قرآن کريم :
وَ مَن يَتَّقِ اللّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ؛
[سوره طلاق، آيه ۲ و ۳]
هر كس تقواى الهى پيشه كند، خداوند راه نجاتى (از مشكلات) براى او فراهم مى كند و از جايى كه گمان نمى برد به او روزى مى دهد.
۱ امام على عليه السلام :كانَ فيما وَعَظَ بِهِ لقمانُ ابنَهُ اَنْ قال لَهُ: يا بُنَىَّ لِيَعْتَبِرْ مَنْ قَصُرَ يَقينَهُوَ ضَعُفَتْ نيَّتُهُ فى طَـلَبِ الرِّزقِ اَنَّ اللّهَ تَبارَكَ وَ تعالى خَلَقَهُ فى ثَلاثَةِ اَحْوالِ مِنْ اَمْرِهِوَ آتاهُ رِزْقَهُ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ فى واحِدَةٍ مِنْها كَسبٌ وَ لا حيلَةٌ اِنَّ اللّهَ تَبارَكَ وَ تَعالى سَيَرْزُقُهُ فى الحالِ الرابِعَةِ... فى رَحِمِ اُمِّهِ... مِنْ لَبَنِ اُمِّهِ... مِنْ كَسبِ اَبَوَيْهِ... حتّى إذاكَبِرَ وَ عَقَلَ وَ اكْتَسَبَ لِنَفْسِهِ ضاقَ بِهِ اَمْرُهُ وَ ظَنَّ الظُّنونَ بِرَبِّهِ وَ جَحَدَ الحُقوقَ فىمالِهِ وَ قَتَرَ عَلى نَفْسِهِ وَ عِيالِهِ، مَخافَةَ اِقْتارِ رِزْقٍ وَ سوءِ يَقينٍ بِالخَلَفَ مِنَ اللّهِ تَبارَكَ وَ تَعالى؛
از جمله اندرزهاى لقمان به فرزندش اين بود: فرزندم! كسى كه در به دست آوردنروزى، يقينش [به خدا] اندك و نيّتش [به روزى رسان ]سست است، بايد از آن عبرتآموزد كه خداى تبارك و تعالى او را در سه جا از خلقتش روزى داد؛ بى آن كه خودش درآن ها تلاش و برنامه اى داشته باشد. پس خداى تبارك و تعالى در مرحله چهارم نيزروزى او را خواهد داد... در رحم مادرش... و از شير مادرش... و از درآمد والدينش روزىاو را داد... تا آن كه بزرگ شد و عقلش رشد كرد و مستقلاً درآمد كسب كرد. در اين هنگامبر خود سخت گرفت و به پروردگارش بدگمان شد و از ترس تنگدستى و يقين نداشتن بهوعده خداى تبارك و تعالى، حقوق مالى خود (نسبت به ديگران) را ناديده گرفت و خودو خانواده اش را در سختى و تنگنا قرار داد.
[خصال، ص ۱۲۲، ح ۱۱۴]
۲ پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنْ يَضْمُنْ لى بِرَّ الْوالِدَيْنِ وَ صِلَةَ الرَّحِمِ اَضْمُنْ لَهُ كَثْرَةَ الْمالِ وَ زيادَةَالْعُمْرِ وَ الْمَحَبَّةَ فِى الْعَشيرَةِ؛
هر كس نيكى به پدر و مادر و صله رحم را برايم ضمانت كند، من نيز زيادى ثروت،طول عمر و محبّت او را در دل خويشاوندان ضمانت مى نمايم.
[مستدرك الوسائل، ج ۱۵، ص ۱۷۶، ح ۱۲]
۳ پيامبر صلي الله عليه و آله :اَ لْعِبادَةُ عَشْرَةُ اَجْزاءٍ تِسْعَةُ اَجْزاءٍ فى طَلَبِ الْحَلالِ؛
عبادت ده جزء دارد، كه نُه جزء آن، طلب روزى حلال است.
