پيامبر(ص) چون مي خواست به مجلسي وارد شود و با مردم ملاقات کند, به آراستگي ظاهر خويش توجه وافري داشت, در آينه مي نگريست, موي ها و محاسن مبارکش را شانه مي زد, لباس تميز و مرتب مي پوشيد و چنان خويش را معطر مي ساخت که از مسافتي دور, بوي خوش عطر آن حضرت به مشام مي رسيد.
 
يکي از ياران پيامبر(ص) مي گفت: «قبل از اين که حضرت به مسجد وارد شود, ما خبردار مي شديم, زيرا بوي عطرش مي پيچيد و ما را متوجه ورودش مي ساخت.»
 
محبوب ترين عطرها نزد آن حضرت(ص) مشک بود. مشکداني داشت که پس از هر وضو بلافاصله آن را بدست مي گرفت و خود را معطر مي ساخت, در نتيجه چون خانه را ترک مي کرد, بوي خوش آن در معبر آن حضرت(ص) منتشر مي شد.
 
از امام صادق(ع) نقل است هزينه اي که آن حضرت(ص) براي تهيه عطر مي پرداخت, بيش از آن مقداري بود که براي تهيه خوراک صرف مي کرد.
 
به طور کلي آن حضرت(ص) بوي خوش را دوست مي داشت و از بوهاي بد متنفر بود.
 
در روايتي به علي(ع) فرمود: «يا علي! جمعه ها خود را خوشبو کن, زيرا اين سنت من است و تا زماني که بوي آن از تو نمايان باشد, برايت حسنه مي نويسند.» [1]
 
امام صادق (ع) در روايت ديگري فرمود: آن حضرت موهاي خويش را چندان بلند نمي نمود که محتاج فرق باز کردن باشد, جز در يک مورد و آن هنگامي بود که کفار قريش از ورود آن حضرت(ص) به مکه ممانعت کردند, چون حضرت احرام بسته بود و نمي خواست تقصير کند, تا سال بعد که حج به جاي آورد همچنان موي خود را باقي گذارد و در اين دوران فرق خويش را از وسط باز مي نمود.
 
خود آن حضرت(ص) فرمود: «خداوند دوست دارد هرگاه بنده اش مي خواهد به ملاقات برادرانش بشتابد, خود را آماده نمايد و به جمال بيارايد». [2]
 
به آراستگي موها سفارش مي کرد و مي فرمود: «سر و سيماي خويش را اصلاح کنيد, کسي از شما شارب (سبيل) خويش را بلند نکند, زيرا شارب بلند پناهگاه شيطان (ميکروب) خواهد بود. گرفتن شارب آن چنان که لب آشکار شود سنت است. کسي که موي دارد, يا آن را کوتاه کند و يا به خوبي سامان دهد. شانه زدن مستحب است و براي هر نماز –واجب يا مستحب- پاداش دارد.»
 
پيامبر(ص) به مردي نگريست که محاسن بلندي داشت, فرمود: «چه مي شد اگر محاسنش را اصلاح مي کرد؟» خبر به آن مرد رسيد. محاسنش را اصلاح کرد که نه بلند بود و نه کوتاه. سپس به به ديدار آن حضرت(ص) آمد. پيامبر(ص) با ديدنش با ياران فرمود: «اين گونه اصلاح کنيد.»
 
مي فرمود: «لباس هاي خود را بشوئيد، موهاي خود را کوتاه کنيد، مسواک بزنيد, آراسته و پاکيزه باشيد, زيرا يهوديان چنين نکردند و همسرانشان بدکاره شدند.» از مردان مي خواست تا ناخن هايشان را کوتاه کنند و از زنان مي خواست تا ناخن هايشان را بلند نمايند و آن را زينت و آرايش مي دانست.
 
به بانوان اجازه داده بود تا موي سر خويش را رنگ بزنند و دستان خود را خضاب کنند تا دستانشان مانند دست مردان زمخت نباشد و نزد شوهران خود آراسته باشند.[3]
 
رسول خدا(ص) در تفسير زينت در آيه «خذوا زينتکم عن کل مسجد» فرمود: مراد شانه است. شانه زدن روزي را فراوان مي کند, موي را نيکو مي سازد, حاجت را روا مي کند, نيروي مردانگي را تقويت مي نمايد, بلغم را برطرف مي کند و برهوش انسان مي افزايد.
 
پي نوشت ها:
 
1 سنن النبي, ص 91.
 
2 پاسدار اسلام, شماره 222.
 
3 نگين هستي, ص 20.