شهادت حضرت عباس علیه السلام
السلام علیک ایهاالعبدالصالح، السلام علیک یااباالفضل العباس ابن امیرالمومنین السلام علیک یابن سیدالوصیین بیاازخاک برداروبه دامانت سرم بگذار به پیش چشم دشمن پای برچشم ترم بگذار پیامبراکرم روکردبه مردم ،فرمود:ای مردم،من شهرعلمم امااین شهردری دارد که علی بن ابیطالب است انامدینه العلم وعلی بابها، هرکس بخواهددرب خانه پیغمبرخدابرود،بایداول درب خانه ی علی رابزند. مرحوم آیه الله قاضی هم فرمود:درعالم مکاشفه برمن ثابت شد که آقاابی عبیدالله الحسین (ع)مظهردریای رحمت الهی هستند امااین دریا درب ورودی داردکه آن وجود نازنین قمرمنیربنی هاشم آقااباالفضل العباس است. ازهمینجاکاروان دلهاراببریم کنارضریح مطهرآقاقمربنی هاشم بیاازخاک برداروبه دامانت سرم بگذار به پیش چشم دشمن پای برچشم ترم بگذار اگرچشمم پرازخون است وجائی بهرپایت نیست بیاچشم انتظارم پابه چشم دیگرم بگذار سجودعشق طولانی ست من سربرنمی دارم اگرخواهی سرافرازم بیاپابرسرم بگذار عَلَم افتاده سوئی ،مشک سوئی ،دستهاسوئی زهم پاشیده شد،شیرازه ای بردفترم بگذار دستانش راقطع کردندمشک رابه دندان گرفت . دید تیرهاست که به طرف اوپرتاب می شود.نکندتیربه مشک آب بخورد. نکند مشک پاره شود.گویاعرضه می داردخداهرچه تیراست به بدن من اصابت کند، امابه مشک آب نخورد.انگارصدای العطش بچه هارامی شنود فسمع الاطفال یتصارخون من العطش(2) انگارصدای سکینه می آیدبه بچه هامی گوید: بچه هاناراحت نباشید. اینقدرناله نکنید.عمویم برای همه تان آب می آورد. عمویم شجاع است.عمویم قدرتش زیادست.عباس عرضه می دارد: ای خدا هرچه زودترمرابه خیمه برسان،اماامان ازآن لحظه که یک تیربه مشک آب خورد. آبهاروی زمین ریخت.عباس دیگرناامیدشد.بادست خالی کجابروم . همان آقائیکه تاچندلحظه قبل گویاصدامی زدخدامرابه خیمه برسان حالادیگرصدامی زند: خدایاکارعباس راهمینجا تمام کن.دیگرروی رفتن به خیمه ندارم. اینجابودکه یک ملعون چنان عمودآهنین به فرق مبارکش زد.آیابگویم چه شد؟ دل سنگ آب شد فسقط علی الارض نیادی علیک منی السلام اباعبدالله ، ازروی اسب به زمین افتادصدازد،حسین جان منم رفتم خداحافظ ، تاصدای ابالفضل بلندشدابی عبدالله باعجله کناربدن برادرآمد. ای برادردارهاقدربرادری رابدانید.وقتی حسین چشمش به بدن قطعه قطعه ی برادرافتاد، چه حالی به اودست داد.حالت چهره حسین رامرحوم اصفهانی دریک بیت ترسیم کرده است وبان الانکسارفی جیفه فانذلت الجبال من حنیفه اینقدرچهره حسین شکسته شدکه جاداشت کوههاازناله اومتلاشی شوند .......................................................................... پی نوشت: 1- مفاتیح، ص 784، زیارت حضرت اباالفضل علیه السلام. 2- مقتل مقرم، ص 269، به نقل ازمناقب، ج 2، ص 222، ریاض المصائب، ص 315 ومنتخب طریحی، ص