پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم کسی که احاطه کامل به عالم دارد و «ما ینطق عن الهوی»(نجم/3). از روی هوی و هوس نمی‌گوید فرمودند: «ایها الناس ان ابواب الجنان فی هذا الشهر مفتحة فسئلوا ربکم ان لایغلقها علیکم» (وسائل الشیعه/شیخ حر عاملی/10/314/18– باب تأکد استجاب الاجنهاد فی العباده سیما الدعاء و الاستغفار و العتق و الصدقۀ فی شهر رمضان و خصوصاً لیلۀ القدر و اخر لیلۀ فی الشهر ...ص303) ای مردم در ماه مبارک رمضان درهای بهشت به روی شما باز شده است. از خدای متعال بخواهید که این درها همیشه به روی شما باز باشد. هر چیزی که ما را به خدا نزدیک بکند در بهشت است. در ماه مبارک رمضان خیلی ها به مسجد می‌آیند، نماز خوان می‌شوند، مجبوراً سحر بلند می‌شوند اما بعد ماه مبارک رمضان تا رمضان سال بعد این‌ها را ترک می‌کند. سعی کنیم درهای باز شده بهشت را باز نگه داریم. آیت الله مرعشی نجفی رضوان الله علیه فرمودند: سعی کنید در سحر و لو دقایقی بیدار بشوید دقایق عجیبی هستند. و اگر حال نماز نداشتید مطالعه بکنید، ذکری بگویی، استغفار بکنید. مرحوم شیخ رجبعلی خیاط فرمودند: حتی اگر حال نماز شب نداشتی در همان رخت خوابت بگو خدایا من بیچاره‌ام، دست من را بگیر. خدا را چه دیدی یک وقت دیدی همان دعا گرفت. هر طور که می‌توانید با خدا ارتباط برقرار کنید.
 
لنگ و لوگ و خفته شکل و بی ادب      *****      سوی او می‌خیز و او را می‌طلب
 
اذیت نکردن دیگران
 
حضرت فرمودند: «درهای جهنم هم در این ماه بسته شده است» (بحارالانوار/علامه مجلسی /93/358// باب4 وجوب صوم شهر رمضان و فضله ...ص33). از خدا بخواهید که همیشه بسته باشد. در جهنم یعنی گناه، تهمت، دروغ، غیبت، اذیت کردن. در روایات بر دو چیز خیلی پا فشاری شده است. مواظب باشیم کسی را آزار ندهیم. چون خدا «ارحم الراحمین» است «سریع الرضا» است هر چه هم باشیم زود می توانیم راضیش کنیم اما مردم را راضی کردن به این راحتی‌ها نیست. یا کسی که صله رحم بکند خدا او را به رحمت خودش وصل می‌کند و کسی که قطع رحم بکند خدا او را از رحمت خودش قطع می‌کند. پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: «من آذی مومنا فقد آذانی و من آذانی فقد آذی الله»(مستدرک الوسائل/محدث نوری /9/99/125- باب تحریم ایذاء المؤمن...ص99). اگر کسی یک بنده خدایی را اذیت بکند مرا اذیت کرده و مرا اذیت کرد خدا را اذیت کرده است. بعد می‌فرماید: «و من آذا الله فهو ملعون فی التوراة و الانجیل و الزبور و الفرقان»(مستدرک الوسائل/محدث نوری/9/99/125- باب تحریم ایذاء المؤمن...ص99). کسی هم که خدا را اذیت کرد ملعون در چهار تا کتاب آسمانی است. با این سخت گیری دین چرا ما مردم آزاری می‌کنیم؟ اجحاف و بی انصافی می‌کنیم. بعضی کارگرها می‌گویند که صاحب کار پول دارد اما ما را به سر می‌دواند. دین اسلام دستور داده تا عرق کارگر خشک نشده مزدش را بدهید. هر چیزی که اسلام در آن پافشاری دارد ما آن را سهل و راحت می‌گیریم. می‌گوییم شیعه‌ایم، محب اهل بیت علیهم السلام هستیم اما این کارها را هم می‌کنیم، در خانه بداخلاقی می‌کنیم و هزار کار دیگر که نباید بکنیم ولی می‌کنیم.
 
پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: شیطان در این ماه در زنجیر است. از خدا بخواهیم که هیچ وقت آزاد نشود. از نوارهای مبتذل و غذاهای شبهه ناک دوری کنیم. خدا در شب های قدر همه طالبان بخشیده شدن را می‌بخشد و لو گناهکارترین افراد باشند. با خانواده و دوستان قطع رحم نکنیم. دختری می‌گفت: من شش ماه هست که با مادرم قهر هستم. در خانه با مادرش زندگی می‌کرد و مجرد بود. وقتی به او گفتم خدا فرموده ملعون است کسی که با مادرش قهر کند. گفت: حاج آقا نمی‌دانستم که قهر با مادر این قدر گناه بزرگی است.
 
