محبت اهلبیت علیهم السلام
كارشناس: حجت الاسلام والمسلمين فرحزاد
تاريخ پخش: 14-12- 96
بسم الله الرحمن الرحیم، اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
حتی به خنده‌ای شده مهمانمان کنید *** زلفی نشان دهید و پریشانمان کنید
از ما مسافران قدم دور خود زدن *** سلمان شدن گذشت، مسلمانمان کنید
یک نور واحدید که در چهارده افق *** تکرار می‌شوید که حیرانمان کنید
شریعتی: السلام علیک یا أباعبدالله. سلام می‌کنم به روح ماه همه بیننده‌ها و شنونده‌های خوبمان، انشاءالله هرجا که هستید خداوند متعال پشت و پناه شما باشد. سلام گرم و صمیمانه من و همه همکارانم را از کربلای معلی از جوار بارگاه ملکوتی سید الشهداء(ع) پذیرا باشید. ما به مناسبت اعزام زائر اولی‌ها به عتبات عالیات به همراه دوستان عزیزمان عازم عتبات شدیم و هوای کربلا و نجف را نفس می‌کشیم. این برنامه را امروز به صورت ویژه تقدیم شما می‌کنیم. به همراه حاج آقای فرحزاد در خدمت شما هستیم. سمت خدای امروز رنگ و بوی اهلبیت(ع) خاصه امام حسین (ع) را خواهد داشت. حاج آقای فرحزاد سلام علیکم. زیارت شما قبول باشد.
حاج آقای فرحزاد: عرض سلام دارم خدمت جنابعالی و بینندگان و شنوندگان عزیز. از بارگاه ملکوتی آقا اباعبدالله خدمت همه عزیزان عرض سلام داریم و بسیار خوشحالیم که خدای متعال این توفیق بزرگ را نصیب برنامه سمت خدا و دیگر عزیزان کرد، زوار اولی‌هایی که تا حالا آرزوی دیدار این مرقد منور و مشاهد مشرفه را داشتند، الحمدلله در این سفر همراهشان هستیم و خدمت گزار آنها هستیم. جا دارد از همه بانیان خیر که این سفر را فراهم کردند تشکر کنیم. انشاءالله خدا قسمت کند بیایند از نزدیک حس و حال اینها را ببینند. یک شور و نشاط و حالت فوق العاده‌ای دارند و بسیار دعاگوی خیرین و عزیزانی که بانی و باعث این خیر شدند و این برکت را به اینها رساندند تشکر می‌کنیم. انشاءالله خدا توفیقی بدهد که این کاروان مرتب در طول سال برقرار باشد و در مملکت ما کسی نباشد که تا به حال به عتبات نیامده باشد. انشاءالله همه به این زیارت بیایند.
شریعتی: یک خبر خوب به پرستاران عزیز بدهم اینکه انشاءالله امروز روال و مبنای قرعه کشی را اعلام خواهیم کرد و فردا انشاءالله اسامی و برگزیدگان در سفر عتبات را در سایت برنامه قرار خواهیم داد. خدمت شما هستیم و با دل و جان بحث امروز شما را خواهیم شنید.
