گفتار دوم | از غیر برون شو!
شرح دعای ابوحمزه ثمالی به روایت استاد آقاتهرانی / این‌جا توجه‌شان را به سمت خدای تعالی معطوف می‌کنند تا از این حالت کوچه و بازار و زن و درس و مردم و این‌ها خارج شوند...
در بند اول دعا حضرت می‌فرمایند: «اِلهى لا تُؤَدِّبْنى بِعُقوُبَتِکَ وَ لا تَمْکُرْ بى فى حیلَتِکَ مِنْ اَیْنَ لِىَ الْخَیْرُ یا رَبِّ وَ لا یوُجَدُ اِلاّ مِنْ عِنْدِکَ وَ مِنْ اَیْنَ لِىَ النَّجاةُ وَ لا تُسْتَطاعُ اِلاّ بِکَ» این‌جا به زیبایی دارند به خدا توجه می‌کنند. این ابتدای کار است. امام ایستاده‌اند و فقط مدام او را می‌خوانند. خدایا! من را به عقوبت خودت ادب مکن، مبادا من را به حیله خودت بگیری. خدایا! خیر کجاست جز نزد تو؟ ای خدای من! خیر را جای دیگری پیدا نمی‌کنم جز پیش تو. این‌جا همه‌اش می‌بینیم که به سوی خداوند متعال توجه می‌کنند: «لاَ الَّذى اَحْسَنَ اسْتَغْنى عَنْ عَوْنِکَ» هیچ کس نیست که مستغنی از عون و رحمت تو باشد. همه و همه محتاج تو اند. آرام آرام به صفات او توجه می‌کنند تا برسند به این‌که بگویند: «یا ربّ». از ابتدای دعا تا این‌جا توجه‌شان را به سمت خدای تعالی معطوف می‌کنند تا از این حالت کوچه و بازار و خانه و زن و درس و مدرسه و حوزه و دانشگاه و جنگ و مردم و این‌ها خارج شوند و اصلاً از این جمع دل بکنند و بروند به سمت خدای تعالی. به این‌جا که می‌رسند، می‌فرمایند: «یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ» ای خدای من! ای معبود من! ای کسی که همه چیز من دست توست.
