قرآن کريم :
مَنْ كانَ يُريدُ حَرْثَ الآْخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فى حَرْثِهِ وَ مَنْ كانَ يُريدُ حَرْثَ الدُّنْيا نُؤْتِهِ مِنْها وَ مالَهُ فِى الآْخِرَةِ مِنْ نَصيبٍ؛
[سوره شورى ، آيه ۲۰]
هر كس حاصل زراعت آخرت را بخواهد، به كشت او (در دو جهان) افزايش مى دهيم و هر كس تنها حاصل كشت دنيا را بخواهد، كمى از آن به او مى دهيم، اما در آخرت هيچ بهره اى ندارد.
۱ پيامبر صلي الله عليه و آله :خَيْرُ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ مَعَ العِلْمِ وَ شَرُّ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ مَعَ الْجَهْلِ ؛
خير دنيا و آخرت با دانش و شرّ دنيا و آخرت با نادانى است.
[بحارالأنوار، ج۱، ص ۲۰۴، ح ۲۳]
۲ پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنْ رُزِقَ تُقىً فَقَدْ رُزِقَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ؛
هر كس تقوا روزى اش شود، خير دنيا و آخرت روزى او شده است.
[نهج الفصاحه، ح ۳۰۱۵]
۳ پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنْ اُعْطِىَ اَرْبَعَ خِصالٍ فِى الدُّنْيا فَقَدْ اُعْطِىَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِوَ فازَ بِحَظِّهِ مِنْهُما؛ وَرَعٌ يَعْصِمُهُ عَنْ مَحارِمِ اللّه ِ وَ حُسْنُ خُلُقٍ يَعيشُ بِهِ فِى النّاسِ وَ حِلْمٌ يَدْفَعُ بِهِ جَهْلَ الْجاهِلِ وَزَوجَةٌ صالِحَةٌ تُعينُهُ عَلى اَمْرِ الدُّنْياوَ الآخِرَةِ؛
به هر كس در دنيا چهار خصلت داده شود، خير دنيا و آخرت به او داده شده و بهرهخويش را از آن دو بر گرفته است: تقوايى كه او را از حرام هاى خدا باز دارد، اخلاق خوشىكه با آن در ميان مردم زندگى كند، حلمى كه با آن جهالت نادان را از خود دور سازد وزنى شايسته كه در كار دنيا و آخرت او را يارى رساند.
[بحارالأنوار، ج ۶۹، ص ۴۰۴، ح ۱۰۶]
۴ امام رضا عليه السلام :اَنَّ رَجُلاً اَتَى سَيِّدَنا رَسولَ اللّه ِ صلي الله عليه و آله فَقالَ يا رَسولَ اللّه ِ عَلِّمْنى خُلُقايَجْمَعُ لى خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ فَقالَ صلي الله عليه و آله لا تَكْذِبْ؛
مردى نزد سرور ما رسول خدا صلي الله عليه و آله آمد و عرض كرد: به من اخلاقى بياموزيد كه خيردنيا و آخرت در آن جمع باشد، حضرت فرمودند: دروغ نگو.
[فقه الرضا عليه السلام، ص ۳۵۴]
۵ پيامبر صلي الله عليه و آله :ثَلاثٌ مَنْ كُنَّ فيهِ جَمَعَ اللّه ُ لَهُ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ: اَلرِّضا بِالقَضاءِ وَالصَّبْرُ عِنْدَ الْبَلاءِ وَ الدُّعاءُ عِنْدَ الشِّدَّةِ وَ الرَّخاءِ؛
كسى كه سه خصلت در او باشد، خداوند خير دنيا و آخرت را براى او فراهم مى كند:خشنودى به مقدرات، صبر در بلا و دعا در سختى و راحتى.
[بحارالأنوار، ج ۷۱، ص ۱۵۶، ح ۷۱]
۶ امام على عليه السلام :خَيْرُ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ فى خَصْلَتَيْنِ الْغِنى وَ التُّقى، وَ شَرُّ الدُّنْيا وَالآْخِرَةِ فى خَصْلَتَيْنِ الفَقْرِ وَ الْفُجورِ؛
خير دنيا و آخرت در دو خصلت است: بى نيازى و تقوا و شر دنيا و آخرت در دوخصلت است: نيازمندى و گناه.
[شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، ج ۲۰،ص ۳۰۱]
۷ امام صادق عليه السلام :اِذا اَرادَ اللّه ُ بِعَبْدٍ خَيْرا زَهَّدَهُ فِى الدُّنْيا وَ فَقَّهَهُ فِى الدِّينِ وَ بَصَّرَهُ عُيوبَها وَ مَنْ اوتِيَهُنَّ فَقَدْ اوتىَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ؛
هرگاه خداوند خير بنده اى را بخواهد، او را بى رغبت به دنيا، آگاه در دين و داناى بهعيوبش مى گرداند؛ به چنين كسى خير دنيا و آخرت داده شده است.
[كافى، ج ۲، ص ۱۳۰]
۸ پيامبر صلي الله عليه و آله :وَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ ما اُعْطِىَ مُؤْمِنٌ قَطُّ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ اِلاّ بِحُسْنِ ظَنِّهِ بِاللّه ِ وَ رَجائِهِ لَهُ وَ حُسْنِ خُلُقِهِ وَ الْكَفِّ عَنِ اغْتيابِ المُؤْمِنينَ؛
به آن كه جز او خدايى نيست سوگند، خير دنيا و آخرت به مؤمنى داده نشد، مگر بهسبب خوش گمانى و اميدوارى او به خدا و خوش اخلاقى و خوددارى از غيبت مؤمنان.
[كافى، ج ۲، ص ۷۲]
۹ امام على عليه السلام :ثَلاثٌ مَنْ كُنَّ فيهِ فَقَدْ رُزِقَ خَيْرُ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ، هُنَّ الرِّضا بِالقَضاءِوَ الصَّبْرُ عَلَى الْبَلاءِ وَ الشُّكْرُ فِى الرَّخاءِ؛
به راستى خير دنيا و آخرت روزىِ كسى مى گردد كه از سه ويژگى برخوردار باشد:خشنودى به مقدرات، صبر در بلا و شكر در آسايش.
[غررالحكم، ح ۴۶۷۰]
۱۰ امام صادق عليه السلام :لا يَنْبَغى لِمَنْ لا يَتَّقى مَلامَةَ الْعُلَماءِ وَ ذَمِّهِمْ اَنْ يُرْجى لَهُ خَيْرُ الدُّنْياوَ الآْخِرَةِ؛
كسى كه از سرزنش و نكوهش علما پروا نمى كند، نمى توان به خير دنيا و آخرت اواميد داشت.
[تحف العقول، ص ۳۶۴]
۱۱ امام على عليه السلام :جَمْعُ خَيْرِ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ فى كِتْمانِ السِّرِّ وَ مُصادَقَةِ الاَخْيارِ، وَ جَمْعُالشَّرِّ فِى الاِذاعَةِ وَ مُؤاخاةِ الاَشْرارِ؛
همه خير دنيا و آخرت در رازدارى و هم نشينى با نيكان است و همه شر در افشاىاسرار و دوستى با اشرار است.
[بحارالأنوار، ج ۷۴ ، ص ۱۷۸، ح ۱۷]
۱۲ امام على عليه السلام :عَلَيْكُمْ بِتَقْوَى اللّه ِ فَاِنَّها تَجْمَعُ الْخَيْرَ وَ لا خَيْرَ غَيْرُها وَ يُدْرَكُ بِها مِنَالْخَيْرِ ما لا يُدْرَكُ بِغَيْرِها مِنْ خَيْرِ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ؛
شما را سفارش مى كنم به تقواى الهى، كه گردآورنده خير است و هيچ خيرى جز آننيست، به وسيله تقوا خيرهايى از دنيا و آخرت نصيب انسان مى شود كه با غير آننمى شود.
