روضه دفن امیر المؤمنین(ع)؛ آیت الله احمدی میانجی

امروز روز بیست و یکم [رمضان] است. نزدیک سحر بود که امیرمؤمنان علیه السلام دفن شد. امام خمینی رحمه الله فرمود: خانه محقر امیرمؤمنان علیه السلام، خانه ای بود که هر کس در آن زندگی کرده، به سختی زندگی کرده است. شما ببینید، فاطمه زهرا سلام علیها با آن وضع از دنیا رفت، شبانه دفن شد و کسی نفهمید مزارش کجا است! الان هم نمیدانند کجا است. فقط نوشته اند که حضرت امیر علیه السلام، خودش شب ها که مردم می خوابیدند، کنار مزارش می آمد.

غیر از چند نفر از دوستانش، کسی نفهمید جسم مطهر زهرای اطهر علیها السلام را کجا بردند و چه جایی دفن کردند. قبر امام علی علیه السلام نیز تا زمان امام صادق علیه السلام مشخص نبود. در زیارت «امین الله» می خوانیم که امام سجاد علیه السلام کنار قبر حضرت آمد و صورتش را روی خاک قبر گذاشت. بعد از آن که بنی امیه منقرض شد و خطرها برطرف گردید، ائمه قبر حضرت را نشان دادند، چنان که امام صادق علیه السلام جای قبر را تعیین کرد.

امیر مؤمنان علیه السلام تشییع جنازه نداشت و در مراسم تشییع ایشان، فقط بچه هایش حضور داشتند. البته بچه های حضرت، در خانه تنها نبودند؛ در خانه، زینب علیها السلام تنها نبود؛ بلکه زن های شیعیان و هاشمی ها می آمدند و تسلیت می گفتند و در گریه آن ها را همراهی می کردند. کسی برای گریه کننده ها مزاحمت ایجاد نمی کرد. امام مجتبی علیه السلام بعد از تشییع و دفن پدر، به خانه برگشت. اصحاب و دوستانش به خانه می آمدند.

آن طور که در روایات هست، امیرمؤمنان علیه السلام خودش وصیت کرده بود که با جلوی تابوت کاری نداشته باشید و فقط عقب تابوت را بردارید؛ هر کجا که تابوت پایین آمد، شما هم تابوت را همان جا زمین بگذارید. راوی می گوید: وقتی جنازه را به زمین گذاشتیم، دیدیم سنگی برق می زند. سنگ را که برداشتیم، دیدیم که یک قبری آماده است و در لوحی نوشته شده است: این قبر را نوح پیغمبر برای علی بن ابی طالب علیه السلام آماده کرده است.

در بعضی از نقل ها هست که امام حسین علیه السلام خیلی برای پدر گریه می کرد. حضرت امیر علیه السلام نگاهی کرد و فرمود: «اباعبدالله لا یوم کیومک؛ هیچ روزی مثل روز تو نیست.» این جمله از امام زمان علیه السلام نقل شده است که: یا جدا! فراموش نمی کنم آن حالی را که یک پا را می کشید و یک پا را جمع می کردی؛ در حال جان دادن بودی؛ اما گاهی هم با گوشه چشمت به بچه ها نگاه می کردی. اللّهم صلّ علی محمد و آل محمد. خدایا! حوایج همه ما برآور. مشکلات فردی و اجتماعی ما را حل بفرما. ما را از رسول خدا صلی الله علیه و آله و آل ایشان جدا نفرما.