کسی که راه ورود را نشناسد، راه خروج را نیز نمی شناسد94/02/09
عن الامام الجواد (ع): «مَنْ لَمْ يَعْرِفِ الْمَوَارِدَ أَعْيَتْهُ الْمَصَادِرُ».[1]
امام جواد (ع) در این روایت فرموده است که کسی که محل ورود را نمیشناسد از یافتن محل خروج نیز درمانده میشود. یعنی انسان زمانی میتواند نسبت به محل خروجش اطمینان پیدا کند که بداند از کجا داخل شده است.
این حدیث شریف به جای جای زندگی ما اشاره دارد، در بین ما کسانی هستند که چندین سال مشغول تحصیل علم هستند اما هنوز نمیدانند فلسفه طلبگی و هدفشان از اینکه وارد حوزه علمیه شدهاند چیست؟
نکته مهمی که از این حدیث شریف برداشت میشود این است که کسی که راه ورود را نشناسد، راه خروج را نیز نمیشناسد؛ لذا خروجیهای کارمان باید به گونهای باشد که با ورودی هایمان منطبق باشد.
و قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْجَوَادُ (ع):«كَيْفَ يُضَيَّعُ مَنِ اللَّهُ كَافِلُهُ وَ كَيْفَ يَنْجُو مَنِ اللَّهُ طَالِبُهُ وَ مَنِ انْقَطَعَ إِلَى غَيْرِ اللَّهِ وَكَلَهُ اللَّهُ إِلَيْه».[2]
همچنین امام جواد (ع) فرموده است که انسان چگونه احساس میکند که وجودش پوچ است در حالی که عهدهدار و سرپرست او خداوند است و چگونه ممکن است رها شود در حالی که خداوند در جستجوی او است و کسی که وابسته به غیر خدا باشد، خدا نیز او را به دیگران واگذار خواهد کرد.
پیام این روایت این است که خداوند عهدهدار زندگی ما است لذا باید سعی کنیم رابطهمان را با خدا قوی کنیم که اگر رابطه خود را با خداوند متعال تقویت کنیم، پذیرش دیگران نسبت به ما نیز تقویت خواهد شد و ما را خواهند پذیرفت.
[1]. بحار الأنوار، ج68، ص340.
[2]. بحار الأنوار، ج75، ص364.