[بحارالأنوار، ج ۷۰، ص ۶۶، ح ۱۱]
۱۳ امام رضا عليه السلام :اِنَّ رَجُلاً سَاَلَ الْعالِمَ اَنْ يُعَلِّمَهُ ما يَنالُ بِهِ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ وَ لايُطَوِّلَ عَلَيْهِ فَقالَ لا تَغْضَبْ؛
شخصى از امام كاظم صلي الله عليه و آله درخواست نمود كه در كلامى كوتاه، چيزى به او بياموزد كهبا آن خير دنيا و آخرت را به دست آورد. حضرت فرمودند: خشمگين مشو.
[بحارالأنوار، ج ۷۳، ص ۲۶۵، ح ۱۳]
۱۴ پيامبر صلي الله عليه و آله :ما وُضِعَ الرِّفْقُ عَلى شَىْ ءٍ اِلاّ زانَهُ وَ لا وُضِعَ الخُرْقُ عَلى شَىْ ءٍاِلاّ شانَهُ؛ فَمَنْ اُعْطىَ الرِّفْقَ اُعْطىَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ، وَ مَنْ حُرِمَهُ حُرِمَ خَيْرَ الدُّنْيا وَالآْخِرَةِ؛
هر چيزى كه با مدارا همراه شد، زيبا گرديد و هر چيزى كه با ناسازگارى همراه شد،زشت گرديد. پس هر كس اهل مدارا شد، از خير دنيا و آخرت برخوردار گرديد و هر كساز مدارا محروم ماند، از خير دنيا و آخرت بى بهره مانده است.
[بحارالأنوار، ج ۷۲، ص ۵۵، ح ۱۹]
۱۵ پيامبر صلي الله عليه و آله :قالَ اللّه عَزَّوَجَلَّ اِذا اَرَدْتُ اَنْ اَجْمَعَ لِلْمُسْلِمِ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ جَعَلْتُلَهُ قَلْبا خاشِعا وَ لِسانا ذاكِرا وَ جَسَدا عَلَى الْبَلاءِ صابِرا وَ زَوْجَةً مُؤْمِنَةً تَسُرُّهُ اِذانَظَرَ اِلَيْها وَ تَحْفَظُهُ اِذا غابَ عَنْها فى نَفْسِها وَ مالِهِ؛
خداوند مى فرمايد: هرگاه بخواهم، خير دنيا و آخرت را نصيب مسلمانى كنمبراى او قلبى خاشع، زبانى ذاكر و بدنى صبور در برابر بلا قرار مى دهم و به او زنى مؤمنمى دهم كه هرگاه به او نظر كند، شادش نمايد و هرگاه غايب گردد حافظ ناموس و مال اوباشد.
[كافى، ج ۵، ص ۳۲۷، ح ۲]
۱۶ پيامبر صلي الله عليه و آله :خَصْلَتانِ مَنْ رَزَقَهُما قَدْ اُعْطىَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ مَنْ اِذَا ابْتُلىَ صَبَرَوَ اِذا اُعْطىَ شَكَرَ؛
دو خصلت است كه به هر كس داده شد، خير دنيا و آخرت به او داده شده است: هرگاهگرفتار شد صبر نمايد و هرگاه به او عطا شد شكرگزارى كند.
[مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۴۷]
۱۷ پيامبر صلي الله عليه و آله :اِنَّ جَبْرَئيلَ الرُّوحَ الاَمينَ نَزَلَ عَلَىَّ مِنْ عِنْدِ رَبِّ الْعالَمينَ فَقالَ يا مُحَمَّدُ:عَلَيْكَ بِحُسْنِ الْخُلُقِ فَاِنَّ سُوءَ الْخُلُقِ يَذْهَبُ بِخَيْرِ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ أَلا وَ اِنَّ اَشْبَهَكُمْ بى اَحْسَنُكُمْ خُلُقا؛
رسول خدا فرمود: همانا جبرائيل روح الأمين از طرف پروردگار عالميان بر من نازلشد و گفت اى محمد: تو را به خوش اخلاقى سفارش مى كنم، به درستى كه بد اخلاقىخير دنيا و آخرت را از بين مى برد، آگاه باش! به راستى كه شبيه ترين شما به من، خوشاخلاق ترين شماست.