حاج آقای فرحزاد: بسم الله الرحمن الرحیم. الحمدلله رب العالمین، اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
هم در آستانه‌ی ولادت سر تا سر نور حضرت زهرا(س) هستیم و گرامی می‌داریم روز مادران و بانوان و همسران را، انشاءالله خدای متعال به ما لطف کند حقی که این عزیزان بر گردن ما دارند را ادا کنیم. انشاءالله خودمان را آماده کنیم که حق بانوان و همسران و مادران را در حد اعلی ادا کنیم. اجازه می‌خواهم اول برنامه به نیابت از همه دوستان سلامی به آقا أباعبدالله عرض کنم. «السلام علیک یا أباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک، علیک منی سلام الله ابداً ما بقیت و بقی اللیل و النهار و لا جعله الله آخر العهد منی لزیارتکم، السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین»
حالا که نام اباعبدالله را بردیم، روایت نورانی به ذهن من خطور کرد که امام صادق (ع) فرمودند: «من اراد الله به الخیر قذف فى قلبه حب الحسین علیه السّلام و زیارته» (بحارالانوار/ج98/ص75) هرگاه خدا به یک بنده‌ای اراده‌ی خیر می‌کند. «الخیر» با الف و لام آمده است. تمام خیرها، أباعبدالله همه وجودش را در راه خدا فانی کرده است و همه وجودش صفات الله و اسماء الله شده است. تجسم خیر این بزرگوار است و اهل بیت هستند. در زیارت جامعه کبیره می‌خوانیم، «إِنْ ذُكِرَ الْخَيْرُ كُنْتُمْ أَوَّلَهُ وَ أَصْلَهُ وَ فَرْعَهُ وَ مَعْدِنَهُ وَ مَأْوَاهُ وَ مُنْتَهَاهُ» یعنی همه خیرها را خدا به این بزرگواران مرحمت کرده و اینها سرچشمه و منبع و اصل و ریشه همه خیرها هستند. لذا اینها را کنار هم بگذاری همه یک نتیجه می‌دهد. می‌فرماید: هرکس خدا به او اراده خیر کرده است، در دل او عشق و مهر و محبت أباعبدالله و عشق و محبت زیارت أباعبدالله می‌افکند و او را شکار می‌کند. «قذف» یعنی مثل صیادی که یک صید را می‌رباید. امید داریم انشاءالله عزیزان باز هم یک تلاشی بکنند، آنهایی که این خیر نصیبشان نشده، نصیب و قسمتشان شود. بانی خیر شوید و همدیگر را حمایت کنید. هرکس خدا اراده‌ی خیر به او کرده در دل او مهر و عشق أباعبدالله می‌افکند و او را جذب می‌کند. کسی هم که گناه و معصیتی کرده است، عناد دارد، با خدا میانه ندارد، او هم مثل داعشی‌ها دشمنی أباعبدالله در دلش قرار می‌گیرد و با زیارت و زوار مخالفت می‌کند.
امروز می‌خواهم عرض کنم که موجودی ما شب اول قبر و قیامت این محبت‌ها و مودت‌هاو عشق ورزی‌هایی است که به ساحت مقدس اهلبیت داریم. از پیغمبر ما با عظمت‌تر نداریم. سرور و فخر کائنات و سرور و سالار اولین و آخرین است. «و انه سید الاولین و الآخرین» هیچ پیغمبری به عظمت پیغمبر ما نیست و هیچ پیغمبری مثل پیغمبر ماآزرده نشد و اذیت نشد و این همه زحمات طاقت فرسا نکشیدند. خدا مهربان می‌خواهد در مقابل رسالت به این پیغمبر اجر و مزد و پاداش بدهد. قطعاً اجر مزد و پاداش مالی و مادی و ظاهری نیست. یک اجر و مزدی باید باشد که بازتاب و نتیجه‌اش به همه عالم سرازیر شود. لذا طبق آیه مبارکه سوره شوری خدای مهربان این آیه را درباره‌ی اجر و مزد پیغمبر عظیم الشأن نازل کردند «قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى» (شوری/23) اگر در خزائن خدا چیزی برتر و بالاتر از همه جهات که هم به نفع پیغمبر و هم به نفع اهل بیت و هم به نفع همه عالم باشد، چیزی بالاتر از مودت و محبت قربای پیغمبر بود، خدا آن را اجر و مزد پیامبر قرار می‌داد. ولی خدای متعال از همه گزینه‌ها این مودت اهلبیت را پاداش و مزد پیغمبر قرار داد که در آیات و روایات ما آمده «قل ما سئلتكم من اجر فهو لكم» این اجر و مزدی که خدا قرار داده برگشتش به خود امت است. «إِلَّا مَنْ شاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلى رَبِّهِ سَبِيلًا» (فرقان/57) آنهایی که می‌خواهند راه به سوی خدا هموار شود بروند، خدا این اجر و مزد را برای آنها قرار داده است.
