در مورد پیوند وجودی امام حسین(ع) با امام زمان(عج) توضیحاتی بفرمایید.

پاسخ – ایام ماه شعبان را به همه مردم تبریک می گوییم. انشاءالله اتصال ما به ساحت امام حسین(ع) ،حضرت ابوالفضل ،امام سجاد(ع) و امام زمان(عج) درنیمه شعبان به اوج برسد.

تمام سیر و سلوک امام زمان (عج)سیر و سلوک حسینی است یعنی گویا تمام پیامبران، امامان و معصومین سَر و سِری با ساحت امام حسین(ع) داشته اند. یعنی یک پیوند عاطفی ،معرفتی و ولائی داشته اند. اباعبدالله طلایه دار زندگی رحمانی بوده است. سیر و سلوک امام عصر حسینی است، هر صبح و شام به یاد امام حسین(ع) هستند. از طرفی اباعبدالله از وجود امام زمان (عج)؛ موعود وعده داده شده به تمام ادیان آسمانی، یاد می کردند. امام حسین (ع) می فرمودند: اگر درک کنم زمانه ی او را، لحظه لحظه ی عمرم را صرف خدمتگزاری او خواهم کرد. سید و سرور شهدا، آرزوی خدمتگزاری در ساحت امام عصر را داشته است. این می تواند الگوی خوبی برای ما و همه ی عالم باشد.

از طرفی در زمان ظهور ما با رجعت مواجه هستیم. رجعت یعنی بازگشت تمام خوبان عالم ،طلایه داران ایمان و طلایه داران شرک و نفاق .داریم :اولین کسانی که رجعت می کنند امام حسین(ع) و یارانشان هستند. و اولین کسانی که از کافران محض رجعت می کنند یزید، یارانش و جنایت کاران کربلا هستند.

پس پیوند عمیقی بین امام زمان(عج) و امام حسین(ع) وجود دارد. یکی از شعارهای امام و یاورانش این است یا لثارات الحسین.( ای طالبان خون حسین که به ظلم در کربلا ریخته شد) پیوند بین امام عصر و امام حسین(ع) یک پیوند  دو طرفه است. داریم که اولین کسی که زمین برایش شکافته می شود و پا به زمین می گذارد و رجعت می کند، امام حسین(ع) است. رجعت یکی از عقاید مسلم شیعه است. فرموده اند: از ما اهل بیت نیست کسی که رجعت و بازگشت ما را باور نداشته باشد. در دعای روز سوم شعبان چند بار به رجعت امام حسین(ع) اشاره شده است و می فرماید: تو کسی هستی که در روز رجعت امدادهای ویژه های الهی شامل حال تو می شود. در روایات داریم که زیباترین و باشکوهترین رجعت، رجعت امام حسین (ع) و یاران شان است که برای اوج گیری دولت کریمه ی مهدوی خیلی با برکت خواهد بود. چه تماشایی خواهد بود وقتی یاران امام حسین(ع)برمی گردند!

کسانی که تمنای حقیقی دل شان، یاوری امام زمان(عج) بوده است ،اگر مرگ بین آنها و امام زمانشان فاصله بیندازد، رجعت را درک خواهند کرد و در هنگام ظهور مخیر خواهند بود که به دنیا برگردند یا از نعمت های برزخی متنعم باشند. خیلی ها از نعمت های بهشت برزخی می گذرند و برای خدمتگزاری امام، رجعت را انتخاب می کنند.

در جای دیگر به امام حسین (ع)می فرماید: خداوند در مقابل شهادت، نسل ولایت و امامت را ویژه ی تو قرار داد. یعنی از نسل تو ادامه ی ولایت و امامت را قرارداد. شفا را در تربیت تو قرار داد و پیروزی و رستگاری همراه تو در زمان بازگشت و رجعت تو.

بسیاری از فتوحات دولت کریمه ی مهدوی بدست امام حسین(ع) و یارانش انجام می گیرد. بر روی دعای سوم شعبان تاکید شده است. این دعا در مفاتیح و بعنوان اعمال سوم شعبان نوشته شده است. امام حسین(ع) آنقدر در دنیا می ماند تا ابروهای امام سفید می شود و روی چشمانش می افتد. در زمان رجعت امامان دیگر به ترتیب حکومت خواهد کرد.

