رُوِیَ عَن رَسُولِ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَالِهِ وَ سَلَّمَ قالَ:
اَلدُّنیا دارُ مَن لا دارَ لَهُ وَ مالُ مَن لا مالَ لَهُ، لَها یَجمَعُ مَن لاعَقلَ لَهُ وَ عَلَیها یُعادِی مَن لاعِلمَ لَهُ وَ عَلَیها یَحسُدُ مَن لاثِقَةَ لَهُ وَ لَها یَسعَی مَن لا یَقیِن لَهُ[1]

ترجمه حدیث: رسول اکرم صلّی الله علَیه و آله و سلَّم فرمودند: دنیا خانه کسی است که خانه ندارد و ثروت و مال کسی است که ثروت و مال ندارد. کسی که عقل و خرد ندارد، دنیا را برای خودِ دنیا جمع می­کند و کسانی که علم و آگاهی ندارند، برای دنیا، نزاع و دشمنی می­کنند. کسانی که به خداوند اعتماد ندارند، بر سر دنیا حسد می­ورزند و کسانی برای خودِ دنیا و به دست آوردن آن سعی و تلاش می کنند که معاد و آخرت را باور ندارند.

شرح حدیث: انسانی که خانۀ آخرت را از دست داده است، دنیا را به عنوان خانۀ خود قرار داده و از آن بیرون نمی­رود. کسی که خانۀ آخرت را دارد، در خانۀ اجاره­ای دنیا نمی­نشیند و انسانی که دستش از سرمایه و ثروت اخروی خالی است، امور مادی دنیایی را سرمایه خود می­داند که می­گذارد و می­رود و کسی که از عقل و خرد بی­بهره است، به دنبال جمع کردن همین امور دنیایی برای خود دنیا است، نه برای بهره بردن از امور دنیایی برای روزی که باید حساب آن را پس بدهد که از کجا آورده و در چه راهی خرج کرده است.
انسان­هایی که نادان هستند، بر سر همین امور دنیایی با یکدیگر به نزاع و دشمنی می­پردازند اما هر دو آنها دنیا را می­گذارند و می­روند. آن هم برای کسانی که برایشان فاتحه هم نخواهند خواند. اینها بر سر همین دنیا حسد، یعنی آرزوی زوال نعمت برای دیگران را دارند. این انسان­ها اعتماد و اتکای به خداوند نداشته و باور و یقین به معاد و آخرت هم ندارند.

[1]مجموعة ورام، جلد1، صفحه 130