پنجشنبه 1 آذر 1403

                                                                                                                        


                                   

                                                                                                                                                                                                                                 

 

 

منو سخنرانی مکتوب


قالَ لُقمانُ : ثَلاثَةٌ لا يُعرَفُونَ اِلاّ فى ثَلاثَةِ مَواضِعَ: لايُعرَفُ الحَليمُ اِلاّ عِندَ الغَضَبِ، وَ لايُعرَفُ الشُّجاعُ اِلاّ فِى الحَربِ، وَلا تَعرِفُ أَخاكَ اِلاّ عِندَ حاجَتِكِ اِلَيْهِ. [ميزان الحكمه به نقل از اختصاص مفيد ص 264]
لقمان حكيم فرمود: سه كس شناخته نشوند مگر در سه جا: انسان بردبار شناخته نمى شود مگر در هنگام غضب، فرد شجاع شناخته نمى شود مگر در هنگامه جنگ، و برادرت را نخواهى شناخت مگر آنگاه كه به او نيازمند باشى .

لقمان عليه السلام :يا بُنَيَّ ... لا تَستَقرِض مِن جَديدِ الكيسِ ، ولا تُؤاخِ [في المصدر : «لا تُؤاخي» والصواب ما أثبتناه.] مَعَ الشُّرطِيِّ أبَداً . [محبوب القلوب : ج 1 ص 198 .]
لقمان عليه السلامپسرم! . . . از نوكيسه قرض نگير، و هرگز با داروغه برادرى نكن .


لقمان حكيم عليه السلام : مَنْ يُطِعِ اللّه َ خافَهُ، وَ مَنْ خافَهُ فَقَدْ أَحَبَّهُ، وَمَنْ أَحَبَّهُ اتَّبَعَ اَمْرَهُ، وَمَنِاتَّبَعَ اَمْرَهُ اسْتَوْجَبَ جَنَّتَهُ وَمَرْضاتَهُ؛
هر كس خدا را اطاعت كند از او بترسد و هر كس از او ترسيد او را دوست مى دارد و هر كس او را دوست داشت از امر او پيروى مى كند و هر كس از امر او پيروى نمود، سزاواربهشت و خشنودى او مى شود. [بحارالأنوار، ج13، ص 412]

 لقمان حكيم عليه السلام : يا بُنَىَّ اجْعَلْ غِناكَ فى قَلْبِكَ وَ اِذَا افْتَقَرْتَ فَلاتُحَدِّثِ النّاسَ بِفَقْرِكَفَتَهُونَ عَلَيْهِمْ وَ لكِنِ اسْأَلِ اللّه َ مِنْ فَضْلِهِ؛
فرزندم! بى نيازى را در دل و جانت قرار ده و چون محتاج شدى به مردم مگو كه درنزد آنان حقير مى شوى، بلكه از فضل خداوند بخواه. [ارشاد القلوب ديلمى، ج 1، ص 72]

لقمان حكيم عليه السلام : يا بُنَىَّ تَوَكَّلْ عَلَى اللّه ِ ثُمَّ سَلْ فِى النّاسِ مَنْ ذَا الَّذى تَوَكَّلَ عَلَى اللّه ِ فَلَمْ يُكْفَ؛
فرزندم! بر خدا توكل كن و آنگاه از مردم سؤال كن: چه كسى بر خدا توكل كرد و خدا اورا كفايت نكرد. [بحارالأنوار، ج13، ص 432، ح24]

لقمان حكيم عليه السلام: يا بُنَىَّ اِذا دَعَتْكَ القُدْرَةُ عَلى ظُلْمِ مَنْ هُوَ دونَكَ فَاذْكُرْ قُدْرَةَاللّه ِ عَلَيْكَ؛
فرزندم هرگاه قدرت، تو را به ظلم بر زيردستت فرا خواند، قدرت خدا را بر خودتبه يادآور. [ارشاد القلوب ديلمى، ج1، ص 72]