در زیارت حضرت حجت در روز جمعه داریم که سلام بر تو ای سرچشمه زندگی. این مقام یعنی چه ؟ سعی کنید که تمام زیاراتی که در مفاتیح در مورد حضرت حجت است را یک بار بخوانید و به واژه های آن دقت کنید تا معرفت شما نسبت به امام زمان(عج) بیشتر بشود. امام عصر هر زمان واسطه ی بین خداوند و خلق است  یعنی فیوضات را از خدا می گیرد و به مردم می دهد. امام عصر اولیاء نعمت ما هستند. به وجود او آسمانها و زمین برقرار است. این مشیت الهی است که اگر امام معصوم زمان نباشد زمین اهلش را فرو می برد. اگر ما زندگی می کنیم و نفس می کشیم بخاطر امام زمان معصوم است. چون امام معصوم بندگی خداوند را در بالاترین درجه تحقق می دهد. پس هر کس نعمتی دارد بخاطر وجود پیامبران و حجت زمان است.

مهم این است که ما چقدر با این سرچشمه ی زندگی ارتباط برقرار کرده ایم. آیا وجود اخلاق، مرام، گفتار و رفتار امام در زندگی ما جریان دارد؟ آیا ما رفتار و اخلاق امام را الگوی زندگی مان قرار داده ایم؟ درجه ی پیوند ما با سرچشمه ی زندگی چقدر است؟

در زیارت عاشورا داریم :خدایا زندگانی مرا زندگی پیامبر و آل پیامبر قرار بده یعنی الگوی زندگی من زندگی پیامبر باشد. آیا الگوی اخلاقی و زندگی اجتماعی و سیاسی ما مطابق با زندگی امام زمان(عج) است؟ امام مقتدا و جانشین خداوند رحمان است .آیا اقتصاد، سیاست، خانواده و اخلاق ما در عرصه اجتماعی و سیاسی باعث رضایت امام عصر می شود؟

آیا ما ارتباط با ساحت امام زمان(عج) را جدی گرفته ایم؟ ما خیلی از بازیهای فوتبال جهانی را جدی می گیریم ولی خیلی از کارهای جدی را، شوخی می گیریم. اگر بخواهد سبک زندگی ما حقیقی باشد باید به سبک قرآن ،عترت و در زمان ما، سبک زندگی مهدوی باشد.

در زیارت امام رضا(ع) خطاب به امام زمان (عج)داریم: مجاهدترین مجاهد راه حق . مدیریت امام زمان(عج) یک مدیریت جهادی است، سرتاسر تلاس بی امان در راه خداست.

آیا مدیریت ما در زندگی مدیریت جهادی است؟ آیا رنگ رحمانی در لحظه به لحظه ی زندگی ما وجود دارد؟ اینها پرسش های اساسی است که باید در این عرصه داشته باشیم.

سوال - چکار کنیم که به سبک زندگی مهدوی نزدیک بشویم ؟

پاسخ - مهمترین عامل ادب حضور است. امام عین الله و سرچشمه زندگی است. بهترین راه کارعملی برای برقراری ارتباط با سرچشمه ی زندگی، ادب حضور است یعنی خودمان را در محضر حضرت ببینیم، مطیع محض در ولایت و امامت بشویم و تسلیم محض بشویم.  بهترین الگو حضرت ابوالفضل است. ببینیم که حضرت با امام زمانش یعنی امام حسین(ع) چه پیوندی برقرار کرد؟ ایشان سراسر عشق ،معرفت و ادب بود. وقتی در محضر امام بودند می ایستادند و وقتی حضرت رخصت نشستن می دادند، ایشان در کمال خضوع و خشوع می نشست یعنی از رفتار و گفتارش ادب حضور می بارید. ایشان ذوب در ولایت و امامت بود.