من چند روایت را خدمت عزیزان عرض کنم که چقدر آثار و برکات دارد یعنی مودت و محبت یک جذبه‌ای دارد که ما را به آن مقصد می‌رساند و به محبوبمان وصل می‌کند. لذا راه رسیدن به پیغمبر و راه رسیدن به خدا منحصر در جذب شدن به اهلبیت است. «أنا مدینه العلم و علی بابها» راه ورود به شهر پیغمبر اهلبیت هستند. «إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ» (اسراء/9) چقدر در ذیل این آیه روایت داریم که «للتی هی اقوم» ولایت ما اهلبیت است. قرآن تجسم کلام خداست. ولی اهلبیت حقیقت قرآن هستند. باطن قرآن و مغز قرآن هستند. تجسم عملی، اخلاقی، الگویی هستند و می‌توانند بشر را هدایت کنند. لذا قرآن هم ما را به همین رهنمون می‌کند. لذا این محبت و جاذبه محبت ما را به طرف اهل بیت می‌کشد و به شهر علم پیغمبر و ما را به خدا وصل می‌کند.
روایت زیبایی است زید شحام، از دوستداران امام صادق (ع) بود. دوست خیلی خوبی هم بوده است. شحام می‌گویند چون پی و روغن می‌فروخته است. یکبار به محضر حضرت شرفیاب شدند. حضرت سؤال کردند: سن تو چقدر است؟ عرض کرد: پنجاه سال یا شصت سال! حضرت وقتی سن مرا پرسیدند، فرمودند: عبادت‌هایت را نو کن و یک توبه جدید هم انجام بده. دوستان و شیعیان اهل بیت خیلی حواسشان هست. از این حرف حضرت معلوم شد یک خبری هست. می‌گوید: من شروع به گریه کردم. حضرت فرموند: چرا گریه می‌کنی؟ گفت: این سؤال و جوابی که کردی معلوم می‌شود ما چند روز دیگر باید برویم. اینکه شما سن مرا پرسیدید و فرمودید: عبات‌هایت را جدید کن و توبه کن معلوم است که رفتنی هستم. حضرت او را خیلی دلداری دادند و فرمودند: اولاً تو از شیعیان ما هستی. در بعضی روایات دیگر در کافی هست که شیعه شعاع ماست. یعنی نور ماست که جدا شده و به ما برمی‌گردد. در یک روایت دیگر حضرت فرمودند: شعاع خورشید به کجا برمی‌گردد؟ غروب آفتاب که می‌شود شعاع خورشید به خود خورشید برمی‌گردد. نور به منبع خودش برمی‌گردد. حضرت فرمودند: آنچه در نزد ما هست برای تو بهتر است. یعنی شما نزد ما می‌آیی، صراط و میزان ما هستیم. وسیله سنجش و همه کاره عالم ما هستیم. حساب شیعیان با ما هست. در زیارت جامعه کبیره می‌خوانیم «و ایاب الخلق الیکم حسابهم علیکم» یعنی برگشت ما و حساب ما با شماست. اینجا حضرت فرمودند: حساب شیعیان ما با ما هست. این شخص نگران بود از اینکه می‌میرد و فکر کرد از اهلبیت جدا می‌شود. حضرت فرمود: اولاً حضرت قسم جلاله خوردند به خدای عظیم، فرمود: به خدا قسم ما اهلبیت از خودتان به شما مهربانتر هستیم. یعنی آنها اینقدر ما را دوست دارند.
هرکسی اطرافیانش را برای خودش می‌خواهد، چون همسر من است، خواهر من است، برادر من است، کسی هست ما را از خودمان، یعنی محور حب ذات ما که از همه بالاتر است کسی هست که روی دست ما بزند و ما را از خودمان بیشتر بخواهد. هزارها بلا ببیند که ما را از درون آتش دربیاورد. فرمود: به خدا قسم از خودتان به شما مهربانتر هستیم و شما را بیشتر از خودتان دوست داریم. بزرگی فرمودند: امیرالمؤمنین چقدر صدمه خوردند، چقدر خون دل خوردند و طناب به دستشان انداختند. بیعت اجباری گرفتند. آزارهایی که به حضرت محسن شد و شهید کردند. حضرت زهرا این همه آزار و شکنجه دید برای چه؟ خوب دنبال زندگی‌شان می‌رفتند و کاری به جامعه نداشتند. بزرگ فرمود: تمام این زحمت‌ها و آزارهای فوق العاده را تحمل کردند «أنا ارحم بکم منکم بانفسکم» می‌خواستند سلمان‌ها حفظ شوند. ابوذرها حفظ شوند. مقدادها حفظ شوند. تشیع و مؤمنین حفظ شوند. یعنی حقیقتاً خودشان را بلا گردان و سپر شیعیان قرار دادند. امام حسین حاضر است قطعه قطعه بشود، بدنش زیر سم اسب‌ها برود، این همه مصائب ببیند و یک موی خواهر زینب را با همه هستی عوض نمی‌کند. اسیر دست شمرها و یزیدها بشود که بشریت نجات پیدا کند. «وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادَكَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَيْرَةِ الضَّلالَةِ» (تهذيب الاحكام، ج 6، ص 113) مثل شمع آب شود و ذوب شود و در بلاء و امتحان‌ها بسوزد که بشریت و شیعیان و مؤمنین نجات پیدا کنند. می‌شود به اینها عشق نورزید؟ می‌شود اینها را دوست نداشت؟ می‌شود عاشق اینها نشد؟ چطور شده که مردم دیوانه امام حسین هستند؟ عاشق امام حسین هستند؟ مرحوم دولابی می‌فرمودند: برای ما محبت نیست، برای ما تحبّب است. تحبّب یعنی برگشت محبت آنها، مثل اینکه نور خورشید به یک آینه بخورد، منعکس می‌کند. فرمودند:خدا و چهارده معصوم ما را دوست دارند و ما نمی‌توانیم آنها را دوست بداریم. یعنی راهی برای ما نگذاشتند، نفس ما از آنهاست. دل و ظاهر ما از آنهاست. برای دلبر دلی نگذاشتند و هرچه هست برای آنهاست. فرمودند: اینقدر اینها روی سر ما مهر و محبت و لطف ریختند که دوستی ما تحبب است. یعنی تظاهر به دوستی است. دوستی الکی است.
بزرگواری فرمودند: خانم من خیلی زن مؤمنه‌ای است. امام زمان را در عالم رؤیا خواب دید. فرمود: آقا ما شما را دوست داریم یا خیلی دوست داریم حضرت فرمود: اصلاً ما شما را دوست داریم. یعنی اصل این طرف است. یعنی ر واقع دوستی آنهاست. امام حسین اینقدر دوستی نشان داده که اربعین میلیون نفر راه می‌افتند. یعنی شور و عشقی که کرده، انعکاس انوار حضرت است. حضرت زهرا و امیرالمؤمنین این همه اذیت و آزار کشیدند که سلمان به او نخورد، ابوذر به او نخورد. امام هفتم موسی بن جعفر فرمود، در کافی شریف هم هست. حضرت فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ غَضِبَ عَلَى الشِّيعَةِ فَخَيَّرَنِي نَفْسِي أَوْ هُمْ فَوَقَيْتُهُمْ وَ اللَّهِ بِنَفْسِي» در زمان من شیعیان خطاهایی کردند، در روایات گناه آنها افشاء نشده است. کارهایی که خدا به آنها خشم کرد. در اعمال و رفتارشان کارهایی داشتند که خدا خواست یک گوشمالی به آنها بدهد. بنا بود یک ابتلایی ببینند. امام هفتم فرمودند: خدا مخیر کرد این بلا به من بخورد که امام اینها هستم یا به خود آنها بخورد که حق آنها بوده است. به خدا قسم من خودم را مقدم کردم و سپر قرار دادم، «فَوَقَيْتُهُمْ وَ اللَّهِ بِنَفْسِي» گفتم: خدایا این ابتلا به من بخورد ولی شیعیان من آسیب نبینند.
امام زمان(ع) به شیخ مفید نامه نوشتند و فرمودند: ما رعایت حال شما را داریم و شما را فراموش نمی‌کنیم. «أنا غير مهملين لمراعاتكم و لا ناسين لذكركم» (احتجاج، ج 2، ص 495) نه یاد شما می‌کنیم، شما را فراموش نمی‌کنیم. بنده در طول سال و ماه یکبار آقای شریعتی را یاد کنم، یاد کردم. ولی اگر بگویم: شریعتی را فراموش نمی‌کنم، یعنی همیشه به یادش هستم. حضرت فرمودند: اگر مهر و محبت ما، یاد ما به شما نباشد و کمک شما نباشد، آنچنان بلا و ابتلاء به شما می‌رسد ریشه شما را می‌کند. اینها واقعاً بلا گردان شدند و سپر ما شدند. ما این را درک نمی‌کنیم.