لقمان حكيم عليه السلام: عَلَيْكَ بِقَبُولِ الْمَوْعِظَةِ وَالْعَمَلِ بِها فَإِنَّها عِندَ الْمُؤْمِنِ أَحْلى مِنَالْعَسَلِ الشَّهْدِ وعَلَى الْمُنافِقِ أَثْقَلُ مِنْ صُعُودِ الدَّرَجَةِ عَلَى الشَّيْخِ الْكَبيرِ؛
موعظه را بپذير و به آن عمل كن، زيرا موعظه نزد مؤمن از عسل ناب شيرين تر است وبراى منافق از بالا رفتن از پله بر پير مرد كهنسال دشوارتر است. [اعلام الدين، ص79]

لقمان حكيم عليه السلام: يا بُنَىَّ لاتَعْدُ بَعْدَ تَقْوَى اللّه ِ مِنْ اَنْ تَتَّخِذَ صاحِبا صالِحا؛
فرزندم! بعد از تقواى الهى، از گرفتن دوستِ شايسته نگذر. [الاخوان ، ص 110، ح 25]

 لقمان حكيم عليه السلام: يا بُنَىَّ... وَ اجْهَدْ اَنْ يَكونَ الْيَوْمُ خَيْرا لَكَ مِنْ اَمْسِ وَ غَدا خَيْرالَكَ مِنَ الْيَوْمِ فَاِنَّهُ مَنِ اسْتَوى يَوْماهُ فَهُوَ مَغْبونٌ وَ مَنْ كانَ يَوْمُهُ شَرّا مِنْ اَمْسِهِفَهُوَ مَلْعونٌ؛
فرزندم بكوش تا امروزت بهتر از ديروز و فردايت بهتر از امروز باشد، كه هر كسدو روزش برابر باشد، زيانكار است و هر كس امروزش بدتر از ديروزش باشد،از رحمت خدا دور است. [ارشاد القلوب ديلمى، ص 73]

لقمان حكيم عليه السلام: يَا بُنَىَّ اِذَا امتَلأََتِ المَعِدَةُ نَامَتِ الفِكْرَةُ وَ خَرِسَتِ الحِكْمَةُ وَ قَعَدَتِالاَعضَاءُ عَنِ العِبادَةِ؛
فرزندم هرگاه شكم پر شود، فكر به خواب مى رود و حكمت، از كار مى افتد و اعضاىبدن از عبادت باز مى مانند. [مجموعه ورام، ج 1، ص 102]

«يُؤْتِى الْحِكْمَةَ مَن يَشَاءُ وَمَن يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِىَ خَيْرًا كَثِيرًا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلاَّ أُوْلُواْ الاْءَلْبَـبِ» . [ البقرة : 269 . ]
«حكمت را [خداوند] به هركه بخواهد ، مى دهد، و به هركه حكمت داده شود ، هر آينه ، خير فراوان داده شده است ؛ و پند نمى گيرند ، مگر خردمندان».

لقمان عليه السلام ـ في وَصِيَّتِهِ لِوَلَدِهِ ـ : يا بُنَيَّ تَعَلَّمِ الحِكمَةَ تَشَرَّف بِها . . . وكَيفَ يَظُنُّ ابنُ آدَمَ أن يَتَهَيَّأَ لَهُ أمرُ دينِهِ ومَعيشَتِهِ بِغَيرِ حِكمَةٍ؟ ولَن يُهَيِّئَ اللّه ُ أمرَ الدُّنيا وَالآخِرَةِ إلاّ بِالحِكمَةِ ، ومَثَلُ الحِكمَةِ بِغَيرِ طاعَةٍ مَثَلُ الجَسَدِ بِغَيرِ نَفسٍ ومَثَلُ الصَّعيدِ بِغَيرِ ماءٍ ، ولا صَلاحَ لِلجَسَدِ بِغَيرِ نَفسٍ ولا لِلصَّعيدِ بِغَيرِ ماءٍ ولا لِلحِكمَةِ بِغَيرِ طاعَةٍ . [ أعلام الدين : ص 327 ، كنز الفوائد : ج 2 ص 66 و ص 67 ، بحار الأنوار : ج 1 ص 219 ح 51 . ]لقمان عليه السلام ـ در سفارش به فرزندش ـ : فرزندم! حكمت بياموز تا بدان ، شرافت يابى... آدمى چگونه گمان مى برد كه بدون حكمت، كار دين و معيشتش سامان مى پذيرد؟ خداوند هرگز كار دنيا و آخرت را سامان نمى دهد ، مگر با حكمت، و حكايت حكمت بى طاعت [ ِ خداوند] ، حكايتِ جسم بى جان و حكايتِ زمين بى آب است. نه جسم بدون جان به كار مى آيد ، نه زمين بدون آب ، و نه حكمت بدون طاعت.