[بحارالأنوار، ج ۱۰۳، ص ۹، ح ۳۷]
۴ امام صادق عليه السلام :مَنْ حَسُنَ بِرُّهُ فى اَهْلِ بَيْتِهِ زيدَ فى رِزْقِهِ؛
هر كس به شايستگى در حقّ خانواده اش نيكى كند، روزيش زياد مى شود.
[الدعوات الراوندى، ص ۱۲۷]
۵ پيامبر صلي الله عليه و آله :طَلَبُ الْحَلالِ فَريضَةٌ عَلى كُلِّ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَةٍ؛
كسب درآمد حلال، بر هر مرد و زن مسلمانى واجب است.
[جامع الأخبار، ص ۳۸۹، ح ۱۰۷۹]
۶ امام على عليه السلام :الجَمْعُ بَيْنَ الصَّلاتَينِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ وَ التَّعقيبُ بَعدَ الغَداةِ و بَعْدَالعَصْرِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ و صِلَةُ الرَّحِمِ تَزيدُ فِى الرِّزْقِ و كَسْحُ الفَنا يَزيدُ فِى الرِّزْقِ وَمُواساةُ الأَخِ فِى اللّهِ عَزَّوَجَلَّ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ وَ البُكورِ فى طَـلَبِ الرِّزقِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ وَ الإِسْتِغْفارُ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ وَ اسْتعِمالُ الأَمانَةِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ و قَولُ الحَقِّيَ زيدُ فِى الرِّزْقِ و إِجابَةُ المُؤَذِّنِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ و تَركُ الكَلامِ فِى الخَلاءِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ وَ تَركُ الحِرْصِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ و شُكْرُ المُنْعِمِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ وَ اجْتِنابِ اليَمينِ الكاذِبَةِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ وَ الوُضوءُ قَبْلَ الطَّعامِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ و أكلُ ما يَسْقُطُ مِنَ الْخَوانِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ و مَن سَبَّحَ اللّهَ كُلَّ يَومٍ ثَلاثينَ مَرَّةً دَفَعَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ عَنهُ سَبعينُ نَوعا مِنَ الْبَلاءِ أيْسَرُهَا الْفَقر؛
دو نماز (ظهر با عصر و مغرب با عشا) را با هم خواندن، تعقيب بعد از نماز صبح وعصر، صله رحم، نظافت حريم خانه، همدردى و يارى نمودن برادر (دينى)، سحرخيزى در طلب روزى، استغفار، امانت دارى، حق گويى، اجابت دعوت مؤذن، صحبت نكردن درتوالت، ترك حرص، تشكر از ولى نعمت، پرهيز از قسم دروغ، شستن دست قبل از غذا،خوردن آنچه بيرون از سفره مى افتد، روزى را زياد مى كنند و كسى كه هر روز سى مرتبهخدا را تسبيح بگويد، خداى عزّوجلّ هفتاد نوع بلا را از او دور مى كند كه آسانترين آنفقر است.
[خصال، ص ۵۰۵]
۷ امام سجاد عليه السلام :اَللّهُمَّ... وَصُنْ وَجْهى بِالْيَسارِ وَ لا تَبْتَذِلْ جاهى بِالاِْقْتارِ فَاَسْتَرْزِقَ اَهْلَ رِزْقِكَ وَ اَسْتَعْطىَ شِرارَ خَلْقِكَ، فَاُفْتَتَنَ بِحَمْدِ مَنْ اَعطانى وَ اُبْتَلى بِذَمِّ مَنْ مَنَعَنى وَ اَنْتَ مِنْ دونِهِم وَلىُّ الإِعطاءِ وَ الْمَنْعِ؛
خدايا... با توانگرى آبرويم را نگهدار و به تنگدستى حرمتم را از بين مبر كه بر اثر آناز كسانى روزى بخواهم كه روزى خوار تو هستند و از بندگان پست و بدكردار تو عطا وبخشش طلبم و در نتيجه، به ستايش آن كه به من بخشيده و نكوهش آن كه از من دريغكرده است، گرفتار شوم. حال آن كه بخشيدن و نبخشيدن در حقيقت به دست توست.
