روز پنجم
فیش سخنرانی کوتاه – شبهات پيرامون قیام سیدالشهداء علیه السلام


چرا امام حسین (علیه السلام) به سمت کوفه حرکت کردند ؟ تا دنیا ، دنیا ست جا دارد به این سوال بپردازیم و هر سال درکلام امام حسین (علیه السلام) غور بیشتری کنیم تا با معرفت بیشتر بر سالار شهیدان گریه کنیم ، حضرت در آن بیان تاریخی فرمودند :

هَذَا مَا أَوْصَى بِهِ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ إِلَى أَخِيهِ مُحَمَّدٍ الْمَعْرُوفِ بِابْنِ الْحَنَفِيَّةِ أَنَّ الْحُسَيْنَ يَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ جَاءَ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِ الْحَقِّ وَ أَنَّ الْجَنَّةَ وَ النَّارَ حَقٌّ وَ أَنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ لا رَيْبَ فِيها وَ أَنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ وَ أَنِّي لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لَا بَطِراً وَ لَا مُفْسِداً وَ لَا ظَالِماً وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِي أُمَّةِ جَدِّي ص أُرِيدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أَسِيرَ بِسِيرَةِ جَدِّي وَ أَبِي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع فَمَنْ قَبِلَنِي بِقَبُولِ الْحَقِّ فَاللَّهُ أَوْلَى بِالْحَقِّ وَ مَنْ رَدَّ عَلَيَّ هَذَا أَصْبِرُ حَتَّى يَقْضِيَ اللَّهُ بَيْنِي وَ بَيْنَ الْقَوْمِ بِالْحَقِّ وَ هُوَ خَيْرُ الْحاكِمِينَ.

(بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏44، ص: 330)

به روش نقد و بررسي

3 دلیل را حضرت بر شمردند :1.اصلاح 2. امر به معروف و نهی از منکر 3. تبعیت از سیره پیامبر و پدر بزرگوارشان

که می توان مورد اول و آخر را هم مرتبط با مورد دوم یعنی امر به معروف و نهی از منکر دانست و در یک کلام حضرت قیام کردند تا با این حرکت از دین خدا با خونشان دفاع کنند تا همه مسلمین تا آخر الزمان بدانند امر به معروف و نهی از منکر و دفاع از دین آنقدر مهم است که گاهی اوقات اگر لازم شد باید برای آن از بذل جان هم دریغ نکرد چنانچه پدر بزرگوارشان می فرمایند :

غايَـةُ الدِّينِ الأمرُ بِالمَعروفِ ، و النَّهيُ عَنِ المُنكَرِ ، و إقامَةُ الحُدودِ

امام على عليه السلام : نهايت دين، امر به معروف و نهى از منكر و بر پا داشتن حدود [الهى ]است.( غرر الحكم : ٦٣٧٣.)

یا در بیانی دیگر رسول خدا ِ صلى الله عليه و آله فرمودند :

مَن أمَرَ بِالمَعروفِ و نَهى عَنِ المُنكَرِ فهُوَ خَليفَةُ اللّه ِ في الأرضِ ، و خَليفَةُ رَسولِهِ

- پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كه امر به معروف و نهى از منكر كند، او جانشين خدا در زمين و جانشين رسول اوست. ( تفسیر نور الثقلین ذیل آیه شریفه).

البته معمولا ما با وجود دانستن اهمیت این موضوع حتی در موارد جزئی از امر به معروف و نهی از منکر خودداری می کنند گاه از ترس و گاه از روی طمع و ...

در احوالات شيخ مهدي امامي مازندراني نوشته اند ، ایشان در عصر خويش در راه امر به معروف و نهي از منكر از هيچ تلاشي دريغ نكرد. روزي شيخ در منزل شخصي كه اهل علم بود، دعوت بود. ارتشي بلند پايه اي كه نزد رضاخان مقامي داشت و انگشتر طلا به دست داشت، در كنار شيخ نشسته بود. شيخ فرمود: اگر طلا را به الماس تبديل مي كرديد، بهتر بود؛ زيرا انگشتر طلا بر مرد حرام است. صاحب خانه از رفتار شيخ ترسيد؛ ولي آن ارتشي فوراً انگشتر را از دست درآورد. پس از پايان مجلس، ميزبان گفت: آقا او يك ارتشي مهم بود، شما چگونه جرأت كردي به او چنين مطلبي را بگويي؟ شيخ فرمود: همين شماها سبب شده ايد كار به اينجا بكشد! من فقط نهي از منكر كردم؛ اگر اين حرف را قبل از غذا مي زدي، غذايت بر من حرام بود. (امر به معروف ص 348)

البته گاهی اوقات هم به خاطر آنست که نمی دانیم با موارد مختلفی که پیش می اید چگونه برخورد کنیم ،آقاي قرائتي نقل می کردند : به يكي از مساجد شهرستان بابل رفتيم تا نماز بخوانيم. برخي گفتند: هر چه در مورد امر به معروف و نهي از منكر مي گوييم، تأثيري ندارد. به آن ها گفتم: كد دارد و بايد از راهش وارد شد. دوده و گچ هر دو منكرند. اگر در يك دست، دوده و در دست ديگر گچ بنشيند، برخورد صحيح با آن به اين شكل است كه با گرده ي گچ بايد به طور انقلابي برخورد كرد، ولي دوده را بايد با باد ملايم دور ساخت؛ امّا اگر كسي بخواهد با دوده برخورد انقلابي كند، هم دستش سياه مي شود و هم دوده به لباس يا پوست بدنش مي چسبد و سياه مي شود يعني بايد با برخي به طور خشن برخورد كرد و با عدّه اي ديگر بايد ظريف بود. همه جا نمي توان صحبت از امر به معروف و نهي از منكر كرد؛ در هر جا بايد به تناسب شرايط آن سخن گفت.

(امر به معروف ص 313)

حیفه سعی کنیم این توفیق رو در این ماه از دست ندهیم ،امام رضا(علیه السلام) چه زیبا فرمودند :

معاني الأخبار عن عبد السّلام بن صالح الهرويّ: سَمِعتُ أبَا الحَسَنِ الرِّضا عليه السلام يَقولُ : رَحِمَ اللّه ُ عَبدا أحيا أمرَنا ! فَقُلتُ لَهُ : فَكَيفَ يُحيي أمرَكُم ؟ قالَ : يَتَعَلَّمُ عُلومَنا و يُعَلِّمُهَا النّاسَ ؛ فَإِنَّ النّاسَ لَو عَلِموا مَحاسِنَ كَلامِنا لاَتَّبَعونا .

(معاني الأخبار : ١٨٠/ ١ )

البته مقدماتی لازم دارد از جمله مطالعه لازم برای این کار از لوازم مهم است همان گونه که رسول اکرم (ص) فرمودند :

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : لا تَأمُرْ بِالمَعروفِ و لا تَنهَ عَنِ المُنكَرِ حَتّى تَكونَ عالِما ، و تَعلَمَ ما تَأمُرُ(٣(

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : امر به معروف و نهى از منكر مكن ، مگر آن كه عالم باشى و بدانى كه به چه امر مى كنى.(الفردوس:٥/٦٩/٧٤٨٦)

روضه كوتاه

یادمان نرود مولایمان برای دفاع از دین از اکبر و اصغرش مایه گذاشت ، به قتلگاه رفت ، راضی به اسارت زینبش شد و اگر امروز ما در دفاع از دین و دینداری کوتاهی کنیم به خون سید الشهداء(علیه السلام) خیانت کرده ایم . . .