لقمان عليه السلام ـ في وَصِيَّتِهِ لِوَلَدِهِ ـ : يا بُنَيَّ ، لا تَدخُل فِي الدُّنيا دُخولاً يَضُرُّ بِآخِرَتِكَ ،
ولا تَترُكها تَركا تَكونُ كَلاًّ [ الكَلُّ : الذي هو عِيال وثِقل على صاحبه (لسان العرب : ج 11 ص 594 «كلل») . ] عَلَى النّاسِ . [ تنبيه الخواطر : ج 1 ص 79 ، بحار الأنوار : ج 73 ص 124 ح 112 . ]

لقمان عليه السلام ـ در سفارش به فرزندش ـ : فرزندم! نه چندان وارد دنيا شو كه به
آخرتت لطمه بزند و نه چنان رهايش كن كه بارى بر دوش مردم باشى.

لقمان عليه السلام ـ في وَصِيَّتِهِ لِوَلَدِهِ ـ : يا بُنَيَّ ، بِع دُنياكَ بِآخِرَتِكَ تَربَحهُما جَميعا ،ولا تَبِع آخِرَتَكَ بِدُنياكَ تَخسَرُهُما جَميعا . [ تنبيه الخواطر : ج 1 ص 137 ، بحار الأنوار : ج 13 ص 422 ح 17 ؛ البداية والنهاية : ج 9 ص 273 عن ابن أسباط وليس فيه «يا بنيَّ» . ]
لقمان عليه السلام ـ در سفارش به فرزندش ـ : فرزندم! دنيايت را به آخرتت بفروش تا هر دوى آنها را ببَرى، و آخرتت را به دنيايت مفروش كه هر دوى آنها را مى بازى.

لقمان عليه السلام ـ فيما وَعَظَ بِهِ وَلَدَه ـ : يا بُنَيَّ ، . . . مَن يَزهَد فِي الدُّنيا يَعمَل لِلّهِ تَعالى ، ومَن يَعمَل لِلّهِ تَعالى يَأجُرهُ اللّه ُ . [ الزهد لابن المبارك : ص 373 ح 1059 . ]
لقمان عليه السلام ـ در اندرزهايش به فرزندش ـ : فرزندم!... كسى كه به دنيا بى رغبت باشد ، براى خداوند متعال كار مى كند، و كسى كه براى خداى متعال كار كند ، خداوند مزدش را مى دهد.

لقمان عليه السلام ـ فيما وَعَظَ بِهِ وَلَدَهُ ـ : يا بُنَيَّ ، اجعَلِ الدُّنيا سِجنَكَ فَتَكونَ الآخِرَةُ جَنَّتَكَ . [ الاختصاص : ص 337 عن الأوزاعي ، بحار الأنوار : ج 13 ص 428 ح 23 . ]
لقمان عليه السلام ـ در اندرزهايش به فرزندش ـ : فرزندم! دنيا را زندان خود قرار ده تا آخرت ، بهشت تو باشد.

لقمان عليه السلام ـ لاِبنِهِ وهُوَ يَعِظُهُ ـ : يا بُنَيَّ ، مِن حينِ سَقَطتَ مِن بَطنِ اُمِّكَ استَدبَرتَ الدُّنيا وَاستَقبَلتَ الآخِرَةَ ، وأنتَ في كُلِّ يَومٍ إلى مَا استَقبَلتَ أقرَبُ مِنكَ إلى مَا استَدبَرتَ ، فَتَزَوَّد لِدارٍ أنتَ مُستَقبِلُها ، وعَلَيكَ بِالتَّقوى ؛ فَإِنَّهُ أربَحُ التِّجاراتِ. [ إرشاد القلوب : ص 72 ، الاختصاص : ص 338 عن الأوزاعي نحوه ، بحار الأنوار : ج 13 ص 429 ح 23 . ]
لقمان عليه السلام ـ در اندرز به فرزندش ـ : پسرم! از همان زمان كه از شكم مادرت افتادى ، دنيا را پشت سر خود نهادى و آخرت را پيش رويت قرار دادى ، و تو در هر روز ، به آنچه پيش رو دارى ، نزديك تر مى شوى تا به آنچه پشت سر
دارى . پس ، براى سرايى كه پيش رو دارى ، توشه برگير و بر تو باد تقوا كه آن سودمندترين سوداگرى است.

