روضه لحظات جان دادن پیامبر اکرم(ص)

نوشته اند همین که پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم حالش بد می شد و رنگش تغییر می کرد؛ حضرت زهرا علیهاالسلام گریه می کرد و می فرمود: وَا کَرباه لِکَربِکَ یا ابتاه؛[1] همین که پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم متاثر می شد، اشک فاطمه علیها السلام جاری می گشت.

در میان جسم نبی مانده و تنهاست علی

دل مولاست کز این داغ گران می سوزد

جسم بی جان پدر بیند و حال شوهر

زین مصیبت دل زهرای جوان می سوزد

خیلی این پدر و دختر صمیمی بودند. فاطمه علیهاالسلام این ایام از بالای سر بابا تکان نمی خورد، نشسته بود و به صورت بابا نگاه می کرد. فاطمه زهرا امیرالمؤمنین، امام حسن و امام حسین علیهم السلام همگی دور پیغمبر صلی الله علیه وآله وسلم بودند.

کنار بستر باباست زهرا

ز غم دامانش چو دریاست زهرا

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: لَقَد قُبِضَ رسولُ اللهِ و اِنَّ رأسَهُ علی صَدری؛[2] پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم در حالی جان داد که سرش روی سینۀمن بود. پیغمبر صلی الله علیه وآله وسلم در خانه غسل داده شد، کفن گردید، ولی تشییع نشد و در خانه خود به خاک سپرده شد.

به گوش دل رسد آوای حیدر

سر احمد بود بر پای حیدر

چنان زهرا غریبانه بنالد

فتاده لرزه بر اعضای حیدر

رود اما دو چشمش سوی زهراست

نگاه آخرش بر روی زهراست

امان از آن نگاه حسرت او

که سوی دست او هم پهلوی زهراست

پی نوشت ها:

[1] منتهی الامال، ص148؛ سوگنامه آل محمد، ص19.

[2] غررالحکم، ص120، ح2103.