بر طرف مى سازد.
[كافى، ج ۸ ، ص ۵۲، ح ۱۶]
۲۱ پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنْ اَصْلَحَ سَريرَتَهُ اَصْلَحَ اللّه ُ عَلانيَتَهُ؛
هر كس باطن خود را اصلاح نمايد، خداوند ظاهر او را اصلاح مى كند.
[نهج الفصاحه، ح ۲۹۷۶]
۲۲ امام على عليه السلام :اِنَّ اَهْنَأَ النّاسِ عَيْشا مَنْ كانَ بِما قَسَمَ اللّه ُ لَهُ راضيا؛
هر كس به آنچه خداوند به او داده است راضى باشد، راحت ترين زندگى را دارد.
[غررالحكم، ح ۳۳۹۷]
۲۳ امام على عليه السلام :وَ عَنْ ذلِكَ ما حَرَسَ اللّه ُ عِبادَهُ الْمُؤمِنينَ بِالصَّلَوات وَ الزَّكَواتِ وَمُجاهَدَةِ الصِّيامِ فِى الاَْيّامِ الْمَفْروضاتِ تَسْكينا لاَِطْرافِهِمْ وَ تَخْشيعا لاَِبْصارِهِمْ وَتَذْليلاً لِنُفُوسِهِمْ وَ تَخْفيضا (تَخْضيعا) لِقُلُوبِهِمْ؛
خداوند، بندگان مؤمن خود را بوسيله نمازها و زكات ها و جدّيت در روزه دارىروزهاى واجب حفظ مى كند، تا اعضا و جوارحشان آرام، ديدگانشان خاشع، جان هايشان فروتن و دل هايشان خاشع گردد.
[نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲]
۲۴ پيامبر صلي الله عليه و آله (عَن يحيى عليه السلام، عَن اللّه عزَوجلّ):وَ آمُرُكُمْ اَنْ تَذْكُرُوا اللّه َ فَاِنَّ مَثَلَ ذلِكَ كَمَثَلِ رَجُلٍ خَرَجَ الْعَدُوُّ فى اَثَرِهِ سِراعا حَتّى اِذا اَتى عَلى حِصْنٍ حَصينٍ فَاَحْرَزَ نَفْسَهُ مِنْهُمْ، كَذلِكَ الْعَبْدُ لايُحْرِزُ نَفْسَهُ مِنَ الشَّيْطانِ اِلاّ بِذِكْرِ اللّه ِ؛
حضرت يحيى عليه السلام از جانب خداوند فرمان يافت كه بگويد: شما را فرمان مى دهم كهخدا را ياد كنيد؛ زيرا ياد كننده خدا مانند مردى است كه دشمن به سرعت در تعقيب اوست و او به قلعه نفوذناپذيرى رسيده و خود را از آزار او محفوظ داشته است، بنده نيز با ياد خدا خود را از گزند شيطان نمى رهاند.
[سنن ترمذى، ج ۵، ص ۱۴۸]
۲۵ امام سجاد عليه السلام :اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِه، وَ فَرِّغْ قَلْبى لِمَحَبَّتِكَ وَاشْغَلْهُ بِذِكْرِكَ وَانْعَشْهُ بِخَوْفِكَ وَبِالْوَجَلِ مِنْكَ وَ قَوِّهِ بِالرَّغْبَةِ اِلَيْكَ وَ اَمِلْهُ اِلى طاعَتِكَ...؛
خدايا بر محمد و خاندان او درود فرست و دلم را براى محبتت فارغ و به يادتمشغول گردان و با ترس و هراس از خودت طراوت بخش و با رغبت به سويت نيرومند وبه طاعتت مشتاق گردان.
[صحيفه سجاديه، از دعاى ۲۱]
۲۶ لقمان حكيم عليه السلام :يا بُنَىَّ اجْعَلْ غِناكَ فى قَلْبِكَ وَ اِذَا افْتَقَرْتَ فَلاتُحَدِّثِ النّاسَ بِفَقْرِكَ فَتَهُونَ عَلَيْهِمْ وَ لكِنِ اسْأَلِ اللّه َ مِنْ فَضْلِهِ؛
فرزندم! بى نيازى را در دل و جانت قرار ده و چون محتاج شدى به مردم مگو كه درنزد آنان حقير مى شوى، بلكه از فضل خداوند بخواه.