[صحيفه سجاديه، از دعاى ۲۰]
۸ امام صادق عليه السلام :مَنْ صَدَقَ لِسانُهُ زَكى عَمَلُهُ و مَن حَسُنَت نِيَّتُهُ زيدَ فى رِزقِهِ و مَنحَسُنَ بِرُّهُ بِأَهْلِ بَيْتِهِ مُدَّ لَهُ فى عُمُرِهِ؛
هر كس راستگو باشد، عملش پاكيزه مى شود و رشد مى كند؛ هر كس نيتش خوبباشد روزيش زياد مى شود و هر كس به شايستگى در حق خانواده اش نيكى كند، عمرشطولانى مى شود.
[كافى، ج ۲، ص ۱۰۵، ح ۱۱]
۹ امام على عليه السلام :اِعْلَموا اَنَّ عَبْدا وَ اِنْ ضَعُفَتْ حيلَتُهُ وَ وَهِنَتْ مَكيدَتُهُ اَنَّهُ لَنْ يُنْقَصَ مِمّا قَدَّرَ اللّهُ لَهُ وَ اِنْ قَوىَ فى شِدَّةِ الْحيلَةِ وَ قُوَّةِ الْمَكيدَةِ اَنَّهُ لَنْ يُزادَ عَلى ما قَدَّرَاللّهُ لَهُ؛
بدانيد كه آنچه خداوند براى انسان مقدّر كرده است، بى كم و كاست به او مى رسد،هر چند در چاره انديشى و پيدا كردن راه هاى كسب روزى ناتوان باشد و نيز بيش از آنچهخداوند برايش مقدّر كرده به او نرسد، هر چند بسيار زرنگ و چاره انديش باشد.
[امالى مفيد، ص ۲۰۷، ح ۳۹]
۱۰ پيامبر صلي الله عليه و آله :اَرْبَعٌ تَزيدُ الرِّزْقَ: حُسْنُ الْخُلْقِ وَ حُسْنُ الْجِوارِ وَ كَفُّ الاَْذى وَ قِلَّةُالضَّجْرِ؛
چهار چيز روزى را زياد مى كند: خوش اخلاقى، خوش رفتارى با همسايه، اذيتنكردن و كم كردن بى تابى.
[معدن الجواهر، ص ۳۹]
۱۱ پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنْ اَكَلَ مِنْ كَدِّ يَدِهِ حَلالاً فُتِحَ لَهُ اَبْوابُ الْجَنَّةِ يَدْخُلَ مِنْ اَيِّها شاءَ؛
هر كس از دسترنج حلال خود روزى بخورَد، درهاى بهشت به روى او باز مى شود تا ازهر كدام كه بخواهد، وارد شود.
[جامع الأخبار، ص ۳۹۰، ح ۱۰۸۶]
۱۲ پيامبر صلي الله عليه و آله :اِسْتَنْزِلُوا الرِّزْقَ بِالصَّدقَةِ وَ الْـبُكورُ مُبارَكٌ يَزيدُ فى جَميعِ النِّعَمِ خُصوصا فِى الرِّزْقِ وَ حُسْنُ الْخَطِّ مِنْ مَفاتيحِ الرِّزْقِ وَ طيبُ الْكَلامِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ؛
با صدقه دادن روزى را فرود آوريد، سحرخيزى با بركت است و همه نعمت ها،مخصوصا روزى را زياد مى كند، خط زيبا از كليدهاى روزى است و خوش زبانى [هم]روزى را زياد مى كند.
[بحارالأنوار، ج ۷۶، ص ۳۱۸]
۱۳ امام باقر عليه السلام :لَيْسَ مِنْ نَفْسٍ اِلاّ وَ قَدْ فَرَضَ اللّهُ لَها رِزْقَها حَلالاً يَأتيها فى عافيَةٍ وَعُرِضَ لَها بِالْحَرامِ مِنْ وَجْهٍ آخَرَ فَاِنْ هىَ تَناوَلَتْ مِنَ الْحَرامِ شَيئا قاصَّها بِهِ مِنَ الْحَلالِ الَّذى فَرَضَ اللّهُ لَها وَ عِنْدَ اللّهِ سِواهُما فَضْلٌ كَبيرٌ؛
خداوند براى هر كسى روزىِ حلالى مقرّر داشته كه به سلامت به او خواهد رسيد. ازطرف ديگر روزى حرام نيز در دسترس او قرار داده است كه اگر انسان روزى خود را از آنحرام به دست آورد، خداوند در عوض، روزى حلالى را كه براى او مقدّر كرده است، از اوباز خواهد داشت و غير از اين دو روزى (حلال و حرام)، روزى هاى فراوان ديگرى نيز نزدخداوند هست.