همسایه خوب
 
آقایی می‌گفت: خانه‌ام را به خاطر همسایه‌ام نفروختم. خدا می‌داند که این همسایه‌ام چقدر خوب است. می‌گفت: من که مثلاً ساعت ده شب می‌خوابیدم همسایه‌ام هم خبر داشت که من ساعت ده شب می‌خوابم. از آن ساعت به بعد وقتی مهمانی برای من می‌آمد و اشتباهی در خانه همسایه را می‌زد و می‌گفت خانه فلانی اینجاست همسایه‌ام می‌گفت بفرمایید داخل. مهمان ما را به خانه‌اش می‌برد و شام می‌داد. تا صبح نگهش می‌داشت صبح که ما بیدار می‌شدیم به خانه ما روانش می‌کرد. ولی همسایه‌ای هم هست که شب و روز همسایه‌هایش را آزار می‌دهد. با ماشینش، دزدگیرش، موتورش، سر و صدایش، مهمان‌هایش.
 
محبت خدا به بندگانش
 
«واعتصموا بحبل الله» در همه حال به خدا چنگ بزنید و به خدا پناهنده بشوید. آقای قرائتی می‌گفتند:  همین هایی که طرفدار من هستند اگر یک شایعه‌ای پخش بشود که قرائتی چهار تا زن گرفته همین‌ها می‌گویند مرگ بر قرائتی، ولمان می‌کنند. چرا این قدر به افراد دل ببندیم بیاییم به خدا دل ببنیدیم. همان اولادی که بزرگشان کردیم بعد مردن یک شب هم در خانه نگهمان نمی‌دارند می‌گویند ما می‌ترسیم ببرید در سردخانه بگذارید. دو نسل هم که بگذرد اسم و رسمان هم فراموش می‌شود.
 
در روایت داریم یک نفر در بیابان می‌آمد که به خدمت پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم برسد. در مسیر که می‌آمد دید چند تا جوجه پرنده دید این‌ها را گرفت در بقچه‌اش گذاشت و به راهش ادامه داد همان طور که می‌آمد مادر این‌ها هم بالای سر این بنده خدا می‌پرید و سر و صدا می‌کرد. وقتی خدمت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم رسید گفت: یا رسول الله من این‌ها را گرفتم و این پرنده‌ای که پرواز می‌کند مادر اینهاست که ما را ول نمی‌کند. بقچه را که باز کرد مادر پرنده‌ها کنار جوجه‌هایش آمد. پیامبر از این منظره خیلی منقلب شدند فرمودند:  این مادر چقدر این جوجه‌هایش را دوست دارد. به خاطر این جوجه‌ها حاضر است اسیر بشود، کشته بشود ولی در مواقع دیگر وقتی طرفش بروی فرار می‌کند. فرمودند: خدای متعال هزار برابر بیشتر از محبت مادر به بچه‌هایش برای ما مهربان‌تر است. خدای متعال ما را خلق کرده و فقط او قدر ما را می‌داند چرا از خدا فرار می‌کنیم.
 
شخصی می‌گفت:  مرحوم آیت را در عالم خواب دیدم از ایشان پرسیدم که در آن عالم چه چیزی بیشتر به درد آدم می‌خورد؟ فرمود: در این زمان مردم پشت به خدا کرده‌اند دارند فرار می‌کنند بالاترین خیر و عملی که ما را به خدا نزدیک می‌کند این است که بیاییم یک بنده‌ای را با خدا آشتی بدهیم.
 
آقایی روی منبر می‌گفت: خدایا اهل قم را به زیارت حضرت معصومه علیها السلام موفق بفرما. چون اهل قم ماه به ماه به حرم یا جمکران پایشان باز نمی‌شود. آدمی هم هست که چهل سال است هر هفته از شهرستان به جمکران می‌آید. آقای گلپایگانی رضوان الله علیه فرموده بودند: در مشهد تاجری بود که دندانش را پزشک کشید عصب زبانش قطع شد لال شد. از امام هشتم خواست که شفا پیدا کند ولی مشکلش حل نشد. کسی به او گفت چهل شب نذر کن به مسجد جمکران بروی از امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف بخواهی تا مشکلت حل بشود. وضعش خوب بود هر هفته بلیط هواپیما می‌گرفت جمکران می‌رفت. هفته‌های آخر که رفت آقا را در نماز زیارت می‌کند و آقا به او اشاره می‌کند و زبانش باز می‌شود. درهای بهشت این‌ها هستند قدر بدانیم.
 
استخفاف ائمه علیهم السلام
 
امام صادق علیه السلام می‌فرماید: چه می‌شود شما را که در حق ما استخفاف می‌کنید به ما اهانت می‌کنید. شخصی در مجلس بود عرض کرد یا بن رسول الله ما غلط می‌کنیم ما کی به شما اهانت کردیم؟ حضرت فرمودند: همین تو که می‌گویی ما اهانت نمی‌کنیم به تازگی ما را استخفاف کردی ناراحت کردی. گفت: آقا من کی شما را ناراحت کردم من اصلاً شما را ندیدم. حضرت فرمود: در مسیری که می‌آمدی سواره بودی کسی در راه مانده بود نمی‌توانست راه برود به تو التماس کرد که من را سوار کن ولی تو اهمیت ندادی. کسی که به دوست ما اهانت کند و سبکش بکند به ما اهانت کرده و ما را سبک گرفته است