هلال ماه محرم

ماه محرم شهر الحسين عليه السلام است،در مقابلْ، رمضانْ شهرالله ، محرم را به واسطه اتصالش به حضرت سيد الشهدا عليه السلام ، خلّاق عالم مخصوص نمود به خصوصياتي چند:
 
روز اول آن، وقت استجابت دعوات و قضاي حاجات است چنانكه در حديث ابن شبيب آمده و كذلك روز عروج ادريس عليه السلام به بهشت است.   روز سوم آن،حضرت يوسف عليه السلام از چاه بيرون آمد. روزپنجم ، حضرت موسي عليه السلام از دريا عبور كرد. روز نهم ، دركوه طور با خدا مناجات نمود. روز نهم ،حضرت يونس عليه السلام از شكم ماهي بيرون آمد، و موسي و يحيي ومريم در اين روز متولد شدند. و روز دهم ،شهادت امام حسين عليه السلام اتفاق افتاد. روز شانزدهم ، بيت المقدس قبله نماز گرديد.روز هفدهم،عذاب به اصحاب فيل نازل شد. روز بيست و پنجم،حضرت سجاد رحلت نموده است.
 
اين ماه را در جاهليت احترام بسيار بوده و قتل و غارت در آن حرام دانسته،ولي بد نفسان ومنافقان امت پيغمبر آخر الزمان در اين ماه، خون دوستان و فرزندان سيد بشر را حلال دانسته و هتك حرمت اهل بيت نمودند. (1)
 
امام رضا عليه السلام فرمود: ماه محرم ماهى است كه مردم زمان جاهليت جنگ و جدال را در آن حرام ميدانستند. ولى در اين ماه ريختن خونهاى ما حلال شد! احترام ما از بين رفت! فرزندان و زنان ما اسير شدند! خيمه‏هاى ما طعمه آتش‏ها قرار گرفتند! اموال ما به يغما رفت! احترامى كه ما براى پيغمبر خدا داشتيم مراعات نشد!
 
قَالَ الرِّضَا عليه السلام :إِنَّ يَوْمَ الْحُسَيْنِ أَقْرَحَ جُفُونَنَا وَ أَسْبَلَ دُمُوعَنَا ... فَعَلَى مِثْلِ الْحُسَيْنِ فَلْيَبْكِ الْبَاكُونَ فَإِنَّ الْبُكَاءَ يَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَامَ ،حقا كه مصيبت امام حسين عليه السلام پلك چشم ما را زخم و اشكهاى ما را جارى ... و غم اندوه را تا روز قيامت دچار ما كرد.پس گريه‏كنندگان بايد بر شخصى مثل حسين گريه كنند، زيرا گريه براى آن حضرت باعث آمرزش گناهان بزرگ خواهد شد. (2) ماه محرم ماه حزن و اندوه آل محمد(صلي الله عليه وآله وسلم) است كه تمام انبياء وملائكه وشيعيان و دوستان اهلبيت (عليهم السلام) محزون اند.بلكه بايد گفت ماه حزن واندوه همه عالم است چراكه همه ساله از اول محرم تا روز عاشورا پيراهن پاره پاره ي سيد الشهداء (عليه السلام) را ازعرش خدا رو به زمين مي آويزند وحزن و اندوه عالم را فرامي گيرد.  (3)
 
--------------------------------------------------------------------------------

پی نوشت:
 
1- خصائص الزينبيه،سيد نور الدين جزايري، ص127.
 
2- أمالي الصدوق ،ص128.
 
3- خصائص الحسينيه، ص29، خصيصه نوزدهم.