قالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَسَلَّمَ:
وَالَّذي بَعَثَني بِالحَقِّ نَبِيّاً لَو اَنَّ رَجُلاً لَقِيَ اللهَ تَبارَكَ وَ تَعالي بِعَمَلِ سَبعَينَ نَبِيّاً ثُمَّ لَم يَاتِ بِوَلايَةِ اُولِي الاَمرِ مِنّا اَهلَ البَيتِ ما قَبِلَ اللهُ تَعالي مِنهُ صَرفاً وَ لاعَدلاً[1]

ترجمه حدیث: حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه وآله و سلّم فرمودند:
سوگند به آن كسي كه مرا به حق به پيامبري مبعوث كرد، اگر كسي در روز قيامت درحالي كه در نامه اعمال خود عمل هفتاد پيامبر را داشته باشد، خداوند تبارك و تعالي را ملاقات كند، امّا به همراه آن اعمال، ولايت ولي امر از اهل بيت عصر خودش را نياورده باشد، خداوند متعال از او هيچ عمل واجب و مستحبي را قبول نمي كند.

شرح حدیث: ولايت ولي امر آن پيوند دروني قلبي و اعتقادي به ولي الله الاعظم امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف) مي­باشد. اگر انسان مسلماني اين پيوند دروني- قلبي و اعتقادي را نداشته باشد، در روايت «لو» آمده يعني برفرض محال خداوند را با اعمال ظاهري هفتاد پيامبر ملاقات كند از او هيچ عمل واجب و مستحبي قبول نمي شود؛ به اين معنا كه در اعمال، يك شرط صحّت عمل است كه فقهي است مثل اين كه درنماز، لباس نمازگزار غصبي نباشد و يا مقدّمات نماز اين گونه است، و بُعد صحيح انجام دادن عمل است و درروزه و حجّ و در تمام اعمال عبادي شرط صحّت بايد رعايت شود، ولي همين اعمال با شرط صحّت را هم خداوند قبول نمي­كند، بلكه قبولي عمل( آن مراتبي كه از انجام اعمال به انسان داده مي­شود و ترفيع درجات بهشتي) بايك شرط است كه بايد با امام معصوم درعصرو ايّام خود از نظر قلبي پيوند و از نظر اعتقادي به امامت او اعتقاد داشته باشد؛ يعني ولايت ناقص را كامل كند، و ايمان و عمل صالح هم بايد باشد، ‌يعني ايمان و عمل صالح به همراه ولايت، مانند دو بال هستند كه هيچ كدام به تنهايي كارآيي ندارد و هروقت كه با هم باشند، باعث پرواز و عروج انسان درملكوت و... مي شود.

[1] 1- امالي شيخ مفيد، روايت8، صفحه 115