بسم الله الرحمن الرحیم
========================
خاک سر کوی تو ، خوب تر از عالم است
گل به گل روی تو ، هرچه بخندد کم است
خرمی عالم از ، غنچه ی لبخند توست
یکدم اگر بشکفی ، هر دو جهان خرم است
مصلح عالم بیا ، منجی آدم بیا
بی تو جهان وجود ، خیمه ای ماتم است
طالب خون حسین ، فاطمه را نور عین
هنوز چون تیغ تو ، قامت زینب خم است
خاتم و خاتم تویی ، وارث این دم تویی
پرچم سرخ حسین ، یک سند محکم است
=============================
برخی از شباهتهای امام حسین سلام الله به قرآن کریم:
1-اگر قرآن سید الکلام است ،
امام حسین سید الشهداء است .
2- اگر در صحیفه ی سجادیه درباره ی قرآن می خوانیم ( و میزان القسط ) ،
امام حسین می فرماید ( امرت بالقسط )
3- اگر قرآن موعظه ی پروردگار است ( موعظه من ربکم ) ،
امام حسین در روز عاشورا فرمود : عجله نکنید تا شما را به حق موعظه کنم
( لا تعجلوا حتی اعظکم بالحق ) .
4-اگر قرآن مردم را به رشد هدایت می کند ( یهدی الی الرشد ) ،
امام حسین نیز می فرماید : من شما را به راه رشد دعوت می کنم
( ادعوکم الی سبیل الرشاد ) .
5-اگر قرآن عظیم است ( والقرآن العظیم ) ،
امام حسین نیز سوابق عظیمی دارد ( عظیم السوابق ) .
در ذیل آیه شریفه (و فدیناه بذبح عظیم ) مراجعه فرمایید
در عیون اخبار الرضا(علیه السلام)، خصال شیخ صدوق و دیگر کتب معتبر روایى از امام رضا(علیه السلام) چنین نقل شده است: هنگامى که حق تعالى به ازاى ذبح اسماعیل قوچى را فرستاد تا به جاى او ذبح شود، حضرت ابراهیم(علیه السلام) آرزو کرد؛ کاش مى شد فرزندش را به دست خود ذبح کند و مأمور به ذبح گوسفند نمى شد تا به سبب درد و مصیبتى که از این راه به دل و جان او وارد مى شود، مصیبت پدرى باشد که عزیزترین فرزندش را به دست خود در راه خدا ذبح کرده تا از این طریق بالاترین درجات اهل ثواب در مصیبت ها را به دست آورد. در این اثنا خطاب وحى از پروردگار جلیل به ابراهیم خلیل رسید که محبوب ترین مخلوقات من نزد تو کیست.
ابراهیم(علیه السلام) عرضه داشت: هیچ مخلوقى پیش من محبوب تر از حبیب تو محمد(صلی الله علیه و آله) نیست. پس وحى آمد که آیا او را بیشتر دوست دارى یا خودت را ابراهیم(علیه السلام) گفت: او پیش من از خودم محبوب تر است. خداوند متعال فرمود: فرزند او را بیشتر دوست دارى یا فرزند خود را ابراهیم(علیه السلام) عرض کرد: فرزند او را بیشتر دوست دارم.
پس حق تعالى فرمود: آیا ذبح فرزند او(امام حسین علیه السلام) به دست دشمنان از روى ستم، بیشتر دل تو را مى سوزاند یا ذبح فرزند خودت به دست خودت در اطاعت من ! عرض کرد: پروردگارا! ذبح او به دست دشمنان بیشتر دلم را مى سوزاند. در این هنگام خداوند خطاب کرد؛ اى ابراهیم! پس به یقین جمعى که خود را از امت محمد(صلی الله علیه و آله) مى شمارند، فرزند او حسین(علیه السلام) را از روى ظلم و ستم و با عداوت و دشمنى، ذبح خواهند کرد همان گونه که گوسفند را ذبح مى کنند و به این سبب مستوجب خشم و عذاب من مى گردند.
