وفات حضرت زینب سلام الله علیها

خطبه هاي ايشان در كوفه، در مجلس ابن زياد، و خطبه غرّاي او در شام در مجلس يزيد، و گفتار آتشين و عميق او در هر كوي و برزن آن چنان جامع و قاطع بود كه هم چون صاعقه اي خرمن هستي ستمگران را مي سوزاند و تار و پود زندگي پوشالي آن ها را از هم مي گسست،  و بسان نوري درخشان بود كه فرهنگ عاشورا را نشان مي داد، و مردم را به سوي اهداف و ارزش هاي حاكم بر عاشورا جذب مي كرد.   او در روز يازدهم محرم وقتي كه كنار بدن پاره پاره برادرش امام حسين عليه السلام آمد، آن بدن را با دست هايش اندكي بلند نمود و عرض كرد: الهي تقبل منا هذا القربان(1)؛ خدايا اين قرباني را از ما بپذير   و در روايتي ديگر آمده، عرض كرد: اللهم تقبل منا هذا قليل القربان(2)؛ خدايا! اين قرباني اندك رااز ما بپذير   اين تعبير نشان دهنده نهايت فروتني و سپاسگزاري حضرت زينب عليهاالسلام در پيشگاه خدا است،  و در عين حال تيري هم چون شهاب ثاقب بر قلب دشمن است كه هان اي دشمنان سنگ دل هرگز نپنداريد كه ما خوار شده ايم، بلكه ما سرافراز هستيم، چرا كه براي خدا قرباني داده ايم   بر همين اساس، در مجلس ابن زياد هنگامي كه او از روي شماتت به زينب عليهاالسلام گفت:  "ديدي كه خداوند با برادر و خاندانت چه كرد؟" زينب عليهاالسلام در پاسخ فرمود: ما رايت الا جميلا...؛ جز زيبايي چيزي نديدم،   اينان افرادي بودند كه خداوند مقام ارجمند شهادت را سرنوشتشان ساخت، از اين رو داوطلبانه به آرامگاه هاي خود شتافتند، و به زودي خداوند بين آنان و تو جمع كند، تا تو را به محاكمه بكشند، اكنون بنگر در آن محاكمه چه كسي پيروز و چه كسي شكست خورده و درمانده است؟ مادرت به عزايت بنشيند، اي پسر مرجانه(3)
 
--------------------------------------------------------------------------------

پی نوشت:
 
1- علامه سيد عبدالرزاق مقرم، مقتل الحسين، ص379.
 
2- علامه بيرجندي، كبريت الاحمر، ص376.3.
 
3- علامه طبرسي، اعلام الوري، ص247/ كامل ابن اثير، ج4، ص82.
 
منبع: سخنراني حجة الاسلام مرحوم محمد محمدي اشتهاردي رحمه الله علیه.