واقعاً این محبت راه میانبر است. راهی است که خیلی سریع آدم را به مقصد می‌رساند. طبیب اصفهانی خیلی اشعار زیبایی دارد. شعر زیبایی که فرمود:
غمت در نهانخانه‌ی دل نشیند *** به نازی که لیلی به محمل نشیند
به دنبال محمل چنان زار گریم *** که از گریه‌ام ناقه در گل نشیند
بنازم به بزم محبت که آنجا *** گدایی به شاهی مقابل نشیند
مرنجان دلم را... خوب است در جوار آقا یک وصیتی هم داشته باشیم. مرحوم آ سید علی قاضی، که الآن در نجف قبرشان هست. آیت الله بهجت، علامه طباطبایی‌ها، افتخار می‌کردند که شاگرد ایشام هستند و از محضر ایشان عرفان و اخلاق و ادب را یاد گرفتند. آ سید علی قاضی اواخر عمرشان چند وصیت داشتند. یکی اینکه به فرزندانشان فرمودند: هر روز در خانه اهلبیت حاضرباش بزنید. سلامی می‌دهید، قرآنی هدیه می‌کنید، زیارتی می‌خوانید، آدم به پدرش یک سلامی بکند. اهلبیت پدر ما هستند. یکی دیگر اینکه اگر از گرسنگی مردید، دست گدایی و نیاز حتی در خانه مراجع هم دراز نکنید. عزت خودت را حفظ کن. در خانه خدا برو از خدا بخواه. ولو رو به قبله شدی و از گرسنگی مردی در خانه خلق را نزن! وصیت سوم فرمودند: «الله الله الله» سه بار فرمودند، که سعی کنید در زندگی دلی را نرنجانید. آه مظلوم پشت سر شما نباشد. هرکس که با ما در معاشرت هست.
ز خود هرگز مرنجانم دلی را *** که می‌ترسم در او جای تو باشد
اتفاقاً این وصیت آقا أبا عبدالله(ع) هست، لحظات واپسین با آن همه مصائب و حالات خاصی که داشتند. به خیمه آمدند با امام سجاد(ع) وداع و خداحافظی کنند، فرمودند: «إِيَّاكَ وَ ظُلْمَ مَنْ لا يَجِدُ عَلَيْكَ نَاصِراً إِلا اللَّهَ» (كافي، ج 2، ص 331) فرزندم! از ظلم کردن به کسی که جز خدا یاور و پناهی ندارد بترس. طبیب اصفهانی هم همین را می‌گوید.
مرنجان دلم را که این مرغ وحشی *** ز بامی که برخاست مشکل نشیند
خَلَد ار به پا خاری آسان برآید *** چه سازم به خاری که در دل نشیند
شما را قسم می‌دهیم به حق آقا أباعبدالله دلی را نشکنید. نیش به کسی نزنید. گاهی خار به پا می‌رود و بیرون می‌آید. ولی تهمت بزنی و آبرو ببری و دلی را بشکنی خیلی سخت است. انشاءالله خدای متعال توفیق بدهد به برکت اهلبیت این راه میانبر سریع السیر ما را به مقصد می‌رساند. یک شخصیتی در کنار پیغمبر خدا، از یاران و غلام‌های حضرت بوده به نام ثوبان، به حضرت علاقه داشت و خدمتگزار حضرت بود. یک موقع حضرت نگاه کردند و دیدند بدنش لاغر شده و غم و غصه دارد و زانوی غم بغل کرده است. حضرت فرمودند: چرا حالت اینطور است؟ لاغر شدی و ضعیف شدی؟ عرض کرد: یا رسول الله من افتخار هم جواری و خدمتگزاری شما را داشتم. عشق و محبت شما در دل من پر شده است. ولی اخیراً یک غمی به دل من نشسته و آن فراق شماست. روزی من از دنیا خواهم رفت و این فراق شما مرا بی تاب می‌کند. اگر خدا نکرده اهل جهنم باشد که دیگر هیچ، اگر هم اهل بهشت باشم ما را در مراتب پایین جای می‌دهند و شما را در اعلی درجه بهشت! فاصله من با شما خیلی زیاد است. غم فراق شما و اینکه روزی بخواهم از شما جدا شوم مرا بیچاره کرده است. به داد من برسید که من چه کار کنم؟ معمولاً چنین جاهایی پیغمبر خدا سکوت می‌کردند و منتظر بودند خدای متعال یک آیه‌ای یا دستوری بفرستد. این آیه مبارکه، مفسرین نوشتند که شأن نزول ورودش برای ثوبان و امثال ثوبان است. «وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِينَ وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفِيقاً» (نساء/69) یعنی خدا و پیغمبر با هیچکس قوم و خویشی ندارند. هرکس مطیع باشد، فرمان ببرد که ما در صحیفه سجادیه در مورد اطاعت و فرمانبرداری صحبت کردیم. هفته گذشته فرصت نشد در مورد داستان ثوبان بگوییم. محبتی که پشت سرش اطاعت باشد مهم است. فرمود: هرکس اطاعت خدا و پیغمبر را بکند بلا شک خدا با آنهایی که به آنها نعمت داده که ما در شبانه روز ده بار می‌گوییم: «صراط الذین انعمت علیهم» خدا راه کسانی که به آنها نعمت داده‌ای ما را ببر نه آنهایی که مورد غضب هستند و گمراه هستند. اینهایی که به آنها نعمت داده‌ای، خوب اینها چه کسانی هستند؟ «أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ» چه کسانی هستند؟ «النَّبِيِّينَ» پیغمبرها، «وَ الصِّدِّيقِينَ» اهلبیت هستند. «وَ الشُّهَداءِ» شهداء، «وَ الصَّالِحِينَ» کسانی که کارشان دائم نیکوکاری است. «وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفِيقاً» و خوب همراهانی هستند. این آیه در مورد ثوبان و هرکس مثل ثوبان است نازل شد. اگر پیرو پیغمبر و اهلبیت باشیم و عشق و مهر و محبت داشته باشیم، شک نکنید خدا وعده قطعی داده با نبیین، با شهداء، با صدیقین و صالحین محشور می‌شویم. از جوار بارگاه آقا أباعبدالله آرزو می‌کنیم که همه بیننده‌ها جزء این آیه باشند و انشاءالله با پیغمبر و اهلبیت محشور شوند.
شریعتی: از جوار بارگاه ملکوتی امام حسین(ع) و حضرت ابالفضل العباس به یاد شما هستیم و نائب الزیاره و دعاگوی شما هستیم. وقتی به عتبات مشرف شدیم، یک خانمی پیام دادند که همسرم عاشق زیارت کربلا بود، منتهی یکی از مسافرین اخیر پرواز تهران، یاسوج بود. شما را به امام حسین قسم می‌دهم که یاد او بکنید و جای او نماز بخوانید. یاد و خاطره‌ی همه جانباختگان حادثه تلخ پرواز تهران، یاسوج را گرامی می‌داریم و برایشان دعا می‌کنیم. جانباختگان زلزله اخیر کرمانشاه و همه کسانی که به گردن ما حق دارند. همه پدران و مادران و همه اساتید، انشاءالله همه سر سفره سید الشهداء مهمان باشند و متنعم باشند. امروز صفحه 249 قرآن کریم، آیات ابتدایی سوره مبارکه رعد در سمت خدای امروز تلاوت خواهد شد.