[امالى صدوق، ص ۳۴۴، ح ۴۱۵]
۱۸ امام على عليه السلام :اَرْبَعٌ مَنْ اُعْطِيَهُنَّ فَقَدْ اُعْطىَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ: صِدْقُ حَديثٍ وَ اَداءُاَمانَةٍ وَ عِفَّةُ بَطْنٍ وَ حُسْنُ خُلُقٍ؛
چهار چيز است كه به هر كس داده شود خير دنيا و آخرت به او داده شده: راستگويى،امانتدارى، حلال خورى و خوش اخلاقى.
[غررالحكم، ح۲۱۴۲]
۱۹ پيامبر صلي الله عليه و آله :اَلا اَدُلُّكُمْ عَلى خَيْرِ اَخْلاقِ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ؟ تَصِلُ مَنْ قَطَعَكَ وَ تُعْطى مَنْ حَرَمَكَ وَ تَعْفو عَمَّنْ ظَلَمَكَ؛
آيا شما را به بهترين اخلاق دنيا و آخرت راهنمايى نكنم؟ رابطه با كسى است كه با توقطع رابطه كرده، بخشش به كسى كه از تو دريغ نموده و عفو كسى كه به تو ظلم كرده است.
[كافى، ج ۲، ص ۱۰۷]
۲۰ پيامبر صلي الله عليه و آله :اَلا اُخْبِرُكُمْ بِخَيْرِ اَخْلاقِ أهْلِ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ؟ قالوا: بَلى يا رَسولَ اللّه ِ.فَقالَ اِفْشاءُ السَّلامِ فِى الْعالَمِ؛
آيا شما را از بهترين اخلاق اهل دنيا و آخرت خبر ندهم؟ عرض كردند: چرا؟ اىرسول خدا! حضرت فرمودند: آشكارا سلام كردن به همگان.
[بحارالأنوار، ج ۷۶، ص ۱۲، ح ۵۰]
۲۱ پيامبر صلي الله عليه و آله :يا عَلىُّ لا يَخْدُمُ الْعِيالَ اِلاّ صِدِّيقٌ اَوْ شَهيدٌ اَوْ رَجُلٌ يُريدُ اللّه ُ بِهِ خَيْرَالدُّنْيا وَ الآخِرَةِ؛
اى على! به خانواده خود خدمت نمى كند، مگر مرد بسيار راستگو يا شهيد يا مردىكه خداوند خير دنيا و آخرت را براى او مى خواهد.
[مستدرك الوسائل، ج ۱۳، ص ۴۹]
۲۲ پيامبر صلي الله عليه و آله :اَطيعى زَوْجَكَ يَكْفِكَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ وَ بِرِّى والِدَيْكَ يَكْثُرْخَيْرُ بَيْتِكَ؛
شوهرت را اطاعت كن تا خير دنيا و آخرت تو را كفايت كند و به پدر و مادرت نيكى كن تا خير خانه ات زياد شود.
[كنزالعمال، ح ۴۳۳۸۸]
۲۳ امام سجاد عليه السلام :اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ نَبِّهْنى لِذِكْرِكَ فى اَوْقاتِ الْغَفْلَةِ وَ اسْتَعْمِلْنى بِطاعَتِكَ فى اَيّامِ الْمُهْلَةِ وَ انْهَجْ لى اِلى مَحَبَّتِكَ سَبيلاً سَهْلَةً، اَكْمِلْ لى بِهاخَيْرَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ؛
بار الها! مرا در هنگام غفلت به ياد خود آگاه گردان و در ايام فراغت به اطاعتت موفقبدار و برايم راهى آسان به سوى محبت خود بگشاى و خير دنيا و آخرت را به وسيله آنتكميل فرماى.