در زیارت عاشورا داریم :آنها بر درگاه و روی تو با ادب ایستادند و نگاهشان به نگاه تو بود تا دستور تو را اطاعت کنند. حضرت ابوالفضل را دربان و کلیدگاه امام حسین(ع) می نامند. سیدعلی آقا قاضی طباطبایی فرموده بودند :به هر جایی که رسیدم در سایه ی قرآن و توسل به حضرت امام حسین(ع) بوده است. تجلی فراگیر الهی اباعبدالله است ؛تمام خیرات عالم در خانه ی امام حسین(ع) است ولی باب الحسین و دربان، حضرت ابوالفضل است. مناجات شعبانیه که از زبان امیرالمومنین وارد شده است اوج عرفان اسلامی است که تاکید شده آنرا در ماه شعبان بخوانیم. در انتهای این مناجات مقام انقطاع الی الله و برداشتن حجاب های ظلمانی و نورانی را از خدا طلب می کنیم.

سید علی آقا قاضی طباطبایی حجاب های ظلمانی و نورانی را نمی فهمید. حجاب های ظلمانی برداشته شده بود ولی حجاب های نورانی باقی مانده بود. ایشان هر پنجشنبه به قصد زیارت امام حسین(ع) به سمت کربلا حرکت می کردند. و ابتدا به زیارت حضرت ابوالفضل می رفتند. وقتی می خواهیم به کربلا برویم خوب است که از باب الحسین وارد بشویم .کلیددار حضرت ابوالفضل است. قاضی طباطبائی تمنای برداشتن حجاب های نورانی را داشت. فردی بظاهر عادی به ایشان گفت :سید ،دنبال چه کسی می گردی ؟کعبه ی اولیاء حضرت ابوالفضل است. ایشان با اشک و آه گوشه ی در حرم حضرت ابوالفضل ایستاد و با یک عنایت حضرت ،حجاب های نورانی برداشته شد.

امام علی(ع) در خطبه ی قاسعه رویکردی دارند که عده ای در زندگی شان رهرو راه شیطان می شوند. (ما دونوع زندگی داریم: رحمانی و شیطانی. طلایه دار زندگی رحمانی امام معصوم زمان است و طلایه دار زندگی شیطانی، ابلیس و شیطان است. بعضی ها بین این دو زندگی مردد هستند ولی خدا و قرآن این زندگی را نمی پسندند.) یعنی تحت ولایت شیطان می روند و دست شان می شود دست شیطان و نگاه شان می شود نگاه شیطان و در یک کلام، بازوی توانمند شیطان می شوند. و به جایی می رسند که قلب شان می شود قلب شیطان. عده ای دیگر در زندگی رحمانی پا می گذارند و به زندگی شیطانی پشت پا می زنند و با مدیریت جهادی از زندگی شیطانی روگردان می وشند و به جایی می رسند که دست و بازوی توانمند و زبان امام می شوند. حضرت ابوالفضل بازوی توانمند و قلب و پشتوانه امام شده بود. چنین دستی وقتی از بدن جدا می شود لایق آن می شود که هنگام شهادتش امام خم شود و بر دست جدا شده بوسه بزند. چهار امام دست علمگیر تو را بوسیده اند. این دست دست خدایی شده است و دست امام معصوم شده است.

اگر الگوی ما حضرت ابوالفضل باشد هر کدام از ما می توانیم بازوی توانمند امام بشویم. ادب حضور برای ما همان بندگی است. تصور ما باید این باشد که در محضر امام هستیم. آیت الله بهجت می فرمودند که مهم نیست که ما به ملاقات حضرت برسیم مهم این است که نگاه حضرت در بالای سر ماست و حضرت دارد ما را می بیند. بندگی و ادب حضور ما ترک محرمات و انجام واجبات است.

نزدیکتر از قلب منی با من محجور     دوری زمن است وزتو مارا گله ای نیست

هر گناهی که ما انجام می دهیم از ولایت خدا و امام معصوم خارج می شویم و به ولایت شیطان نزدیک می شویم و از آن حیات طیبه فاصله می گیریم. پس ما باعث دوری از زندگی رحمانی می شویم. در آداب زیارت حرم امام حسین(ع)در مفاتیح صلواتی است که سید بن طاوس بر آن تاکید می کند. در این زیارت دو نگرش را بیان می کند. یکی کسانی که کارشان به امام کشی رسید و بزرگترین جنایت را در کربلا کردند، نگاه خداوند رحمان را در نظر نگرفتند یعنی از زندگی رحمانی فاصله گرفتند و در انتهای دعا داریم: خداوند بواسطه ی گناهانم مرا از شما جدا نکند. پس اگر ما بخواهیم به امام نزدیک بشویم باید از گناه دوری کنیم، با هر قدمی که به سمت گناه می رویم خواسته یا ناخواسته از امام دور می شویم.

