راستي چگونه مي توان دستاورد نهايي آفرينش، ثمره تمام و كامل هستي و خلاصه انوار و تجليات و جودي خداوند را در قالب ناقص الفاظ و واژه ها جاي داد؟
ابر انساني كه خالق هستي در حق او فرمود ( لولاك لما خلقت الأفلاك ) اگر تو نبودي هر آينه افلاك را نمي آفريدم. كسي كه تا « قاب قوسين او أدني » به خداوند نزديك شد و مكانتي يافت كه هرگز جبرئيل امين كه ملك مقرب و واسطه وحي الهي بود بدان مكانت راه نيافت و با صراحت به او عرض كرد: «اگر يك موي بالاتر روم به نور تجلي بسوزد پرم.»
توصيف انسان كامل نخستين و كسي كه خود فرمود: «اي علي(ع) جز خداي و تو، كسي را ياراي شناختن من نيست، چگونه ممكن خواهد بود.»
پس بهتر است كه لب فروبنديم و سخن كوتاه كنيم و تنها از دريچه روايات و اخباري كه حكايت گر متن سيره و سنت پيامبر اعظم(ص) است اخلاق عظيم او را (إنك لعلي خلق عظيم) به نظاره بنشينيم و رفتار و اخلاق شيرين پيامبر بزرگ اسلام كه اسوه و الگوي زندگي پارسايان است (و لكم في رسول الله اسوه حسنه) فرا راه زندگي خويش سازيم و از او پيروي كنيم. در اين سلسله گفتار جمله هايي كوتاه در منش و روش زندگي آفرين پيامبر خدا حضرت محمد مصطفي(صلي الله عليه و آله و سلم) بيان مي شود كه خواندن آن به خصوص براي نسل جوان، الهام بخش زيستي خداپسندانه و سعادتمندانه خواهد بود.
مظهر جمال
قبل از بيان ويژگي هاي اخلاقي و رفتاري خورشيد نبوت, اندکي به توصيف ظاهري مظهر جمال خداوندي بنشينيم: در اين باره آورده اند که پيشاني مبارك پيامبر گرامي اسلام بلند بود. مويش نه لخت بود و نه در هم پيچيده. محاسنش نيز انبوه بود، اما بلند نبود. ابروانش به هم پيوسته بودند، اما باريك و كشيده با مژه هايي بلند و انبوه. چشمانش درشت و سياه بود. گونه هايش برجسته بود ، ولي متعادل، نه كم گوشت بود و نه پرگوشت. بيني اش كشيده و باريك بود. دندان هاي پيشين او به گونه اي متناسب از يكديگر فاصله داشتند و از سپيدي مي درخشيد. چهره اش گرد، سپيد، اما نمكين بود و زير لب پايين اش خال داشت.
پيامبر اسلام خوش چهره ترين پيامبران الهي بود. گردنش نه بلند بود و نه كوتاه، زيبا بود و به سان نقره مي درخشيد. اعضاي بدن مباركش محكم، استخوان بندي اش درشت بود و اندامي معتدل داشت، نه كوناه قد بود و نه بلند.
شانه ها يش همچون مردان شجاع پهن بود و دوسر شانه اش موي داشت.
برگزيده اي از كتاب نگين هستي اثر حسين سيدي