[بحارالأنوار، ج ۵، ص ۱۴۷، ح ۶]
۱۴ امام باقر عليه السلام :عَلَيْكَ بِالدعاءِ لاِْخوانِكَ بِظَهْرِ الْغَيْبِ فَاِنَّهُ يَهيلُ الرِّزقَ؛
پشت سر برادران (دينى) خود دعا كن، كه اين كار روزى را به طرف توسرازير مى كند.
[بحارالأنوار، ج ۷۶، ص ۶۰، ح ۱۴]
۱۵ امام صادق عليه السلام :لَمّا قالَ لَهُ اَبو عُبَيدةَ: اُدْعُ اللّهَ لى اَنْ لا يَجْعَلَ رِزْقى عَلى اَيْدِى الْعِبادِ ـ : اَبَى اللّهُ عَلَيْكَ ذلِكَ اِلاّ اَنْ يَجْعَلَ اَرْزاقَ العِبادِ بَعْضِهم مِنْ بَعْضٍ وَلكنِ اُدْعُ اللّهَاَنْ يَجْعَلَ رِزْقَكَ عَلى اَيْدى خِيارِ خَلْقِهِ فَاِنَّهُ مِنَ السَّعادَةِ؛
ابو عبيده به امام صادق عليه السلام عرض كرد: «دعا كنيد كه خداوند روزى مرا دست بندگانش قرار ندهد»، امام فرمودند: خداوند چنين كارى نمى كند. او روزى بندگانش را در دست يكديگر قرار داده است؛ امّا از خدا بخواه كه روزيت را در دست بندگان خوبش قرار دهد،كه اين از خوش بختى است.
[تحف العقول، ص ۳۶۱]
۱۶ پيامبر صلي الله عليه و آله :اَلضَّيْفُ يَنْزِلُ بِرِزْقِهِ وَ يَرْتَحِلُ بِذُنوبِ اَهْلِ الْبَيْتِ؛
ميهمان، روزى خود را مى آورد و گناهان اهل خانه را مى برد .
[بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۴۶۱، ح ۱۴]
۱۷ پيامبر صلي الله عليه و آله :لا تَتَشاغَلُ عَمّا فُرِضَ عَلَيْكَ بِما قَدْ ضُمِنَ لَكَ فَاِنَّهُ لَيْسَ بِفائتِكَ ما قَدْقُسِّمَ لَكَ وَ لَسْتَ بِلاحِقٍ ما قد زُوىَ عنكَ؛
مبادا با پرداختن به كسب روزى تضمين شده، از آنچه بر تو واجب شده است، بازمانى؛ زيرا قسمت تو از روزى مى رسد و آنچه قسمت تو نباشد، به آن دست نمى يابى.
[بحارالأنوار، ج ۷۷، ص ۱۸۷]
۱۸ امام صادق عليه السلام :صَلاةُ اللَّيْلِ تُحَسِّنُ الْوَجْهَ وَ تُحَسِّنُ الْخُلْقَ وَ تُطَيِّبُ الرّيحَ وَ تَدُرُّالرِّزْقَ وَ تَقْضِى الدَّيْنَ وَ تَذْهَبُ بِالْهَمِّ وَ تَجْلُو الْبَصَرَ؛
نماز شب، انسان را خوش سيما، خوش اخلاق و خوشبو و روزى را زياد مى كند؛ [و زمينه]پرداخت بدهى را فراهم مى نمايد؛ غم و اندوه را از بين مى برد و چشم را نورانى مى كند.