لقمان عليه السلام ـ في وَصِيَّتِهِ لاِبنِهِ ـ : لا تَسمَعِ المَلاهي؛ فَإِنَّها تُنسيكَ الآخِرَةَ ، ولكِنِ احضُرِ الجَنائِزَ ، وزُرِ المَقابِرَ ، وتَذَكَّرِ المَوتَ وما بَعدَهُ مِنَ الأَهوالِ ؛ فَتَأخُذَ حِذرَكَ. [ إرشاد القلوب : ص 72. ]
لقمان عليه السلام ـ در سفارش به فرزندش ـ : به آلات لهو و لعب ، گوش مكن ؛ زيرا كه اينها آخرت را از ياد تو مى برند ؛ بلكه در تشييع جنازه ها شركت كن ، به زيارت قبور برو و مُردن و هول و هراس هاى پس از آن را ياد كن تا همواره هشيار و آماده باشى.

لقمان عليه السلام ـ في وَصِيَّتِهِ لِوَلَدِهِ ـ : اِعلَم يا بُنَيَّ ، أن مِن حينِ نَزَلتَ مِن بَطنِ اُمِّكَ استَدبَرتَ الدُّنيا وَاستَقبَلتَ الآخِرَةَ ، فَأَصبَحتَ بَينَ دارَينِ : دارٍ تَقرُبُ مِنها ودارٍ تَباعَدُ عَنها ، فَلا تَجعَلَنَّ هَمَّكَ إلاّ عِمارَةَ دارِكَ الَّتي تَقرُبُ مِنها ويَطولُ مُقامُكَ بِها ؛ فَلَها خُلِقتَ وبِالسَّعيِ لَها اُمِرتَ ، ثُمَّ أطِعِ اللّه َ بِقَدرِ حاجَتِكَ إلَيهِ ، وَاعصِهِ بِقَدرِ صَبرِكَ عَلى عَذابِهِ. [ أعلام الدين : ص 93. ]
لقمان عليه السلام ـ در سفارش به فرزندش ـ : بدان ـ اى فرزندم ـ از همان زمان كه از شكم مادرت افتادى ، دنيا به تو پشت كرد و آخرت به تو روى نمود و تو ، در ميان دو سراى ، قرار گرفتى : سرايى كه به آن نزديك مى شوى و سرايى [ديگر [كه هماره از آن دور مى گردى .
پس ، زنهار كه همّ و غم خود را جز براى آباد كردن آن سرايت قرار ندهى كه به آن نزديك مى شوى و در آن ، اقامتت به درازا مى كشد ؛ زيرا تو براى آن سرا آفريده شده اى و به تلاش براى آن ، مأمور گشته اى.
ديگر ، آن كه: از خداوند ، به اندازه اى كه به او نياز دارى ، اطاعت كن و به اندازه اى كه تحمّل عذابش را دارى ، از او نافرمانى كن.

لقمان عليه السلام ـ لاِبنِهِ يَعِظُهُ ـ : يا بُنَيَّ ، اِتَّخِذ تَقوَى اللّه ِ تِجارَةً تَأتِكَ الأَرباحُ مِن غَيرِ بِضاعَةٍ. [ تنبيه الخواطر : ج 2 ص 231 ، بحار الأنوار : ج 13 ص 426 ح 21 . ]
لقمان عليه السلام ـ در اندرز به فرزندش ـ : فرزندم! پروا از خدا را تجارت خود گردان تا بى هيچ سرمايه اى ، سودها به سوى تو سرازير شوند.