[صحيفه سجاديه، از دعاى بيستم]
۲۴ پيامبر صلي الله عليه و آله :اَكْثِروا مِنْ قَوْلِ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّه ِ الْعَلىِّ الْعَظيمِ فَاِنَّها مِلْكُ الْجَنَّةِ وَمَنْ اَكْثَرَ مِنْها نَظَرَ اللّه ُ اِلَيْهِ وَ مَنْ نَظَرَ اِلَيْهِ فَقَدْ اَصابَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ؛
ذكر «لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّه ِ الْعَلىِّ الْعَظيم» را بسيار بگوييد: زيرا كه آن، دارايىبهشت است و هر كس آن را بسيار بگويد خداوند به او مى نگرد و هر كس خدا به او بنگردبه خير دنيا و آخرت دست يافته است.
[بحارالأنوار، ج ۳۸، ص ۱۶۱، ح ۸۳]
۲۵ امام صادق عليه السلام :مَنْ يَتَّقِ اللّه َ فَقَدْ اَحْرَزَ نَفْسَهُ مِنَ النّارِ بِاِذْنِ اللّه ِ وَ اَصابَ الْخَيْرَ كُلَّهُ فِى الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ؛
هر كس تقواى الهى پيشه كند، خود را به خواست خداوند از آتش حفظ كرده و بههمه خير دنيا و آخرت دست يافته است.
[بحارالأنوار، ج ۲۴، ص ۲۸۶، ح ۱]
۲۶ امام سجاد عليه السلام :اَنَّ رَجُلاً كَتَبَ اِلى اَبِى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلىٍّ عليه السلام: يا سَيِّدى اَخْبِرْنى بِخَيْرِالدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ فَكَتَبَ عليه السلامبِسْمِ اللّه ِ الرَّحْمنِ الرَّحيم اَمّا بَعْدُ فَاِنَّ مَنْ طَلَبَ رِضَى اللّه ِبِسَخَطِ النّاسِ كَفاهُ اللّه ُ اُمورَ النّاسِ وَ مَنْ طَلَبَ رِضَى النّاسِ بِسَخَطِ اللّه ِ وَكَلَهُ اللّه ُ اِلَى النّاسِ وَالسَّلامُ؛
مردى به پدرم امام حسين عليه السلام نوشت: سرورم! مرا از خير دنيا و آخرت آگاه كنيد. امام در جواب نوشتند: به نام خداوند مهر گستر مهربان: هر كس در طلب رضاى خداوندباشد، هر چند با ناخرسندى مردم، خداوند او را از مردم بى نياز مى كند، و هر كس درطلب رضاى مردم باشد، هر چند با ناخرسندى خداوند، خداوند او را به مردم وامى گذارد. والسَّلام
[بحارالأنوار، ج ۷۱، ص ۲۰۸، ح ۱۷]
۲۷ امام على عليه السلام :ما اَعْطَى اللّه ُ سُبْحانَهُ الْعَبْدَ شَيْئا مِنْ خَيْرِ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ اِلاّ بِحُسْنِ خُلُقِهِ وَ حُسْنِ نيَّتِهِ؛
خداوند خير دنيا و آخرت را جز به خاطر خوش اخلاقى و خوش نيتى بهبنده نمى دهد.
[غررالحكم، ح ۹۶۷۰]
۲۸ پيامبر صلي الله عليه و آله :اَلا اُخْبِرُكُمْ بِما يَكونُ بِهِ خَيْرُ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ وَ اِذا كُرِبْتُمْ وَ اغْتَمَمْتُ مْدَعَوْتُمُ اللّه َ فَفَرَّجَ عَنْكُمْ؟ قالوا بَلى يا رَسُولَ اللّه ِ، قالَ: قولوا لا اِلهَ اِلاَّ اللّه ُ رَبُّنا لا نُشْرِكُبِهِ شَيْئا ثُمَّ ادْعوا بِما بَدالَكُمْ؛
آيا شما را از چيزى با خبر سازم كه در آن خير دنيا و آخرت است و آنگاه كه دچار غم واندوه شديد با آن خدا را بخوانيد و او شما را نجات بخشد؟ گفتند: آرى اى رسول خدا!حضرت فرمودند: بگوييد «لا اله الا اللّه ربنا لا نشرك به شيئا» سپس هر چه در نظرداشتيد از خدا بخواهيد.