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ، المر تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ وَ الَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يُؤْمِنُونَ «1» اللَّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّماواتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها ثُمَّ اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى يُدَبِّرُ الْأَمْرَ يُفَصِّلُ الْآياتِ لَعَلَّكُمْ بِلِقاءِ رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ «2» وَ هُوَ الَّذِي مَدَّ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ فِيها رَواسِيَ وَ أَنْهاراً وَ مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ جَعَلَ فِيها زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهارَ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ «3» وَ فِي الْأَرْضِ قِطَعٌ مُتَجاوِراتٌ وَ جَنَّاتٌ مِنْ أَعْنابٍ وَ زَرْعٌ وَ نَخِيلٌ صِنْوانٌ وَ غَيْرُ صِنْوانٍ يُسْقى بِماءٍ واحِدٍ وَ نُفَضِّلُ بَعْضَها عَلى بَعْضٍ فِي الْأُكُلِ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ «4» وَ إِنْ تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ أَ إِذا كُنَّا تُراباً أَ إِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ أُولئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ وَ أُولئِكَ الْأَغْلالُ فِي أَعْناقِهِمْ وَ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ «5»
ترجمه: به نام خداوند بخشنده مهربان. الف لام ميم را، آن آيات كتاب (آسمانى) است و آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو فرو آمده، حقّ است، ولى بيشتر مردم ايمان نمىآورند. خداست آنكه آسمانها را بدون ستونهايى كه آن را ببينيد برافراشت، سپس بر عرش (مقام فرمانروايى) برآمد وخورشيد وماه را كه هر كدام تا زمان معينى حركت دارند، تسخير نمود. او كار (هستى) را تدبير مىكند، آيات خود را به روشنى بيان مىكند تا شايد به لقاى پروردگارتان يقين حاصل كنيد. و اوست خدايى كه زمين را گسترانيد و در آن كوهها و نهرها قرار داد و از هر ميوهاى، دو جفت در آن قرار داد. او روز را با شب مىپوشاند. قطعاً در اين (امور) براى كسانى كه فكر مىكنند نشانههايى است. و در زمين قطعاتى است مجاور هم و باغهايى از انواع انگور و كشتزار و درختان خرما (محصولاتى مختلف) همانند و غير همانند كه همه با يك آب آبيارى مىشوند و بعضى ميوهها را در خوردن بر بعضى برترى داديم. همانا در اين (تنوّع ميوهها و مزهها با آنكه از يك آب و خاك تغذيه مىشوند) براى كسانى كه تعقّل دارند حتماً نشانههايى است. اگر تعجّب مىكنى پس عجيب گفتار آنهاست (كه مىگويند:) آيا آنگاه كه خاك شديم، آيا به آفرينش تازهاى در مىآييم؟ آنانند كسانىكه به پروردگارشان كفر ورزيدند و همانانند كه غُلها در گردنشان باشد و همانانند همدم آتش كه در آن جاودانهاند.
شریعتی:
اینجا بهشت روی زمین فرشته‌هاست *** از کوی تو فرشته به اکراه می‌رود
دعا می‌کنیم که انشاءالله شما زائر کربلای معلی شوید و هوای بین الحرمین را نفس بکشید. از فضیلت ذکر بلند صلوات بر محمد و آل محمد بشنویم و بعد هم اشاره قرآنی را بفرمایید.
حاج آقای فرحزاد: پیغمبر عظیم الشأن فرمودند: «مَنْ صَلَّي عَلَيَ مَرَّةً فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْهِ بَاباً مِنَ الْعَافِيَةِ» (جامع الاخبار، ص 59) نعمت عافیت نعمت بزرگی است، عافیت در دین، دنیا و آخرت، ظاهر و باطن، بدن، فرمود: هرکس بر من یکبار صلوات و درود بفرستد، خداوند دری از درهای عافیت را به روی او باز خواهد کرد. یعنی هر صلواتی یک بلا و گرفتاری را دور می‌کند و یک عافیت و لطفی را به ما جلب می‌کند و ما را به مرکز عافیت وصل می‌کند که محمد و آل محمد است.
اینکه عرض کردیم محبت راه میانبر است و ما را سریع می‌رساند، خیلی روایت داریم در این مورد که امام صادق فرمودند: «من اتق الله منکم و اصلحَ فهو منا اهل البیت» هرکس در زندگی تقوا پیشه کند، حلال و حرام را رعایت کند و آدم مصلح و صالحی باشد، «مناّ اهل البیت» است. بعد حضرت فرمودند: «فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي» (ابراهیم/36) حضرت ابراهیم می‌فرماید:هرکس پیرو ما هست، جزء من است و باز در روایت دیگر حضرت همین را به کسی فرمودند که کسی تقوا پیشه کند، مثلاً دوست ما باشد، از ما اهلبیت است. راوی خیلی تعجب کرد که از شما اهل بیت می‌شود. حضرت فرمودند: به خدا قسم جزء ماست. یعنی آنهایی که واقعاً عاشق هستند و معرفت دارند و پیروی دارند، جزء ما اهل بیت می‌شوند. باز حضرت فرمودند: «إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ» (آل‌عمران/68) نزدیک‌ترین و سزاوارترین به حضرت ابراهیم آنهایی هستند که دنبال حضرت ابراهیم هستند.