[ثواب الأعمال، ص ۴۲]
۱۹ پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنْ رَضىَ بِما رَزَقَهُ اللّهُ قَرَّتْ عَيْنُهُ؛
هر كه به آنچه خداوند روزيش كرده راضى باشد، خوش و خرّم بماند.
[امالى طوسى، ص ۲۲۵، ح ۳۹۳]
۲۰ امام باقر عليه السلام :مُروا شيعَتَنا بِزيارَةِ قَبرِ الحُسَينِ عليه السلام فَاِنَّ اِتْيانَهُ يَزيدُ فِى الرِّزْقِوَ يَمُدُّ فِى الْعُمْرِ وَ يَدْفَعُ مَرافِعَ السُّوءِ و اِتيانُهُ مُفْتَرَضٌ عَلى كُلِّ مُؤمِنٍ يَقِرُّ لِلحُسَينِ بِالإِمامَةِ مِنَ اللّهِ؛
شيعيان ما را به زيارت قبر حسين بن على عليه السلام فرمان دهيد؛ زيرا زيارت آن حضرت،روزى را زياد و عمر را طولانى و بدى ها را دور مى سازد و رفتن به زيارتش بر هر مؤمنى كه امامت امام حسين عليه السلام را پذيرفته است، واجب است.
[كامل الزيارات، ص ۲۸۴]
۲۱ پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنْ تَوَكَّلَ عَلَى اللّهِ كَفاهُ مُؤْنَـتَهُ وَ رِزْقَهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ؛
هر كس به خدا توكّل كند، خداوند هزينه زندگى اش را كفايت كند و از جايى كه گماننمى برد، به او روزى مى دهد.
[كنزالعمال، ح ۵۶۹۳]
۲۲ امام صادق عليه السلام :اَلْبِرُّ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ؛
نيكوكارى روزى را زياد مى كند.
[كتاب الزهد، ص ۳۳]
۲۳ پيامبر صلي الله عليه و آله :اِنَّ اللّهَ لَيَبْتَلِى الْعَبْدَ بِالرِّزْقِ لِيَنْظُرَ كَيْفَ يَعْمَلُ فَاِنْ رَضىَ بورِكَ لَهُ وَ اِنْلَمْ يَرْضَ لَمْ يُبارَكْ لَهُ؛
خداوند انسان را با روزى آزمايش مى كند، تا ببيند چگونه عمل مى كند؛ اگر راضىشود، بركت داده مى شود و اگر راضى نشود، بركت داده نمى شود.
[كنزالعمال، ح ۷۱۲۱]
۲۴ امام على عليه السلام :هُوَ (رمضان) شَهْرٌ يَزيدُ اللّهُ فيهِ الاَْرْزاقَ وَ الآجالَ وَ يَكْتُبُ فيهِ وَفْدَبَيْتِهِ و...؛
[رمضان] ماهى است كه خداوند روزى ها و عمرها را در آن مى افزايد و زائرانخانه اش را معيّن مى كند.
[فضائل الشهر الثلاثة، ص ۱۰۸]
۲۵ امام باقر عليه السلام :اَللّهُمَّ ارْزُقْنى رِزْقا حَلالاً يَكْفينى وَ لا تَرْزُقْنى رِزْقا يُطْغينى وَ لاتَبْتَليَنّى بِفَقْرٍ اَشْقى بِهِ مُضَيِّقا عَلَىَّ...؛
خداوندا! مرا روزىِ حلالى بده كه كفايتم كند، و روزى اى نده كه به طغيانم كشانَد و بهفقرى گرفتارم نكن كه با آن بدبخت شوم و به تنگنا افتم.
[التهذيب، ج ۳، ص ۷۷، ح ۶]
۲۶ پيامبر صلي الله عليه و آله :لَمّا قيلَ لَهُ: اُحِبُّ اَنْ يُوَسَّعَ عَلَىَّ فِى الرِّزْقِ؟ ـ : دُمْ عَلَى الطَّهارَةِ يُوَسَّعَ عَلَيْكَ فِى الرِّزْقِ؛
به رسول خدا صلي الله عليه و آله عرض شد: دوست دارم روزيم زياد شود. فرمودند: پيوسته با وضوباش تا روزيت فراوان شود.
