قالَ اَميرالمُوْمِنينعَلي عَلَيْهِ السَّلامُ:
اِحذَر اَن يَراكَ اللهُ عِندَ مَعصِيَتِهِ وَ يَفقِدَكَ عِندَ طاعَتِهِ فَتَكُونَ مِنَ الخاسِرينَ فَاِذا قَوِيتَ فَاقوَ عَلي طاعَةِ اللهِ وَ اِذا ضَعُفتَ فَاضعُف عَن مَعصِيَةِ الله[1]ِ

ترجمه حدیث: حضرت امیر المؤمنین علی علیه السلام فرمودند:
بپرهيز از اينكه خداوند تو را نزد معصيت و گناهي ببيند و بپرهيز از اينكه تو را نزد طاعت خود نبيند كه در اين صورت از زيانكاران خواهي بود و آن هنگام كه قوي و توانمند شدي، قدرت و توانايي تو در راه اطاعت ازخداوند باشد و آن هنگام كه ضعيف و ناتوان شدي، ضعف تو در اين باشد كه معصيت الهي را انجام ندهي.

شرح حدیث: انساني كه خود را در محضر و منظر خداوند مي بيند و به اين هم اعتقاد و باور داشته باشد، هرگز به سمت گناه و معصيت و نافرماني الهي نمي رود و اوامر و فرمان­ها و واجبات الهي را ترك نمي كند. و در جايي كه بايد فرمان خدا را نبرد، حاضر نمي شود. يعني آن جايي كه نبايد باشي، باشي. و آن جايي كه بايد باشي، نباشي.
انسان بداند قدرت و توانمندي و زورمندي او زماني مفيد است كه ازپول، مقام، توانايي و... خود در راه رضايت و اطاعت الهي استفاده نمايد. والا اين چيزها وزر و وبالي بيش نيست و سبب سعادت انسان نخواهد شد. انسان در مقابل گناه و نافرماني خداوند ضعيف و ناتوان مي­باشد. دنيا داران و فريفتگان دنيا، انسان را در انجام امور دنيايي، كسب و كار، تجارت، روابط خانوادگي و اجتماعي و... تحريك مي كنند كه ازحدود الهي خارج شده و حرامي انجام دهد و اصطلاحاً مي گويند: اگر مردي! فلان عمل خلاف را انجام بده. بگو: نامرد هستم و نمي كنم. اين جا مردي در نامردي است. مرد آن است كه توانش را در طاعت خداوند و ناتوانيش را در گناه و معصيت الهي مصرف كند.

[1]نهج البلاغه- كلمات قصار 383