رُوِيَ عَنْ رَسُولِ اللهِ صَلَي اللهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ وَسَلَّمَ:
خَيرُ اُمَّتي مَن هَدَمَ شَبابَهُ في طاعَةِ اللهِ وَ فَطَمَ نَفسَهُ عَن لَذّاتِ الدُّنيا وَ تَوَلَّهُ بِالآخِرَةِ، اِنَّ جَزائَهُ عَلَي اللهِ تَعالي اَعلي مَراتِبِ الجَنَّةِ[1]

ترجمه حدیث: حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه وآله و سلّم فرمودند:
بهترين افراد امّت من كساني هستند كه جواني خود را در راه اطاعت از خداوند صرف كرده باشند و نفس خود را از لذّت هاي دنيوي بريده و قطع نمايند و اشتياق آخرت داشته باشند؛ به راستي كه پاداش آنان نزد خداوند، بالاترين مراتب بهشت است.

شرح حدیث: حضرت سه خصوصيت را بيان مي فرمايند؛ اول: مقطع حسّاس جواني. زيرا انسان مي تواند اعمال عبادي بيشتري انجام داده و ايمان، بيشتر در درون او اثر گذاشته و صفات زشتي را كه در او ريشه ندارد، بهتر مي تواند ازخود دور و نابود نمايد. ولي در دوران پيري توان انسان كم شده و قدرت انجام عبادت در او اندك شده و نعوذبالله صفات زشت در او ريشه دوانده است، پس اطاعت خداوند كه همان انجام اوامر الهي و ترك نواهي الهي است در جواني داراي ارزش بسياري است.

دوم: انسان در دامن طبيعت به دنيا آمده و مانند بچّه اي كه براي ادامه حيات ازشير مادر استفاده مي­كند، مي­تواند دنيايی مانند خوردن، آشاميدن، خوابيدن و... استفاده نمايد، ولي به آن ها تعلق و دل بستگي پيدا نكند. معناي زهد هم، دل بسته نبودن به مسايل دنيايي مي باشد و بايد از امور دنيايي مانند ابزاري براي رسيدن به خداوند استفاده نمايد.

سوم: انسان ازخبرهايي كه انبيا و اوليا آورده اند در خود يك حالت انس و اشتياق به آخرت پيدا كند؛ يعني اول بايد تعلقات به مادّيت را از دل بيرون كند تا اشتياق به آخرت در او پديدار گردد، پس اين كه انسان از مرگ مي­ترسد، بيانگر اين است كه از اعمال خودش مي ترسد و اشتياق او به دنيا است نه آخرت. و پاداشِ انساني كه اين سه خصوصيت را كسب كند، بالاترين مراتب بهشت مي باشد.

[1]مجموعه ورام جلد2 صفحه 123