ابراهیم(علیه السلام) از شنیدن این خبر جانکاه، ناله و فریاد بر آورد و قلب و جان او به درد آمد و بسیار گریه نمود و دست از گریه بر نمى داشت تا این که وحى از جانب پروردگار جلیل رسید: « اى ابراهیم! گریه تو بر فرزندت اسماعیل اگر او را به دست خود ذبح مى کردى، فدا کردم به گریه اى که تو بر حسین(علیه السلام) و شهادتش کردى و بدین سبب بالاترین درجات اهل ثواب در مصیبت ها را به تو دادم. در پایان امام رضا(علیه السلام) فرمود: این است مفهوم قول خداوند عز وجل؛ «وَ فَدَیناهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ» بحارالأنوار، ج،۱۲ ص۱۲۴ و ج،۴۴ ص۲۲۵
این حدیث معتبر از امام رضا(علیه السلام) علاوه بر این که بر مصادیق دیگر ذبح عظیم صحه نهاده، آیه شریفه «وَ فَدَیناهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ» را از انحصار در یک مصداق ظاهرى اگر چه عظیم، بیرون آورده و یک معناى دقیق عرفانى و ملکوتى ارائه کرده و سالار شهیدان را به عنوان ذبح عظیم معرفى نموده است. با آن که همه امامان و پیامبران بسیارى در راه خدا شهید شده اند و پیامبرى همچون حضرت یحیى(علیه السلام) را سر بریده اند و در برخى روایات نیز وجوه تشابهى بین شهادت حضرت یحیى(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام) بیان شده است،
بحارالأنوار، ج ،۴۵ ص ۲۱ و ج،۴۴ ص،۳۰۲ ح۱۳ و ج،۴۵ ص۲۱۱
لکن قطعاً ذبیحى بزرگ تر و عظیم تر از سیدالشهدا(علیه السلام) در راه خدا ذبح نشده است، لذا تعبیر «ذبیح اعظم» کم ترین چیزى است که مى توان در حق سیدالشهدا(علیه السلام) گفت. نکته جالب توجه این که حضرت اسماعیل(علیه السلام) با این که ذبیح الله نامیده شده است و به راستى حضرت ابراهیم عزم بر ذبح او داشت و ذره اى در اطاعت امر خداوند متعال سستى نکرد ولى خدا نخواست که او حقیقتاً ذبح گردد و مشیتش بر آن قرار گرفت ذبیح حقیقى او فرزند پیغمبر خاتم و جگر گوشه فاطمه و سید و سالار شهیدان باشد.
==============================
6-اگر قرآن حق و یقین است ( وانه لحق الیقین ) ،
در زیارت امام حسین نیز می خوانیم : آنقدر صادقانه و خالصانه عبادت کردی که به درجه ی یقین رسیدی (حتی اتاک الیقین ) .
7-اگر قرآن مقام شفاعت دارد ( نعم الشفیع القرآن ) ،
امام حسین نیز مقام شفاعت دارد ( وارزقنی شفاعه الحسین ) .
8-اگر در دعای چهل و دوم صحیفه ی سجادیه درباره ی قرآن می خوانیم که پرچم نجات است ( علم النجاه ) ،
در زیارت امام حسین علیه السلام نیز می خوانیم که او نیز پرچم هدایت است
( انه رایه الهدی ) .
9-اگر قرآن شفا دهنده است ( وننزل من القرآن ما هو شفاء ) ،
خاک قبر امام حسین نیز شفاست ( طین قبر الحسین شفاء ) .
10اگر قرآن منار حکمت است ،
امام حسین نیز باب حکمت الهی است ( السلام علیک یا باب حکمه رب العالمین ) .