[ارشاد القلوب ديلمى، ج ۱، ص ۷۲]
۲۷ امام كاظم عليه السلام :وَاللّه ِ ما اُعْطِىَ مُوْمِنُ قَطَّ خَيْرَ الدُّنْيا وَالآْخِرَةِ، اِلاّ بِحُسْنِ ظَـنِّهِ بِاللّه ِعَزَّوَجَلَّ وَ رَجائِهِ لَهُ وَ حُسْنِ خُلْقِهِ وَالْكَفِّ عَنِ اغْتياب الْمُؤمِنينَ؛
به خدا قسم خير دنيا و آخرت را به مؤمنى ندهند مگر به سبب حسن ظن واميدوارى او به خدا و خوش اخلاقى اش و خوددارى از غيبت مؤمنان.
[بحارالأنوار، ج ۶، ص ۲۸، ح۲۹]
۲۸ پيامبر صلي الله عليه و آله :يا عَلىُّ اِذا اَرَدْتَ اَمْرا فَاسْتَخِرْ رَبَّكَ ثُمَّ ارْضَ بِما يَخيرُ لَكَ تَسْعَدْ فِى الدُّنْيا وَالآْخِرَةِ؛
اى على! هرگاه خواستى كارى را انجام دهى از پروردگارت خير بخواه و آنگاه به آنچهاو خواست خشنود باش تا در دنيا و آخرت سعادتمند گردى.
[ميراث حديث شيعه، ج۲، ص ۳۳، ح۱۱۳]
۲۹ پيامبر صلي الله عليه و آله :اِنَّ الْمُسْلِمَ اِذا غَلَبَهُ ضَعْفُ الْكِبَرِ اَمَرَ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ الْمَلِكَ اَنْ يَكْتُبَ لَهُ فى حالِهِ تِلْكَ مِثْلَ ما كانَ يَعْمَلُ وَ هُوَ شابٌّ نَشيطٌ صَحيحٌ؛
مسلمان هنگامى كه ضعف پيرى بر او غلبه كند خداوند به فرشته اى دستورمى دهد كه در اين حال اعمال (نيكى) را كه او در جوانى و شادابى و سلامت انجاممى داد، برايش بنويسد.
[كافى، ج ۳، ص ۱۱۳]
۳۰ پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنْ أخْلَصَ لِلّهِ أرْبَعينَ صَباحا ظَهَرَتْ يَنابيعُ الْحِكْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ عَلى لِسانِهِ؛
هر كس چهل روز خود را براى خدا خالص كند چشمه هاى حكمت از قلب وى برزبانش جارى مى شود.
[نهج الفصاحه، ح ۲۸۳۶]
۳۱ پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنْ تَوَكَّلَ عَلَى اللّه ِ كَفاهُ مَؤنَتَهُ وَ رَزَقَهُ مِنْ حَيْثُ لايَحْتَسِبُ؛
هر كس به خدا توكل كند، خداوند هزينه او را كفايت مى كند و از جايى كه گماننمى برد به او روزى مى دهد.
[كنزالعمال، ح ۵۶۹۳]
۳۲ امام على عليه السلام :مَنْ تَوكَّلَ عَلَى اللّه ِ ذَلَّتْ لَهُ الصِّعابُ وَتَسَهَّلَتْ عَلَيْهِ الأَْسْبابِ؛
هر كس به خدا توكل كند، دشوارى ها براى او آسان مى شود و اسباب برايش فراهم مى گردد.
[غررالحكم، ح ۹۰۲۸]
۳۳ لقمان حكيم عليه السلام :يا بُنَىَّ تَوَكَّلْ عَلَى اللّه ِ ثُمَّ سَلْ فِى النّاسِ مَنْ ذَا الَّذى تَوَكَّلَ عَلَى اللّه ِ فَلَمْ يُكْفَ؛
فرزندم! بر خدا توكل كن و آنگاه از مردم سؤال كن: چه كسى بر خدا توكل كرد و خدا اورا كفايت نكرد.