[كنزالعمال، ح ۴۴۱۵۴]
۲۷ امام صادق عليه السلام :ما اَنْعَمَ اللّهُ عَلى عَبْدٍ مِنْ نِعْمَةٍ فَعَرَفَها بِقَلْبِهِ وَ حَمِدَ اللّهُ ظاهِرا بِلِسانِهِ فَتَمَّ كَلامُهُ حَتّى يُؤمَرَ لَهُ بِالْمَزيدِ؛
چون خداوند به بنده اى نعمت بدهد و او آن را قلبا قدر بشناسد و به زبان سپاسبگويد، سخنش تمام نشده، فرمان افزايش نعمت براى وى صادر مى شود.
[كافى، ج ۲، ص ۹۵، ح ۹]
۲۸ امام على عليه السلام :اَلْعُسْرُ يُفْسِدُ الاَْخْلاقَ، اَلتَّسَهُّلُ يُدِرُّ الاَْرْزاقَ؛
سخت گيرى، اخلاق را فاسد، آسان گيرى روزى ها را فراوان مى كند.
[غررالحكم، ح ۸۰۲ و ۸۰۳]
۲۹ پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنْ حَبَسَ عَنْ اَخيهِ المُسْلِمِ شَيئا مِنْ حَقٍّ حَرَّمَ اللّهُ عَلَيْهِ بَرَكَةَ الرِّزْقِ اِلاّ اَنْ يَتوبَ؛
هر كس حقّى از حقوق برادر مسلمان خود را پايمان كند، خداوند بركت روزى را بر اوحرام گرداند، مگر آن كه توبه (جبران) كند.
[امالى صدوق، ص ۳۵۰، ح ۱]
۳۰ امام باقر عليه السلام :اَلزَّكاةُ تَزيدُ فِى الرِّزْقِ؛
زكات دادن، روزى را زياد مى كند.
[امالى طوسى، ص ۲۹۶]
۳۱ امام صادق عليه السلام :الفَضْلُ بْنُ اَبى قُرَّةَ: دَخَلنا عَلى اَبى عَبدِاللّهِ عليه السلام وَ هُوَ يَعْمَلُ فى حائطٍلَهُ فَقُلنا: جَعَلَـنَا اللّهُ فِداكَ! دَعْنا نَعْمَلْ لَكَ اَو تَعْمَلْهُ الغِلمانُ. قالَ: لا، دَعونى فَاِنّى اَشْتَهى اَنْ يَرانِى اللّهُ عَزَّوَجَلَّ اَعْمَلُ بِيَدى وَ اَطْـلُبُ الحَلالَ فى اَذى نَفْسى؛
فضل بن ابى قرّه: خدمت امام صادق عليه السلام كه در باغشان مشغول كار بودند، رسيديم وعرض كرديم: خدا ما را فداى شما كند! اجازه بدهيد يا ما برايتان كار كنيم و يا غلامان.حضرت فرمودند: نه، مرا به حال خود بگذاريد؛ زيرا دوست دارم خداوند عزّوجلّ مرا درحال كار كردن و زحمت كشيدن براى كسب روزى حلال ببيند.
[من لايحضره الفقيه، ج ۳، ص ۱۶۳،ح ۳۵۹۵]
۳۲ پيامبر صلي الله عليه و آله :اَكْثِروا مِنَ الصَّدَقَةِ تُرزَقُوا؛
صدقه زياد بدهيد، تا خداوند به شما روزى بدهد.
[بحارالأنوار، ج ۷۷ ، ص ۱۷۶، ح ۱۰]
۳۳ امام باقر عليه السلام :اِنَّ الْعَبْدَ لَيُذْنِبُ الذَّنْبَ فَيُزْوى عَنْهُ الرِّزْقُ؛
بنده گناه مى كند و به سبب آن، روزى از او گرفته مى شود.