11- اگر قرآن امربالمعروف و نهی از منکر میکند ( فالقرآن آمر و زاجر ) ،
امام حسین نیز فرمود : هدف من از رفتن به کربلا امر به معروف و نهی از منکر است ( ارید ان امر بالمعروف و انهی عن المنکر )
12-اگر قرآن نور است ( نورا مبینا ) ،
امام حسین نیز نور است ( کنت نورا فی الاصلاب الشامخه ) .
13-اگر قرآن برای تاریخ و همه ی مردم است
( لم یجعل القرآن لزمان دون زمان و لا للناس دون الناس ) ،
درباره ی امام حسین نیز می خوانیم که اثار کربلا از تاریخ محو نخواهد شد
( لا یدرس اثره و لا یمحی اسمه ) .
14-اگر قرآن کتاب مبارکی است ( کتاب انزلناه الیک مبارک ) ،
شهادت امام حسین نیز برای اسلام سبب برکت و رشد است
( اللهم فبارک لی فی قتله ) .
15-اگر در قرآن هیچ انحرافی نیست ( غیر ذی عوج ) ،
درباره ی امام حسین می خوانیم : لحظه ای از حق به باطل گرایش پیدا نکرد
( لم تمل من حق الی الباطل ) .
16-اگر قرآن ، کریم است ( انه لقرآن کریم ) ،
امام حسین نیز دارای اخلاق کریم است ( و کریم الخلائق ) .
17-اگر قرآن عزیز است ( انه لکتاب عزیز ) ،
امام حسین فرمود : هرگز زیر بار ذلت نمی روم ( هیهات منا الذله ) .
18-اگر قرآن ریسمان محکم است ( ان هذا القرآن ... العروه الوثقی ) ،
امام حسین نیز کشتی نجات و ریسمان محکم است
( ان الحسین سفینه النجاه و العروه الوثقی ) .
19-اگر قرآن بینه و دلیل آشکار است ( جائکم بینه من ربکم ) ،
امام حسین نیز این گونه است ( اشهد انک علی بینه من ربک ) .
20-اگر قرآن را باید آرام و با تانی تلاوت کرد ( و رتل القرآن ترتیلا ) ،
زیارت قبر حسین را نیز باید با گام های آهسته انجام داد
( و امش بمشی العبید الذلیل ) .
21-اگر تلاوت قرآن باید با حزن باشد ( فاقروه بالحزن ) ،
زیارت امام حسین نیز باید با حزن باشد ( و زره و انت کئیب شعث ) .
==============================
السلام علیک یا اباعبدالله
ای حر تو دگر حر فداکارحسینی
آزاد شدی زآنکه گرفتار حسینی
دیروز به خواری نگهت کرد زمانه
امروز عزیز سر بازار حسینی
شرمنده نباشی زگناهت که پس از این
هم یاور زهرایی و هم یار حسینی
ما روز ازل دل زتو بردیم که بردیم
دیدیم تو از زمره انصار حسینی
=======================
شیخ صدوق میفرماید:
فضرب الحر بن یزید فرسه و جاز عسکر عمربن سعد إلی عسکر الحسین علیه السلام واضعا یده علی رأسه و هو یقول: اللهم الیک انیب فتب علی . فقد ارعبت قلوب اولیائک و اولاد نبیک . یابن رسول الله هل لی من توبة ؟
قال نعم . تاب الله علیک .
مرکبش را زد و از لشکر عمر سعد جدا شد و به سمت لشکر ابی عبدالله حرکت کرد در حالی که دستش (به نشانه تسلیم و ندامت )روی سرش بود و میگفت خدا من راببخش من اولیا و فرزند پیامبرت را ترساندم
سپس عرض کرد یابن رسول الله آیا توبه من پذیرفته است امام علیه السلام فرمود بله خدا پذیرفت
اینجا حر اجازه گرفت اما پس ازجنگیدن و شهادتش امام به او فرمود بخ بخ یا حر
آفرین بر تو ای حر تو حری همانطور که مادرت نامت را حر گذاشت
الا لعنة الله علی القوم الظالمین