[بحارالأنوار، ج۱۳، ص ۴۳۲، ح۲۴]
۳۴ پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنْ سَرَّهُ أنْ يَسْتَجيبَ اللّه ُ لَهُ عِنْدَ الشَّدائِدِ وَالْكَرْبِ فَلْيُكْثِرِ الدُّعاءَ فِى الرَّخاءِ؛
هر كس دوست دارد خداوند هنگام سختى ها و گرفتارى ها دعاى او را اجابت كند، درهنگام آسايش، دعا بسيار كند.
[نهج الفصاحه، ح ۳۰۲۳]
۳۵ امام سجاد عليه السلام :مَنْ لَمْ يَرْجُ النّاسَ فى شَىْ ءٍ وَ رَدَّ أَمْرَهُ إلَى اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ فى جَميعِ اُمورِهِ اسْتَجابَ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ فى كُلِّ شَىْ ءٍ؛
هر كس در هيچ كارى به مردم اميد نبندد و همه كارهاى خود را به خداى عزوجل واگذارد، خداوند هر خواسته اى كه او داشته باشد اجابت كند.
[كافى، ج۲، ص ۱۴۸، ح ۳]
۳۶ امام على عليه السلام :رُبَما سَأَلْتَ الشَّىْ ءَ فَلا تُؤْتاهُ وَاُوتيتَ خَيْرا مِنْهُ عاجِلاً أَو آجِلاً أَوْصَرَفَ عَنْكَ لِما هُوَ خَيْرٌ لَكَ ، فَلَرُبَّ أمْرٍ قَدْ طَلَبْتَهُ فيهِ هَلاكُ دينِكَ لَوْ اوتيتَهُ ، فَلْتَكُنْ مَسْأَلَتُكَ فيما يَبْقى لَكَ جَمالُهُ وَيُنْفى عَنْكَ وَبالُهُ؛
گاه چيزى را (از خدا) مى خواهى اما به تو داده نمى شود و دير يا زود بهتر از آن به تو داده مى شود، يا به خاطر آنچه خير و مصلحت تو در آن است از برآورده شدن خواسته ات دريغ مى شود، زيرا بسا خواسته اى كه اگر برآورده شود به نابودى و تباهى دين تو مى انجامد، پس، چيزى بخواه كه زيبايى و نيكيش برايت مى ماند و پيامد سوئى ندارد.
[نهج البلاغه، نامه ۳۱]
۳۷ پيامبر صلي الله عليه و آله :يا عَلىُّ مَنْ أَنْعَمَ اللّه ُ عَلَيْهِ فَشَكَرَ وَإِذَا ابْتُلىَ فَصَبَرَ وَ إِذا أَساءَ اسْتَغْفَرَ دَخَلَ الْجَنَّةَ مِنْ أَىِّ بابٍ شاءَ؛
اى على هر كس شكرگزار نعمت خدا باشد و چون گرفتار شد صبر نمايد و اگر مرتكبگناهى شد توبه كند، از هر درى كه بخواهد وارد بهشت مى شود.
[ميراث حديث شيعه، ج۲، ص ۳۱، ح۹۹]
۳۸ امام على عليه السلام :مَنْ جَعَلَ الْحَمْدَ خِتامَ النِّعْمَةِ جَعَلَهُ اللّه ُ سُبْحانَهُ مِفْتاحَ الْمَزيدِ؛
هر كس شكر خدا را پايان نعمت قرار دهد، خداوند سبحان آن شكر را كليدافزايش نعمت ها قرار خواهد داد.
[غررالحكم، ح ۸۸۹۸]
۳۹ پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنْ اَحَبَّ اَنْ يَكونَ اَغْنَى النّاسِ فَلْيَكُنْ بِما فى يَدِ اللّه ِ اَوْثَقَ مِنْهُ بِما فى يَدِهِ؛
هر كس دوست دارد بى نيازترين مردم باشد، بايد به آنچه در دست خداستمطمئن تر باشد تا آنچه به دست خودش دارد.
[نهج الفصاحه، ح ۲۷۹۸]
۴۰ امام رضا عليه السلام:مَنِ اتَّقَى اللّه َ يُتَّقى وَ مَنْ اَطاعَ اللّه َ يُطاعُ؛
هر كس حريم خدا را حفظ كند، حرمتش حفظ مى شود و هر كس خدا را اطاعت كند،اطاعت مى شود.
[كافى، ج ۱، ص ۱۳۷، ح ۳]
پديدآورنده : هادی موحدی
