ذکر مصیبت فاطمه زهرا سلام الله علیها با موضوع مصائب حضرت فاطمه(س) و صبر علی(ع)
مصائب حضرت فاطمه(س) و صبر علی(ع)
«يَا فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُ يَا بِنْتَ مُحَمَّدٍ يَا قُرَّةَ عَيْنِ الرَّسُولِ يَا سَيِّدَتَنَا وَ مَوْلاتَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكِ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكِ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا يَا وَجِيهَةً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعِي لَنَا عِنْدَ اللَّهِ». [1]
مصیبت بی بی دو عالم آنقدر سنگین است که کمر امیرالمومنین(علیه السلام) زیر بار این مصیبت خم شده. در طول این چند روز چه بر امیرالمومنین(علیه السلام) گذشت؟ آیا حضرت فاطمه(سلام الله علیها) که رسول خدا(صلّی الله علیه و آله و سلّم) خم می شد و دستش را می بوسید و به استقبالش می رفت و او را در جای خود می نشانید؛ سینه اش را می بویید و می فرمود:«فِدَاهَا أَبُوهَا»،[2] بوی بهشت را از حضرت فاطمه(سلام الله علیها) می شنوم.
حضرت فاطمه (سلام الله علیها) که حضرت درباره او می فرمود:«إِنَّ اللَّهَ يَغْضَبُ لِغَضَبِ فَاطِمَةَ وَ يَرْضَى لِرِضَاهَا»؛[3] به کسی یا چیزی یا امری غضبناک شود خدا غضب می کند. اگر حضرت فاطمه(سلام الله علیها) راضی شد، خدا راضی می شود. حضرت فاطمه (سلام الله علیها) که حضرت می فرمود:«إِنَّ فَاطِمَةَ بَضْعَةٌ مِنِّي، وَ هِيَ رُوحِيَ الَّتِي بَيْنَ جَنْبَيَّ»؛[4] نگویید حضرت فاطمه(سلام الله علیها) روح من و جان من است. حضرت فاطمه (سلام الله علیها) که می آمد درب خانه اش، حضرت اجازه مي گرفت و وارد می شد. بی اجازه وارد خانه نمی شد.
حضرت فاطمه (سلام الله علیها) که پیغمبر خدا وقتی مسافرت می رفت، آخرین خانه برای وداع، خانه حضرت فاطمه(سلام الله علیها) بود. وقتی برمی گشت، اولین خانه ای که وارد می شد خانه حضرت فاطمه(سلام الله علیها) بود. آیا این حقایق تاریخ رد کردنی است؟ در مدینه طوری غریب شود که بریزند خانه اش را آتش بزنند. او را بین در و دیوار بگذارند. نامحرم ها در کوچه او را محاصره کنند.
از امام صادق(علیه السلام) سؤال شد: آقا! سبب وفات حضرت فاطمه(سلام الله علیها) چه بود؟ حضرت فاطمه(سلام الله علیها) که جوان بود. فرمود: قنفذ فلانی به دستور او حضرت را هدف قرار داد؛ وقتی آمد کمربند امیرالمومنین(علیه السلام) را گرفت، دومی دستور داد مغیره، دست حضرت فاطمه(سلام الله علیها) را کوتاه کن. چه کردند؟ هجوم دسته جمعی به حضرت فاطمه(سلام الله علیها) بردند.
تعبیری که از امام مجتبی(علیه السلام) نقل شده، این است که حضرت به مغیره رو کرد و فرمود: تو همان کسی هستی که آنقدر مادرم را زدی که غرق در خون شد. امیرالمومنین(علیه السلام) صحنه ها را دیده و طبق پیمانی که ازش گرفته شده صبر کرد. در نقل کافی شریف هست که وقتی بعضی از این صحنه ها را جبرئیل نقل کرده که یا رسول الله(صلّی الله علیه و آله وسلّم) باید امیرالمومنین(علیه السلام) میثاق به صبر کند. حضرت به رو افتاد و بعد عرض کرد: یا رسول الله(صلّی الله علیه و آله وسلّم)! اگر خدا مي خواست باید صبر کنم، صبر می کنم. امیرالمومنین(علیه السلام) صبر کرد.
وقتی امشب بدن حضرت فاطمه(سلام الله علیها) را غسل و کفن کرد، تحویل رسول خدا داد. دیگر صبر امام علی(علیه السلام) کم شد و عرض کرد:«قَلَّ يَا رَسُولَ اللَّهِ عَنْ صَفِيَّتِكَ صَبْرِي وَ رَقَّ عَنْهَا تَجَلُّدِي»؛[5] فرمودی صبر کن، تحمل کردم ولی دیگر صبر امام علی(علیه السلام) کم شده. «يَا رَسُولَ اللَّهِ أَمَّا حُزْنِي فَسَرْمَدٌ»؛ [6] دیگر غصه من پایان پذیر نیست؛ اما دیگر تا آخر عمر از این غصه خواب به چشم امام علی(علیه السلام) راه ندارد. یا رسول الله(صلّی الله علیه و آله وسلّم) خودت می دانی چه بر ما گذشته. «وَ سَتُنْبِئُكَ ابْنَتُكَ بِتَظَافُرِ أُمَّتِكَ عَلَى هَضْمِهَا»؛[7] به زودی دختر عزیزت به تو خواهد گفت که امت تو پشت به پشت هم دادند که حضرت فاطمه(سلام الله علیها) نباشد و او را نابود کنند. یا رسول الله(صلّی الله علیه و آله وسلّم)!
با امام علی(علیه السلام) اسراری است که حضرت فاطمه(سلام الله علیها) در میان می گذاشت. تو از حضرت فاطمه(سلام الله علیها) سؤال کن چه بر سر ما آمد و ما در این میثاق و عهدمان کنار شما ایستادیم. تعبیرم این است که یا رسول الله(صلّی الله علیه و آله وسلّم) تو مرا وصیت کردی. آن چنان خاموش که کار حرف زدن به اشاره افتاده؛ اگر می بینی مخفیانه حضرت فاطمه(سلام الله علیها) را آوردم و دفن کردم؛ اگر می بینی همه را دعوت به سکوت و آرامش می کنم که مبادا دشمن با خبر شود، این ها از وصیت و سفارش شماست یا رسول الله(صلّی الله علیه و آله وسلّم).
به وصف غربتم این بس بود که با سیلیزگوش همسر من گوشواره افتاده
حجة الاسلام و المسلمین میرباقری
[1]. مفاتيح الجنان، حاج شيخ عباس قمى/1/108/، دوم دعاى توسل .....، ص: 108.
[2]. بحارالأنوار، مجلسی/43/20/باب 3، مناقبها و فضائلها و بعض...، ص: 19.
[3]. بحارالأنوار، مجلسی/21/279/باب 32، المباهلة و ما ظهر فيها من....، ص: 276.
[4]. اعتقادات الإمامية و تصحيح الاعتقاد، شیخ صدوق، شیخ مفید/ج 1/105/38، باب الاعتقاد في الظالمين.....، ص: 102.
[5]. شرح نهج البلاغة، ابن ابی الحدید/10/265/195، و من كلام له ع .....، ص: 265.
[6]. الكافي، شیخ کلینی/1/458/، باب مولد الزهراء فاطمة(سلام الله علیها) .....، ص: 458.
[7]. همان.
