قال مُحَمَّدُ بنُ عَلِيٍّ الجَوادِ عَلَيهِمَاالسَّلامُ:
اَلقَصدُ اِلَي اللهُ تَعالي بِالقُلُوبِ اَبلَغُ مِن اِتعابِ الجَوارِحِ بِالاَعمالِ[1]

ترجمه حدیث: حضرت امام جواد علیه السلام فرمودند:
آهنگ و قصد و تقرّب به خداوند متعال به وسيله قلب­ها و دلها بسيار رساننده تر از رنج و سختي دادن به اعضا و جوارح به وسيله اعمال است.

شرح حدیث: اعمال نيكي كه انسان انجام مي­دهد، گاهي به شكل عبادت است كه ظاهر آن پرستش است؛ مانند نماز، روزه، حج و... كه اعمال نيك محسوب مي­شود. چه بسا اعمال نيكي كه پيكره آن عبادت نيست ولي اگر براي خدا انجام شود، عبادت محسوب مي شود. مانند انفاق و... . تمامي اعمال نيك يك ظاهري دارد و يك باطني؛ مانند نماز كه مقدّمات، ركوع، سجود و... ظاهرش است و مربوط به اعضاء و جوارح است كه انسان گاهي خود را در تعب و سختي قرار مي دهد؛ اما اهمّيت و نقش باطن اعمال نيك بيشتر است. زيرا اثر اعمال نيك بستگي به اخلاص دارد. هرچه خلوص بيشتر باشد ارزش آن بيشتر است و در عبادات و اعمال نيك، كيفيت مطرح است نه كمّيت. البتّه حجم و كمّيت در اعمال نيك اثر دارد اما سرعت و كاربرد و ارزش كيفيت بسيار بالاتر است. مانند كسي كه بخواهد به مقصد طولاني برود. آيا با هواپيما برود با سرعت و يا با وسيله­اي كُند؟ كه چه مقدار در رسيدن تفاوت دارد! مانند كسي كه هزار ركعت نماز بخواند بدون اخلاص ولي در مقابل كس ديگري دو ركعت نماز بخواند با اخلاص و با روح و با نشاط. ارزش و پاداش هاي الهي به مقدار ارزش معنوي عمل، اخلاص، دل آن شخص و عقل او مي باشد. مثلاً ارزش و اهمّيت ضربت علي علیه السلام در روزخندق و يا انفاق انگشتري در هنگام نماز توسط حضرت كه خداوند مدح و تمجيد ايشان را ميكند، براي ارزش مادي آن بود يا آهنگ قلبي حضرت به سوي خداوند زياد بود؟! مهم پرورش صحيح دل است و راه رسيدن و تقّرب به خداوند، استفاده صحيح ازاعضا و جوارح است كه مركب، و وسيله عروج و تقرب و... است. انسان بدون انجام حسنات به جايي نمي­رسد و اثر اعضا و قلب بالا و والا مي باشد.

[1]بحار الانوار، جلد75، صفحه 363