[بحارالأنوار، ج ۹۳، ص ۳۱۱، ح۱۴]
۲۹ پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنْ فَـتَحَ بابَ مَسْأَلَةٍ فَتَحَ اللّه ُ لَهُ بابَ فَقْرٍ فِى الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ وَ مَنْ فَتَحَبابَ عَطيَّةٍ ابْتِغاءً لِوَجْهِ اللّه ِ اَعْطاهُ اللّه ُ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ؛
هر كس درِ درخواستى از مردم را به روى خود باز كند، خداوند براى او درِ فقرى را در دنيا و آخرت باز مى كند و هر كس درِ بخششى را براى مردم به خاطر خدا باز كند،خداوند او را خير دنيا و آخرت عطا مى فرمايد.
[كنزالعمال، ح ۱۶۷۴۵]
۳۰ پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنْ اَوى اِلى فِراشِهِ طاهِرا يَذْكُرُ اللّه َ تَعالى حَتّى يُدْرِكَهُ النُّعاسُ لَمْ يَتَقَلَّبْ ساعَةً مِنَ اللَّيْلِ يَسْأَلُ اللّه َ شَيْئا مِنْ خَيْرِ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ اِلاّ اَعْطاهُ اللّه ُ ايّاهُ؛
هر كس با وضو و با ياد خدا به رخت خواب برود و خوابش ببرد، در هر ساعتى از شب كهبيدار گردد و از خدا چيزى از خير دنيا و آخرت بخواهد، خداوند آن را به او عطا فرمايد.
[كنزالعمال، ح ۴۱۲۷۴]
۳۱ امام صادق عليه السلام :مَنْ اَرادَ الْحَديثَ لِمَنْفَعَةِ الدُّنْيا لَمْ يَكُنْ لَهُ فِى الآخِرَةِ نَصيبٌ، وَ مَنْاَرادَ بِهِ خَيْرَ الآخِرَةِ اَعْطاهُ اللّه ُ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ؛
هر كس حديث را براى بهره دنيا بخواهد، در آخرت بهره اى نخواهد داشت و هر كسبراى خير آخرت بخواهد، خداوند به او خير دنيا و آخرت عطا فرمايد.
[كافى، ج ۱، ص ۴۶]
۳۲ امام على عليه السلام :مَنْ رُزِقَ الدِّينَ فَقَدْ رُزِقَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ؛
هر كس دين روزى او شود، براستى خير دنيا و آخرت روزى او شده است.
[غررالحكم، ح ۸۵۲۳]
۳۳ پيامبر صلي الله عليه و آله :سُورَةُ يس تُدْعى فِى التَّوْراةِ المُعِمَّةَ تََعُمُّ صاحِبَها بِخَيْرِ الدُّنْيا وَالآخِرَةِ وَ تُـكابِدُ عَنْهُ بَلْوَى الدُّنْيا وَالآخِرَةِ وَ تَدْفَعُ عَنْهُ اَهاويلَ الآخِرَةِ؛
سوره يس در تورات «مُعِمَّه» خوانده مى شود كه براى صاحب خود خير دنيا و آخرترا جمع مى كند و از او بلاى دنيا و آخرت را دور مى كند و وحشت هاى آخرت را دفع مى كند.