لقمان عليه السلام ـ لاِبنِهِ ـ : يا بُنَيَّ اتَّخِذ ألفَ صَديقٍ ، وَالأَلفُ قَليلٌ . ولا تَتَّخِذ عَدُوّا واحِدا ، وَالواحِدُ كَثيرٌ . [ الأمالي للصدوق : 766 / 1032 عن محمّد بن الحسن الصفّار ، بحار الأنوار : 13 / 414 / 4 . ]
لقمان ـ به پسرش ـ : پسركم ! هزار دوست بگير ، حال آن كه هزار [دوست ]نيز اندك است ، و يك دشمن هم مگير كه يكى نيز بسيار است .
عنه عليه السلام ـ أيضا ـ : يا بُنَيَّ استَكثِر مِنَ الأَصدِقاءِ ، ولا تَأمَن مِنَ الأَعداءِ ؛ فَإِنَّ الغِلَّ في صُدورِهِم مِثلُ الماءِ تَحتَ الرَّمادِ . [ الاختصاص : 338 عن الاوزاعيّ ، بحار الأنوار : 13 / 428 / 23 . ]
لقمان ـ به پسرش ـ : پسركم ! بر شمار دوستان بيفزا و از دشمنان ايمن مباش كه كينه در سينه هايشان ، چون آب زير خاكستر ، [پنهان ]است .

الكافي عن لقمان الحكيم ـ لاِبنِهِ ـ : مَن يُقارِن قَرينَ السَّوءِ لا يَسلَم . [ الكافي : 2 / 642 / 9 عن إبراهيم بن أبي البلاد عمّن ذكره ، قصص الأنبياء : 194 / 240 عن جابر عن الإمام الباقر عليه السلامعنه عليه السلام، الاختصاص: 337 عن الأوزاعيّوفيه «يصحب» بدل«يقارن»، بحار الأنوار: 13 / 426 / 20 . ]
لقمان عليه السلام ـ به فرزندش ـ : هركه با همنشينِ بد ، دوستى كند ، ايمن نمى ماند .

عنه عليه السلام ـ لاِبنِهِ ـ : يا بُنَيَّ ! . . . مَن يَدخُل مَداخِلَ السَّوءِ يُتَّهَم ، ومَن يَصحَب صاحِبَ السَّوءِ لا يَسلَم ، ومَن يَصحَبِ الصّاحِبَ الصّالِحَ يَغنَم . [ الزهد لابن المبارك : 373 / 1059 عن عبداللّه بن عبيدة . ]
لقمان عليه السلام ـ به فرزندش ـ : پسركم! ... هركه به جايگاه هاى بدنام درآيد ، متّهم گردد و هركه با يارِ بد مصاحبت كند ، ايمن نمى ماند و هركه با يار درستكار مصاحبت كند ، سود مى برد .

لقمان عليه السلام ـ لاِبنِهِ ـ : أي بُنَيَّ ، واصِل أقرِباءَكَ ، و أكرِم إخوانَكَ ، وَ ليَكُن أخدانُكَ مَن إذا فارَقتَهُم و فارَقوكَ لَم تُعَب بِهِم . [ الإخوان : 128 / 51 عن مسلم بن وازع التميمي . ]
لقمان ـ به فرزندش ـ : پسركم! با خويشانت بپيوند و برادرانت را گرامى بدار . دوستانت كسانى باشند كه هرگاه از آنان جدا شدى و از تو جدا شدند، به سبب آنها بر تو عيب نگيرند .

لُقمانُ عليه السلام : يا بُنيَّ ، أدِّ الأمانةَ تَسلَمْ لكَ دُنياكَ وآخِرتُكَ ، وكُنْ أمينا تَكُنْ غَنيّا [ معاني الأخبار : 253 / 1 . ] .
لقمان عليه السلام : فرزندم! امانت را [به صاحبش ]برگردان تا دنيا و آخرتت سالم بماند، و امانتدار باش تا توانگر باشى.

لُقمانُ عليه السلام : يا بُنيَّ ، جالِسِ العُلَماءَوزاحِمْهُم برُكْبَتَيْكَ ، فإنّ اللّه َ عزّ وجلّ يُحْيي القُلوبَ بنُورِ الحِكمَةِ كما يُحْيي الأرضَ بِوابِلِ السّماءِ . [ بحار الأنوار : 1/204/22. ]
لقمان عليه السلام : فرزندم! با دانشمندان نشست و برخاست كن و زانو به زانوى آنها بنشين ؛ چه، خداوند عز و جل دلها را با نور حكمت زنده مى گرداند همچنان كه زمين را با بارش آسمان زندگى مى بخشد.