سوال – صفحه 356 قرآن کریم را توضیح بفرمایید.

پاسخ – در این صفحه داریم :خداوند هر کسی را که بخواهد به صراط المستقیم با نور خودش که نور مهدی است هدایت می کند. ما در نمازهای واجب از خدا می خواهیم که ما را به صراط مستقیم هدایت کند.

صراط مستقیم همان خط ولایت و امامت است و خط زندگی رحمانی است. حقیقت صراط مستقیم وجود ولی معصوم زمان است. در رجز خوانی حضرت ابوالفضل وقتی بازوی حضرت قطع می شود ،این ذوب در ولایت دیده می شود که می فرماید: به خدا قسم اگر دست راستم را قطع کنید دست از حمایت دینم برنمی دارم. دست از امام صادقی که در مقام ولایت و امامت حق اوست دست برنمی دارم، او که نواده ی پیامبر پاک و طاهر است. کمی خودیت در وجود حضرت عباس وجود ندارد و سرتاسر وجود او امام است. جنس ادب حضرت ابوالفضل بهترین راهی است که می تواند ما را به ساحت امام نزدیک کند. امیرالمومنین می فرماید:هیچ ارث و میراثی به اندازه ادب نیست.

امام سجاد(ع) یا امام صادق(ع) می فرماید: بصیرت ابوالفضل خیلی عمیق بود و در حمایت از آستانه ولایت به موقع عمل می کرد.

ما الان انتخابات را در پیش داریم. اگر ما معتقد هستیم که انقلاب ما یک هویت حسینی و مهدوی دارد و تمام افتخارش این است که می خواهد زمینه ساز ظهور مهدی باشد و برای دولت مهدوی نیرو سازی بکند، باید در ارتقاء این نظام رحمانی سهمی باشیم. امام خمینی فرمود: رأی دادن یک واجب سیاسی و یک فریضه ی واجب است .پس تمام فرد فرد جامعه دینی به تثبیت و پیشرفت این نطام رحمانی کمک کنند.

سوال – چگونه باید در خودمان ادب حضور( مثل حضرت ابوالفضل) را پیدا کنیم؟

پاسخ – ما باید نگرش مان را هم افق با نگرش امامت و ولایت بکنیم. برای ما ضرورت است که سیره رفتاری، گفتاری ،ادبی و تسلیم محض حضرت را بشناسیم و آنرا برای جوانان خودمان بازسازی کنیم. این کار می تواند ما را به جنس ادب حضرت نزدیک کند.

سوال – در مورد آداب ماه شعبان توضیحاتی بفرمایید.

پاسخ – در مفاتیح الجنان آداب زیادی داریم. در عظمت پنجشنبه های ماه شعبان داریم که تمام ملائک هفت آسمان را زینت می کنند برای حقیقت اعمال ماه شعبان که می خواهد بالا برود. و می گویند :خدایا روزه داران روز پنجشنبه ی ماه شعبان را بیامرز و حاجات شان را برآورده کن. نتیجه ی روزه گرفتن یک پنجشنبه و دوشنبه ی ماه شعبان این است که خداوند بیست حاجت از حاجات دنیوی و بیست حاجت از حاجت اخروی بنده را تضمین می کند. کسانی که تمنای و آرزوی روزه داری در ماه شعبان را دارند انشاءالله ثواب آنرا خواهند برد. کسانی که نمی توانند روزه بگیرند می توانند اعمال دیگر این ماه را انجام بدهند. از پیامبر پرسیدند که در ماه شعبان بهترین عمل چیست؟ پیامبر فرمود: صدقه دادن و استغفار. هر روز هفتاد مرتبه گفتن ذکر استغفرالله و اسئله التوبه توصیه شده است. هر استغفار درماه شعبان معادل هزار استغفار در ماه های دیگر است .ذکر صلوات خیلی توصیه شده است مخصوصا صلوات امام سجاد(ع) که در ظهر و در نیمه ماه شعبان خوانده می شود که این صلوات فشرده ی شده زیارت جامعه کبیره است .