[بحارالأنوار، ج ۹۲، ص ۲۹۱، ح ۶]
۳۴ پيامبر صلي الله عليه و آله :ما مِنْ عَبْدٍ يَخافُ زَوالَ نِعْمَةٍ اَوْ فَجاءَةِ نِقْمَةٍ اَوْ تَغَيُّرِ عافيَةٍ وَ يَقولُ:يا حَىُّ يا قَيُّومُ يا واحِدُ يا مَجيدُ يا بَرُّ يا كَريمُ يا رَحيمُ يا غَنىُّ تَمِّمْ عَلَيْنا نِعْمَتَكَ وَهَبْ لَنا كَرامَتَكَ وَ اَلْبِسْنا عافيَتَكَ اِلاّ اَعْطاهُ اللّه ُ تَعالى خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ؛
قطعا هر كس به خاطر ترس از دست دادن نعمتى يا گرفتار شدن به بلايى ناگهانىو يا از دست دادن سلامتى بگويد: «اى زنده، اى پابرجا، اى يكتا، اى بزرگ،اى نيكوكار، اى بزرگوار، اى مهربان، اى بى نياز! نعمتت را بر ما كامل كن و بخششترا ارزانى ما كن و لباس عافيت را بر تن ما بپوشان» خداوند، خير دنيا و آخرت به اوعطا مى فرمايد.
[بحارالأنوار، ج ۹۵، ص ۱۹۴، ح ۲۷]
۳۵ امام على عليه السلام :اَحْسِنْ يُحْسَنْ اِلَيْكَ، اِرْحَمْ تُرْحَمْ، قُلْ خَيْرا تُذْكَرْ بِخَيْرٍ، اِجْتَنِبِ الْغيبَةَفَاِنَّها اِدامُ كِلابِ النّارِ كَذَبَ مَنْ زَعَمَ اَ نَّهُ وُلِـدَ مِنْ حَلالٍ وَ هُوَ يأكُلُ لُحُومَ النّاسِ بِالْغيبَةِوَ كَذَبَ مَنْ زَعَمَ اَ نَّهُ وُلِـدَ مِنْ حَلالٍ وَ هُوَ يُبْغِضُنى وَ يُبْغِضُ الاَئِمَةَ مِن وُلْدى وَكَذَبَمَنْ زَعَمَ اَنَّهُ وُلِدَ مِنْ حَلالٍ وَ هُوَ يُحِبُّ الزِّنا وَ كَذَبَ مَنْ زَعَمَ اَنَّهُ يَعْرِفُ اللّه َ وَ هُوَمُجْتَرِى ءٌ عَلى مَعاصِى اللّه ِ كُلَّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ... صِلْ رَحِمَكَ يَزيدُ اللّه ُ فى عُمُرِكَ وَ حَسِّنْ خُلُقَكَ يُخَفِّفِ اللّه ُ حِسابَكَ، اِنْ سَرَّكَ اَنْ تَـكونَ مَعِىَ يَوْمَ الْقيامَةِ فَلا تَـكُنْ لِلظّالِمينَ مُعينا، مَنْ اَحَبَّنا كانَ مَعَنا يَوْمَ الْقيامَةِ وَ لَوْ اَنَّ رَجُلاً اَحَبَّ حَجَرا لَحَشَرَهُ اللّه ُ مَعَهُ، ايّاكَاَنْ تَتَزَيَّنَ لِلنّاسِ وَ تُبارِزَ اللّه َ بِالْمَعاصى فَيُفْظِحَكَ اللّه ُ يَوْمَ تَلْقاهُ، اِحْفَظْ عَنّى ما اَقولُ لَكَتَنَلْ بِهِ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ؛
خوبى كن تا با تو خوبى شود، رحم كن تارحمت كنند، خوب بگو تا به خوبى يادتكنند، از غيبت دورى كن كه خورش سگان دوزخ است، دروغ گفته كسى كه گمان داردحلال زاده است و با غيبت كردن گوشت مردم را مى خورد، دروغ گفته كسى كه گمان دارد حلال زاده است و دشمن من و امامان از اولاد من است، دروغ گفته كسى كه گمان داردحلال زاده است و زنا را دوست دارد و دروغ مى گويد كسى كه گمان مى كند خدا رامى شناسد و بر نافرمانى خدا شب و روز جسور است... صله رحم كن تا خدا عمرت رابيفزايد، خوش اخلاق باش تا خداوند حسابت را سبك گيرد، اگر مى خواهى روز قيامت بامن باشى، ياور ستمكاران مباش، هر كس ما را دوست دارد روز قيامت با ما است و اگركسى سنگى را دوست بدارد با او محشور گردد، مبادا خود را براى مردم بيارايى و بهنافرمانى خدا برآيى، تا خدا روزى كه ملاقاتش كنى رسوايت كند، آنچه به تو گفتمنگهدار تا به خير دنيا و آخرت رسى.
