ورود حضرت امام حسین علیه السلام به کربلا در روز پنج شنبه دوم محرم،سال 61 هجری اتفاق افتاد
 
صاحب کتاب معالی السبطین از امام باقر علیه السلام نقل می کند که درباره زمین کربلا فرمودند:
 
هی اکرم ارض عندالله... زمین کربلا با ارزش ترین زمین نزد خداست.
 
در ادامه می گوید: چون به زمین کربلا رسیدند، اسب امام از حرکت باز ماند. هر چه تلاش کرد به حرکت نیامد، فرمود اسب دیگری را آوردند، تا هفت اسب را عوض کرد
 
اما هیچ کدام حرکت نکردند.
 
امام حسین علیه السلام فرمودند:نام این زمین چیست؟عرض کردند :غاضریه. فرمود:غیر از این نام دیگری دارد؟گفتند:نینوا.فرمود:آیا نام دیگری دارد؟گفتند:شاطیءالفرات.فرمود:غیر از این اسامی اسم
 
دیگری دارد؟
 
گفتند: کربلا. آهی کشید و فرمود:
 
ارض کرب و بلاء
 
سپس فرمودند: پیاده شوید، از این زمین کوچ نکنید
 
فهاهنا والله مناخ رکابنا... به خدا قسم اینجا محل پیاده شدن سواران ما است.
 
وهاهنا والله سفک دمائنا... به خدا قسم اینجا محل پیاده شدن سواران ما است
 
و هاهنا والله قتل رجالنا... به خدا قسم این جا محل کشته شدن مردان ما و ذبح شدن اطفال ما است!
 
و بهذه التربه وعدنی جدی رسول الله ولا خلف لقوله... این جا همان جائی است که جدم به من خبر داد و تخلفی در گفته پبغمبر صلی الله علیه واله نیست.
 
در جای دیگه سید بن طاووس می فرماید:
 
وقتی زینب کبری سلام الله علیها این اشعار را شنید،گفت:برادر! این سخن کسی است که به کشته شدن خودش یقین دارد
 
فرمودند:آری خواهر همین طور است.
 
سپس در ادامه می گوید: زنان حرم با شنیدن ناله زینب کبری سلام الله علیها گریه کردند،بر صورتشان زدند،گریبان چاک کردند
 
و ام کلثوم فریاد بر آورد: وا محمدا، واعلیا، وا اما، وا اخا، واحسینا
 
منبع: مروری بر مقتل سیدالشهداء- متن گفتاراستاد حسین انصاریان- مرکز علمی تحقیقاتی دارالعرفان الشیعی ص23و24