[كافى، ج ۲، ص ۲۷۰، ح ۸]
۳۴ امام صادق عليه السلام :فى قولِهِ تَعالى «وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ» اَىْ يُبارِكُ لَهُفيما آتاهُ؛
درباره اين فرموده خداوند والا «و او از جايى كه گمانش را نمى برد، روزى مى دهد»فرمودند: يعنى به آنچه كه عطايش فرموده است، بركت و فزونى مى بخشد.
[تفسير مجمع البيان، ج ۱۰، ص ۴۳]
۳۵ امام حسن عليه السلام :لَيْسَتِ العِفَّةُ بِدافِعَةٍ رِزْقا وَ لاَ الْحِرْصُ بِجالِبٍ فَضْلاً فَاِنَّ الرِّزْقَ مَقْسومٌ وَ اسْتِعْمالُ الْحِرْصِ اسْتِعْمالُ الْمَآثِمِ؛
نه پاكدامنى، روزى را از انسان دور مى كند و نه حرص، روزى زياد مى آورد؛ چونروزى قسمت شده است و حرص زدن باعث مبتلا شدن به گناهان مى شود.
[تحف العقول، ص ۲۳۴]
۳۶ امام صادق عليه السلام :اِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ جَعَلَ اَرزاقَ الْمُؤمِنينَ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبونَ وَ ذلِكَاَنَّ الْعَبْدَ اِذا لَمْ يَعْرِفْ وَجْهَ رِزْقِهِ كَثُرَ دُعاؤَهُ؛
خداى عزيز و ارجمند، روزى مؤمنان را از جايى مى رساند كه فكرش را هم نمى كنند.علّتش اين است كه وقتى مؤمن نداند روزيش از كجا خواهد رسيد، زياد دعا مى كند.
[توحيد صدوق، ص ۴۰۲]
۳۷ پيامبر صلي الله عليه و آله :يا اَباذَرِّ اِنّى قَد دَعَوتُ اللّهَ جَلَّ ثَناؤُهُ اَنْ يَجْعَلَ رِزْقَ مَنْ يُحِبُّنى كَفافا وَاَنْ يُعْطىَ مَنْ يُبْغِضُنى كَثْرَهَ الْمالِ وَ الْوَلَدِ؛
اى اباذر! من دعا كردم كه خداوند ارجمند ستوده، روزى دوستدار مرا به قدر كفافعطا كند و به دشمن من، مال و فرزند زياد دهد.
[مكارم الأخلاق، ص ۴۶۳]
۳۸ امام سجاد عليه السلام :اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ وَ اكْفِنى مَؤونَةَ الاِْكْتِسابِ وَ ارْزُقْنى مِنْغَيْرِ اِحْتِسابٍ فَلا اَشْتَغِلَ عَنْ عِبادَتِكَ بِالطَّلَبِ و لا اَحْتَمِلَ اِصْرَ تَبِعاتِ الْمَكْسَبِ؛
خدايا! بر محمّد و آل او درود فرست و مرا از كسب روزىِ همراه با رنج، بى نياز گردان واز جايى كه گمان نمى رود، روزى ام ده، تا به خاطر طلب روزى، از عبادت تو باز نمانم و بارسنگين مشكلات كسب روزى را به دوش نكشم.
[صحيفه سجاديه، از دعاى ۲۰]
۳۹ امام على عليه السلام :اِذا اَبْطَـاَتِ الاَْرْزاقُ عَلَيْكَ فَاسْتَغْفِرِ اللّهَ يُوَسِّعْ عَلَيْكَ فيها؛
هرگاه در روزى تو تأخير و تنگى پديد آمد، از خداوند آمرزش بخواه تا روزى را بر توفراوان گرداند.
[تحف العقول، ص ۱۷۴]
۴۰ امام صادق عليه السلام :مَنِ اهتَمَّ لِرِزْقِهِ كُتِبَ عَلَيْهِ خَطيئَةٌ؛
هر كس غم روزى خود را بخورد، برايش يك گناه نوشته مى شود.
[امالى طوسى، ص ۳۰۰، ح ۵۹۳]
پديدآورنده : هادی موحدی