[امالى صدوق، ص ۲۷۸، ح ۳۰۸]
۳۶ امام صادق عليه السلام :مَنْ قَرَاَها يَعْنى سُورَةَ الْفاتِحَةِ فَتَحَ اللّه ُ عَلَيْهِ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ وَقالَ اِنَّ اسْمَ اللّه ِ الاَعْظَمَ مُقَطَّعٌ فى هذِهِ السُّورَةِ؛
هر كس سوره فاتحه را بخواند خداوند خير دنيا و آخرت را به روى او مى گشايد. اسماعظم خداوند در اين سوره بخش بخش گرديده است.
[مستدرك الوسائل، ج ۴، ص ۳۳۰]
۳۷ پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنْ رُزِقَ حُسْنَ صورَةٍ وَ حُسْنَ خُلُقٍ وَ زَوْجَةً صالِحَةً وَ سَخاءً فَقَدْاُعْطىَ مِنْ خَيْرِ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ؛
به هر كس صورت زيبا، خوش اخلاقى، زنى شايسته و سخاوت روزى شود، از خيردنيا و آخرت داده شده است.
[كنزالعمال، ح ۳۰۷۸۳]
۳۸ معصوم عليه السلام :اِنَّ اَصْلَ كُلِّ خَيْرٍ فِى الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ شَىْ ءٌ واحِدٌ وَ هُوَ الْخَوْفُ مِنَ اللّه ِ تَعالى؛
ريشه هر خيرى در دنيا و آخرت يك چيز است و آن ترس از خداوند متعال است.
[مستدرك الوسائل، ج ۱۱، ص ۲۳۵،ح ۱۲۸۴۲]
۳۹ امام صادق عليه السلام :فَاِنْ اَرَدْتَ اَنْ تَقَرَّعَيْنُكَ وَ تَنالَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ فَاقْطَعِ الطَّمَعَ مِمّا فى اَيْدِى النّاسِ وَ عُدَّ نَفْسَكَ فِى الْمَوتى وَ لا تُحَدِّثْ لِنَفْسِكَ اَنَّكَ فَوْقَ اَحَدٍ مِنَالنّاسِ وَ اخْزَنْ لِسانَكَ كَما تَخْزَنُ مالَكَ؛
اگر مى خواهى ديدگان تو روشن شود و به خير دنيا و آخرت دست يابى، طمع خود رااز آنچه در دست مردم است قطع كن و خود را از ميرندگان بشمار و گمان نكن كه از كسىبهترى و زبان خود را نگه دار همان گونه كه مال خود را نگه مى دارى.
[بحارالأنوار، ج ۱۳، ص ۴۱۶، ح ۸]
۴۰ پيامبر صلي الله عليه و آله :مَنْ رَزَقَهُ اللّه ُ حُبَّ الاَئِمَّةِ مِنْ اَهْلِ بَيْتى فَقَدْ اَصابَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ،فَلا يَشُكَّنَّ اَحَدٌ اَنَّهُ فِى الْجَنَّةِ فَاِنَّ فى حُبِّ اَهْلِ بَيْتى عِشْرينَ خَصْلَةً عَشَرَةٌ مِنْها فِىالدُّنْيا وَ عَشَرَةٌ مِنْها فِى الآخِرَةِ؛
هر كس كه خداوند محبت امامان از اهل بيت مرا نصيب او كرده بى گمان به خير دنيا وآخرت دست يافته و بدون شك در بهشت خواهد بود، پس هيچ يك (از شيعيان) نبايددر اين كه اهل بهشت است شك كند؛ زيرا در دوستى اهل بيت من بيست ويژگى است كهده مورد آن در دنيا و ده مورد آن در آخرت است.
[بحارالأنوار، ج ۲۷، ص ۷۸، ح ۱۲]
پديدآورنده : هادی موحدی