لقمانُ عليه السلام ـ لابنِهِ ـ : يا بُنيَّ لا تُحَقِّرنَّ أحَدابخُلْقانِ ثِيابِهِ ؛ فإنَّ ربَّكَ وربَّهُ واحدٌ . [بحار الأنوار : 72/47/57 ]
لقمان عليه السلام ـ به فرزندش ـ فرمود : فرزندم ! هيچ كس را به سبب كهنه بودن جامه اش حقير مشمار ؛ زيرا كه پروردگار تو و او يكى است .

لُقمانُ عليه السلام ـ مِن وصيَّتِهِ لابنهِ ـ : يا بُنَيّ ، تَعلَّمِ الحِكمَةَ تَشْرُفْ ؛ فإنَّ الحِكمَةَ تَدُلُّ على الدِّينِ ، وتُشَرِّفُ العَبْدَ على الحُرِّ ، وتَرفَعُ المِسكينَ على الغَنيِّ ، وتُقَدِّمُ الصَّغيرَ على الكَبيرِ . [بحار الأنوار: 13/432/24 ]
لقمان عليه السلام ـ در سفارشهاى خود به فرزندش ـ فرمود : فرزندم ! حكمت بياموز تا ارجمند شوى ! زيرا كه حكمت، به دين رهنمون مى شود و بنده را بر آزاده شرافت مى بخشد و تهيدست را از ثروتمند بالاتر مى برد و كوچك را از بزرگ پيش مى اندازد .

لقمانُ عليه السلام : لا يُعْرَفُ الحَليمُ إلّا عِندَ الغَضَبِ . [ بحار الأنوار: 74/178/21. ]
لقمان عليه السلام : بردبار، جز هنگام خشم شناخته نشود .

قرآن:
(فَأَمّا مَنْ طَغى * وَآثَرَ الْحَياةَ الدُّنْيا * فَإنّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأوى) . [ النازعات : 37 ـ 39 . ]
«پس هركه طغيان كرد و زندگى اين جهانى را برگزيد، همانا جهنم جايگاه اوست» .

لقمانُ عليه السلام ـ لابنِهِ وهو يَعِظُهُ ـ : بِعْ دُنياكَ بِآخِرَتِكَ تَربَحْهُما جميعاً ، ولا تَبِعْ آخِرَتَكَ بدُنياكَ تَخْسَرهما جميعاً . [ بحار الأنوار : 13/422/17 . ]
لقمان عليه السلام ـ در اندرز به فرزندش ـ فرمود : دنيايت را به آخرتت بفروش كه هر دو را به دست مى آورى وآخرتت را به دنيايت مفروش كه هر دو را از دست مى دهى .

اطلاعات تماس

 

روابط عمومی گروه :  09174009011

 

آیدی همه پیام رسانها :     @shiaquest

 

آدرس : استان قم شهر قم گروه پژوهشی تبارک

 

پست الکترونیک :    [email protected]

 

 

 

درباره گروه تبارک

گروه تحقیقی تبارک با درک اهميت اطلاع رسـاني در فضاي وب در سال 88 اقدام به راه اندازي www.shiaquest.net نموده است. اين پايگاه با داشتن بخشهای مختلف هزاران مطلب و مقاله ی علمي را در خود جاي داده که به لحاظ کمي و کيفي يکي از برترين پايگاه ها و دارا بودن بهترین مطالب محسوب مي گردد.ارائه محتوای کاربردی تبلیغ برای طلاب و مبلغان،ارائه مقالات متنوع کاربردی پاسخگویی به سئوالات و شبهات کاربران,دین شناسی،جهان شناسی،معاد شناسی، مهدویت و امام شناسی و دیگر مباحث اعتقادی،آشنایی با فرق و ادیان و فرقه های نو ظهور، آشنایی با احکام در موضوعات مختلف و خانواده و... از بخشهای مختلف این سایت است.اطلاعات موجود در این سایت بر اساس نياز جامعه و مخاطبين توسط محققين از منابع موثق تهيه و در اختيار كاربران قرار مى گيرد.

Template Design:Dima Group